محمد تاجیک
فیلم مستند شش قرن و شش سال ساخته مجتبی میر تهماسب از جمله مستندهایی است که در گروه هنر وتجربه به نمایش در آمده است و با استقبال بسیار خوبی مواجه شده است .
مستند «شش قرن و شش سال» از ۱۳ مهرماه ۱۳۹۳ به مدت ۳ ماه قرار است در سینماهای گروه هنر و تجربه در پردیس سینمایی آزادی، پردیس سینمایی کورش، موزه سینما و خانه هنرمندان و مشهد: پردیس سینمایی هویزه اکران شود.
داستان این مستند درباره گروهی موسیقیدان است که تلاشی را آغاز می‌کنند تا تصنیف‌های منسوب به «عبدالقادر مراغی»، برجسته‌ترین موسیقی‌دان، نظریه‌پرداز، نویسنده و شاعرِ ششصد سال پیش را به استناد کتاب‌ها و رسالات کُهن و از لابه‌لای تاریخ و فرهنگ ایران بازیابی و بازخوانی کنند. این گروه پس از شش سال کنکاش و تلاش و تمرین موفق می‌شود آثاری که قرن‌ها پیش از ایران به ترکیه نقل مکان کرده بودند را برای اولین بار ضبط و منتشر کند. در این فیلم پا به پای این موسیقیدان‌ها شاهد کشف دوباره‌ی ملودی‌ها، ریتم‌ها و فرم‌های فراموش‌شده‌ی موسیقی ایران خواهیم بود. آثاری ناشنیده که ریشه‌های موسیقی ایرانی را تا شش قرن به عقب می‌برد و عمیق‌تر می‌کند.»
با مجتبی میرتهماسب گفت وگویی کرده ایم که می خوانید :
+آقای میر تهماسب فکر می کنید گروه هنر و تجربه تاچه حد می تواند موفق باشد ؟
_من تا آنجایی که می دانم فیلمسازان خارج از سینمای بدنه و فیلمسازان سینمای مستند همیشه برای اکران فیلمهایشان با معضل پخش مواجه هستند . حالا به اینها ، مستند سازانی را هم اضافه کنید که آثارشان هیچگاه امکان پخش نداشته است .
تا آنجا که می دانم تمامی این دوستان برای اکران فیلمهایشان در سالهای اخیر تلاشهای بسیاری کرده اند. از آن طرف می دانم از سوی دولت هم تجربه های مختلفی شده که راهی پیدا شود تا اینکه این جنس از فیلمها ، از سینمای تجاری تمامیت خواه عقب نمانند و بتوانند امکانی برای نمایش داشته باشند . من فکر می کنم ماحصل تلاش فیلمسازها و نتیجه تجربیات سالهای گذشته برای اکران این گونه از فیلمها، به گونه ای در کنار هم جمع شده و حاصل آنها دارد در گروه هنر و تجربه به خوبی استفاده می شود .
+به نظرتان این طرح موفق خواهد شد ؟
با شناسایی دلایل شکست آن نمایش ها ، نوع عرضه وشیوه هایی که منجر به نوعی نابودی محتوم این نوع نمایشها در سالهای مختلف بود خوشبختانه براساس آن تجربه ها ، بالاخره تلاش فیلمسازان در حال نتیجه دادن است . شیوه هایی که برای اکران فیلمهای هنر و تجربه در نظر گرفته شده ، الگوهایی مشابه در جهان دارد و گویا قرار است فضایی فرهنگی ایجاد شود از جنس سینمایی متفاوت از سینمای مرسوم . من به این مسئله امیدوارم و ما باید بگذاریم که تجربه ها انجام شود و مخالف خوانی ها به پایان برسد و ببینیم این افرادی که برای گروه هنر و تجربه جمع شده اند باید ببینیم چه قدر پوست کلفت هستند و می توانند این قضیه را ادامه بدهند و به نتیجه برسانند.
+آیا برای اکران بین المللی فیلمتان برنامه ای دارید ؟
_من هم اکنون در حال مذاکره با پخش کننده های بین المللی هستم تا بتوانم در فضاهای مناسبی که مناسب این گونه از فیلمهاست نیز این مستند نمایش داده شود . به نظرم باید بسته بهنوع فیلم باید اطلاع رسانی متناسب با آن فیلم انجام شود . به هرجهت این فیلم متعلق به فضای فرهنگ ماست و حوزه اطلاع رسانی را دراین فیلم بیشتر کردم و از بین اهالی سینما به میان اهالی موسیقی و طیفهای دانشگاهی و پژوهشی بردم و اطلاع رسانی مناسبی در میان این طیفها انجام می شود . من معتقدم هر فیلمی که به غیر از سینمای عام و گیشه تعلق دارد راه ساده و همواری برای رسیدن به مخاطبش وجود ندارد.
تجربه سالهای اخیر نشان داده است که خیلی از فیلمهای فرهنگی ما جزو فیلمهای پرفروش بوده اند. یک زمانی در اینجا زمانی که فیلمهای آقای کیارستمی نمایش داده می شد جزو فیلمهای پر مخاطب بود.
همیشه بر اساس تجربه های می گفتند که این گونه از فیلمها در گیشه شکست می خورد بله با آن جور سیاستگذاری ها شکست می خورد ولی به نظرم با این ذائقه جدید و با این شیوه ارائه جدید احتمال موفقیت فیلمها در اکران بسیار بیشتر است .
+به نظر می رسد تماشاگران زیادی وجود دارند که فیلمهای روز جهان را که ساختار متفاوتی داردند را پی گیری می کنند و این موضوع را از این دی وی دی فروشان حاضر در خیابانها می توان فهمید …این تماشاگران نشان می دهند که مخاطبان آثار هنری کم نیستند…
_مهمترین سرمایه گذار فیلمهای ما تماشاگران ما هستند. به نظرم اگر گروه هنر و تجربه عملکرد خوبی داشته باشد و بتواند خود را تثبیت کند همه این فیلمها با سرمایه اندکی و شخصی ساخته شده اند می توانند بازده اقتصادی خوبی داشته باشند و مسیر تولید برای فیلمهای بعدی را هموار کنند .
ممکن است فیلمی هنری در گروه هنر و تجربه اکران شود و بتواند دایره مخاطبان خاص را بشکند و این جذابیت را داشته باشد که بیننده های دیگری پای این فیلمها بنشینند. این دایره می تواند گسترده تر باشد ونافی خودش نیست .
این فیلمها چون در زمان تولید از جنس دیگری تولید شده اند و معمولا حمایتهای دولتی کمتر به سمت این فیلمها می آید طبعا حضور تماشاگر برای دیدن این فیلمها، چرخه اقتصادی در این سینما را به حرکت وا می دارد و خود این فیلمها می توانند چرخه خودشان را کامل کنند و روی پای خودشان بایستند.
اگر مجوعه ای از فیلمهای هنری و تجربی که در سالهای اخیر ساخته شده است را نگاهی داشته باشیم شاید به چند فیلمساز برسیم که بعد از چند تجربه اصلا ورشکست شده باشند و شاید سرخورده شده و از این فضا به فضای دیگری رسیده باشند ولی معتقدم اگر این چرخه را باحضور تماشاچی کامل کنیم این فیلمسازها دراین فضا می ماند و دوام می آورند.

منبع : تجارت فردا – شماره ۱۰۹ – سال سوم – ۲۴ آبان ۹۳