یکی دو سال قبل از انقلاب، در تک سانس های روز جمعه سینما بلوار فیلم هایی نشان داده می شد که تبلیغات آن ها در کتابفروشی های جلوی دانشگاه تهران انجام می شد. از آن موقع وجود یک مکان فرهنگی برای حضور نخبگان در ذهنم نقش بست. پس از دو دوره حضور در سینمای جوان و یک دوره در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، برای اولین بار نمایش فیلم های کوتاه و مستند را به کمک یاران در سینما فلسطین تهران پایه گذاری کردیم. در انجمن تهیه کنندگان مستند نیز نمایش های موفقی را در خانه هنرمندان و سینما آزادی سپری کردیم. همه این تجارب مرا متقاعد کرد که اگر نمایش فیلم های کوتاه و مستند و نیز هنری و تجربی به صورت اکران، دنبال شود ما به چند منظور دست خواهیم یافت:
۱- ارتباط مستقیم مخاطب با سازندگان این گونه فیلم ها
۲ – امکان اشتغال موثرتر در این حوزه ها
۳ – معرفی سازندگان فیلم ها به سرمایه گذاران
۴ – تاثیر فرهنگی برای فیلم های بعدی سازندگان این نوع آثار در مواجهه با نظر مردم و منتقدان
۵ – به وجود آمدن تهیه کننده خصوصی آثار هنر و تجربه، مستند و کوتاه
۶ – تاثیر فیلم های هنر و تجربه بر سینمای تجاری و نجات آثار تجاری از یکنواختی
۷ – کشف و شناسایی و پرورش تماشاگران نخبه
۸ – بروز آزادی فکری و اندیشه ای بیشتر به عنوان یکی از شعارهای انقلاب
۹ – توجه بیشتر مسوولین به ایجاد و گسترش چنین پاتوق هایی که نمونه آن حتی قبل از انقلاب نیز وجود داشته است
۱۰ – تاکید بر لزوم حمایت بیشتر مسوولین از تولید این گونه آثار
سخن آخرا ینکه ما سیاستگذاران هنر و تجربه با شنیدن نظرات مردم، منتقدان و هنرمندان،ا شکالات را رفع و به پیش خواهیم رفت و من با تمام وجود خوشحالم که این رویای شیرین در دولت تدبیر و امید در حال تحقق است.
* عضو شورای سیاستگذاری گروه سینمایی «هنر و تجربه»
منبع: بولتن شماره ۳