حسام الدین مقامی کیا
مثلا مادربزرگ‌ها، یا کلا آن‌ها که میانه محکم و بستگی نزدیکی با سینما ندارند، شاید نتوانند نام «هانیه توسلی» را با تصویر روشنی از یک بازیگر تطبیق دهند. امّا تقریبا برای تمامی آن‌ها، یک راهنمایی ساده وجود دارد تا چهره این بازیگر را به یاد بیاورند: بازیگر نقش اوّل سریال «میوه ممنوعه».
پیش از آن بیش از ده فیلم با بازی توسّلی روی پرده رفته بود و از بخت خوب، در این میان دو تا از فیلم‌ها آنقدر محبوب سینمارو‌ها بودند که قبای «فیلم کالت» نه تنها به تنشان گشاد نیامده، که خیلی هم به قواره و متناسب بوده؛ «شب‌های روشن» و «کافه ستاره» به کالت عده‌ای از سینمارو‌ها تبدیل شدند. «شب‌های روشن» یکی از روشن‌ترین نقطه‌های کارنامه توسلی هم بود؛ او را در بیست و سه سالگی تا زیر سایه سیمرغ بلورین و کاندیداتوری دریافت این جایزه برد و تندیس جشن خانه سینما را نصیب او کرد؛ زمانی که فقط یک سال از نخستین حضور سینمایی‌اش در قامت بازیگر می‌گذشت.
سوژه ساختارشکن «شام آخر» کمک بزرگی بود که اوّلین حضور سینمایی توسّلی را چشمگیر‌تر و به یادماندنی‌تر کند. سوژه‌ای هم پای بعضی کارهای دیگر فریدون جیرانی، تند و تیز و حساسیت برانگیز؛ هواخواهی که به هوای دختر آمده، امّا مادر را پسندیده! هانیه توسّلی در همان گام اوّل در قامت یک ستاره ظاهر شد و تجربه‌اش در تئا‌تر او را از یک شروع خامدستانه جلوی دوربین نجات داد.
وقتی نیکی کریمی با پیشنهاد «یک شب» از راه می‌رسد، توسلی چهار فیلم بازی کرده. کریمی سراغ کسی آمده که در مقام بازیگر بی‌شباهت به خودش نیست؛ در نمایش جدیت، آرامش و تدبیر تخصص دارد(مثل شب‌های روشن) و در عین حال می‌تواند در نقش مجسمه‌ای از مهربانی و عاطفه ظاهر شود یا اندکی شیطنت هم به خرج بدهد(مثل گاهی به آسمان نگاه کن). شاید به دلیل همین شباهت‌ها باشد که نیکی کریمی در دو ساخته بعدی‌اش، خود نقش اوّل را می‌پذیرد.
این‌ها همان ویژگی‌هایی هستند که حسن فتحی برای «میوه ممنوعه»اش به آن نیاز دارد؛ دختری که به بیننده بباوراند که توانسته عشق پیری را بجنباند و پیرمرد موجه صاحب نامی را بی‌دل کند. هم همدلی مخاطب را جلب کند و هم بتواند در عین محبوبیت، با پنبه سر ببرد و نامحسوس و زیرجُلی، تبدیل به بدمن ماجرا بشود و از نو به اریکه محبوبیت برگردد.
این کارستانی است که توسلی در سال ۸۶ از پس آن بر می‌آید و آن وقت دیگر فقط سینمارو‌ها و کالت باز‌ها نیستند که او را می‌شناسند.
دستیابی به سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در سال ۹۱ برای فیلم دهلیز، هر چند دستاورد بزرگی محسوب می‌شود، امّا نه خارج از توقع است و نه می‌توان آن را نقطه عطف کارنامه توسلی دانست که پیش از آن چهار بار دیگر نامزد دریافت این جایزه شده بود. او بار‌ها خود را در فیلم‌هایی چون «عصر جمعه»، «آقا یوسف»، «خصوصی»، «خط ویژه» و دیگر آثار کارنامه کم اوج و فرودش اثبات کرده. توسلی سال ساخت «یک شب»(۸۳) با توسلی سال اکران این فیلم در ده سال بعد، تفاوت بسیار دارد؛ نه در کیفیت کار، که در تعداد طرفدارانش.
منبع : بولتن شماره ۳
