اظهارات رخشان بنی اعتماد درباره مستند کهریزک از چهار نگاه: «در این دوران وانفسا برای مستند، مستند سازی و مستندساز ساخته شدن این فیلم یک اتفاق بود و این را مدیون نگاه کهریزک به کسانی که می خواهند نگاهی تازه به مقوله توانبخشی داشته باشند هستیم. این نگاه باعث شد که تجربه ای دلچسب و باورنکردنی در طول ساخت این فیلم داشته باشیم. همان طور که همه می دانیم سینمای مستند در یک برهوتِ بی هیچ آب و سبزینه ای سعی می کند به حیات خودش ادامه دهد. این فیلم یک موهبت بود که از طریق برنامه ریزان فرهنگی کهریزک شکل گرفت.» بنی اعتماد گفت: «هیچ پیام، توصیه و سفارشی در مراحل ساخت از سوی کهریزک انجام نگرفت و ما کاملابرای فیلمسازی آزاد بودیم. نگاه ما به کهریزک بخشی از واقعیتی است که ما در آنجا دیدیم. آنچه من در این فیلم بیان کردم یک واقعیت است. من سال های قبل به فرزندانم گفته ام که در زمان پیری شما حق ندارید برای من تصمیم بگیرید و من دوست دارم که در خانه سالمندان باشم و در آنجا پیری خودم را بگذرانم.»
«همیشه ترس از برخورد سفارشی برای من وجود داشته است. برای ما از خودمان سفارش گرفتن هم سخت است چه برسد به سفارش گرفتن از دیگری! اما در این مجموعه دغدغه های شخصی ام با نتیجه ای که کهریزک از من می خواست فاصله زیادی نداشت. مساله این بود که تصویر منفی و اندوهگین از کهریزک را باید تغییر داد. در کشوری که نهادهای اجتماعی معلول و مریض و واخورده از هر کمکی هستند، کهریزک نماد یک اراده ملی است درحالی که چنین موسسه ای با این جمعیت و پرسنل فقط با کمک های مردمی اداره می شود.»

این یادداشت براساس اظهارات رخشان بنی اعتماد در زمان نمایش این مستند در جشنواره فیلم تصویر در سال ۹۰ منتشر شده است.