امیدوارم طرح اکران فیلم های خاص در سینماها بتواند موفق شود ولی این‌که آیا شرایط در نهایت اجازه این اتفاق را می‌دهد بحث دیگری است. من امیدوارم مسئولان بتوانند این مسأله را پیش ببرند. ما نباید فراموش کنیم که حتی فرهنگسراهایمان کارشان به این‌جا کشید که فیلم‌های پرفروش را اکران می‌کردند، یعنی این‌که سینما کاملا در خدمت تجارت قرار گرفته است.
من همیشه گفته‌ام که جنبه اقتصادی سینما بسیار مهم است. اما از جنبه فرهنگی آن هم نباید مغفول ماند. سینما باید ایجاد تحول بکند و این تحول از تجربه فیلمساز می‌آید. این‌که ما مدل‌های تضمین شده مردم پسند را با بازیگرهای تضمین‌شده گیشه پسند بسازیم ضرر ندارد اما اگر این مدام تکرار شود و بخواهد صحنه سینمای کل کشور را در اختیار بگیرد، آن وقت دیگر برای فیلم‌های متفاوت جایی نمی‌ماند و شرایطی پیش می‌آید که سازندگان این فیلم‌ها گوشه نشین می‌شوند.
اصولا دنیا به این سمت می‌رود که چه چیزی بیشتر پولساز است، کاری هم نمی‌شود کرد. به هر حال همه از این روال پشتیبانی می‌کنند. من سال‌ها پیشنهادم این بود که بعد فرهنگی و نیاز به تحول فرهنگی در هنر نباید نادیده گرفته شود. من پیشنهاد کردم در هر شهر کشورمان، سینماهایی باشند که به‌طور مداوم و با برنامه بلندمدت فیلم‌های متفاوت و دارای مخاطب خاص اکران کنند. متاسفانه می‌بینیم که ممکن است در کوتاه‌مدت چنین تصمیماتی گرفته شود ولی تداوم نداشته باشد. تداوم در این طرح امر بسیار مهمی است تا اهالی هر شهر بدانند اگر طالب چنین فیلمی هستند، می‌توانند به سالنی رجوع کنند و هفته‌ای چندبار این فیلم‌ها اکران شود.
من همیشه سعی می‌کنم خوشبین باشم ولی تا نتایج کار را نبینم نمی‌توانم بگویم این خوشبینی من به یک نتیجه مثبت رسیده است. به هر حال ما سال‌هاست شاهد این موضوع هستیم که آرزو می‌کنیم ولی باید در نظر داشته باشیم که با وجود ابزارهای جدید در اختیار نسل جوان سینما، این امکان وجود دارد که برای هر قشری محصولات مناسب را تولید کنیم. یک وقتی ما سریال تلویزیونی می‌سازیم و این هیچ عیبی ندارد، یک وقت‌هایی هم برای بازار فیلم می‌سازیم که باز هم این مسأله عیبی ندارد؛ اما الان دیگر سینما با ابزارهای جدید و سبکی که در اختیار دارد می‌تواند خلاقیت‌های هنری و ذهنیت‌های آنها را به آثار نمایشی تبدیل کند که این خودش می‌تواند خوب باشد. اما فراموش نکنیم که این کار هرقدر هم کم‌‌خرج باشد، بعد از دو سه بار طی کردن یک راه، اگر بازگشت مالی وجود نداشته باشد کم‌کم تولید‌کننده کار مایوس می‌شود و باز به طرفی هل داده می‌شود که نگاهش به بازار سرمایه است و آن‌جاست که سینما دوباره شروع به درجا زدن می‌کند. من شخصا این طرح را می‌پسندم، فقط امیدوارم هدایت‌کنندگان مسائل فرهنگی و فعالان سینمایی با آگاهی حرکت کنند. سالانه بالای ٨٠-٧٠ فیلم تولید می‌کنیم که باید بازار را تأمین بکند و هیچ حرفی در این نیست اما باید یادمان باشد که این فیلم‌ها از یک ریشه فکری باید آبیاری بشوند که بتوانند ایجاد تحول کنند. ما همیشه هدفمان تکرار یک راه بوده تا فرسوده‌اش کنیم.
* منبع روزنامه شهروند
