امیر عزیزی فیلمساز جوان سینما، امسال با فیلم “موقت” در بخش هنر و تجربه سی و سومین دوره از جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
به گزارش روابط عمومی گروه هنر و تجربه، امیر عزیزی پیش از این دستیار کارگردانانی چون محمدحسین لطیفی، رخشان بنی اعتماد، کیانوش عیاری و… بوده و همچنین چند فیلم کوتاه در کارنامه خود داشته است. این کارگردان سینما که سابقه ای کوتاه هم در بازیگری دارد، معتقد است که یکی از راه های تبلیغ در سینما، رسانه ملی است. رسانه ای که همیشه برای  تیزر فیلم های سینمایی دست به انتخاب می زند و تنها تیزر چند فیلم در این رسانه به معرض تماشا گذاشته می شود. با این کارگردان سینما درباره فعالیت گروه هنر و تجربه و نیز آینده فیلمسازی او به گفت و گو نشسته ایم که در زیر می خوانیم.

چقدر گروه ” هنر و تجربه” را می شناسید؟
من در فیلم “من از سپیده صبح بیزارم” به کارگردانی علی کریم بازی کرده ام و اصولا بازیگر هم نیستم. اما نمایش این فیلم در  گروه هنر و تجربه بوده است. روز به روز وضعیت اکران فیلم ها در بخش “هنر و تجربه” بهتر شده است. اولا روند تبلیغاتی کارهای هنری در ایران، روند خیلی کندی است. زمان زیادی از تاسیس گروه هنر و تجربه نمی گذرد. در این دوره هم دست اندرکاران این گروه زحمت زیادی کشیدند. به نظر من وقت آن رسیده است که مسئولان سینما نگاه ویژه ای به این گروه و تبلیغات آن  داشته باشند، قطعا در آینده اتفاقات خوشایندتری برای اکران فیلم ها خواهد افتاد.
در دوره ای هنر سینما مظلوم واقع شد و از گوشه و کنار وضعیت سینما محدود شد. بخش هنر و تجربه تلاش کرد تا  محدودیت اکران فیلم ها را به حداقل برساند.

جایگاه “هنرو تجربه” در جشنواره فیلم فجر را چه طور می بینید؟ شما معتقدید که همه این بخش ها باید زیر مجموعه یک بخش اصلی باشند؟
در واقع بین بخش های هنر و تجربه، نگاه نو و سودای سیمرغ فیلم ها تفکیک شده است. اگر  بخش سودای سیمرغ به عنوان بخش اصلی انتخاب می شد و بعد فیلم های اول و نگاه نو زیر مجموعه این بخش قرار می گرفت، بهتر بود.  در فستیوال های سینمایی خارج از کشور بخش “نگاه نو” یک نگاه تازه ای به فیلم های سینمایی را شامل می شود.

 البته در گروه ” هنر و تجربه” علاوه بر تجربه فیلمسازان نوگرا فیلم هایی هم از کارگردان های باسابقه سینما هم اکران می شوند. همانند “خانه پدری” به کارگردانی کیانوش عیاری، پس هنر  و تجربه هم صرفا ” نگاه نو” نمی تواند باشد…
بخش “هنر و تجربه” الان تبدیل به بخشی شده است که باید یک سری از فیلم ها از کارگردان های صاحب سبک سینمای ایران هم در این بخش اکران شوند و چاره ای نیست.  به نظر من هیات انتخاب فیلم های گروه “هنر و تجربه” با درایت بسیاری فیلم ها را در این گروه چیده اند. چون هر کدام  از اعضای گروه هنر و تجربه با آموخته های خود از سینما به این گروه آمده اند و جز استادان سینما به شمار می روند.  واقعا این افراد برای هنر و سینما تلاش کرده اند.  من معتقدم که اگر فیلم “خانه پدری” به کارگردانی کیانوش عیاری روی پرده سینما می رفت، با فروش خوبی در گیشه هم روبرو می شد.

چه طور می شود گروه “هنر و تجربه” را برای آینده سینما حفظ کرد؟
من معتقدم چه مسئولان و چه غیر مسئولان سینما همه باید نگاه مثبت و دقیقی به  راه اندازی گروه هنر و تجربه داشته باشند. نباید “هنر و تجربه” به مرور زمان از چرخه سینما خارج شود. در شرایط فعلی بنده به عنوان یک فیلمساز جوان و کم تجربه  دوست دارم زمانی فیلمم ساخته شود و به اکران عمومی در بیاید که بعضی  از مشکلات  با اندیشیدن کامل حل شود. همیشه به این فکر می کنم که در کدام زمانه بهتری  می توانستم فیلمم را بسازم. آیا آن دوره انرژی و ذوقم در زمینه فیلمسازی حدر نمی رفت و دلم می خواست برای هدفم کمتر مبارزه کنم. در این دوره و با ساخت فیلم هایمان به سمتی می رویم که به  ذائقه بیننده  بگوییم فیلم های ما همین است! یا مخاطب سینمای امروز واقعا سینما را فقط و فقط به عنوان یک تفریح پذیرفته است؟  امروزه ۹۰ درصد مردم، سینما را نوعی تفرح می دانند و کسی کمتر به  فیلم ها نگاه تخصصی دارد. چرا که خیلی از این فیلم ها برای ذهن مخاطب خود هم ارزشی قائل نیستند.

چرا در این چند سال فیلم ها به سمتی رفته اند که نه مخاطب و نه کارگردان هیچ کدام راضی از فعالیت های چند سال گذشته سینما نیستند؟
به این دلیل که نه روی فیلم های سینمایی تبلیغات درست انجام می گیرد و نه تلویزیون از آثار سینمایی حمایت می کند و از همه ناراحت کننده تر این که بعضی فیلم های سینمایی با اکران محدود و عدم اکران فیلم ها هم روبرو می شوند. چه انگیزه ای برای کارگردان سینما می ماند تا فیلم بعدی خود را شروع کند. واقعا درد آور است که فیلمسازی با تمام انرژی و تلاش خود فیلم می سازد  اما نمی داند که فیلم اش اکران خواهد شد یا خیر! به نظر من بی انصافی و اجحاف در سینما به حدی است که فیلمسازان انگیزه کار کردن را از دست می دهند.

اگر بعد از جشنواره فیلم فجر  تصمیم گرفته شود که فیلم “موقت” در گروه هنرو تجربه اکران شود، می پذیرید یا منتظر می شوید تا فیلم در نوبت اکران عمومی قرار بگیرد؟
این موضوع بیشتر به طرفین قرارداد میان تهیه کننده و پخش کننده فیلم بر می گردد. اما  من احترام زیادی برای گروه هنر و تجربه قائل هستم. حتی تلاش می کنم تا برای این گروه تبلیغ هم بشود به هر حال گروه هنر و تجربه یک گروه با تجربه هستند.
من در آستانه ۳۰ سالگی هستم و اولین فیلم را ساخته ام. به جرات می گویم که برای ساخت این فیلم زحمت زیادی کشیدم اما برخورد مسئولان با فیملسازان جوان زیاد هم خوب نبوده است در حالی که انگیزه ما برای ساخت دومین فیلم باید بیشتر از این ها باشد.

البته در یکی دو سال اخیر فضای بازتری برای فیلمسازان جوان رخ داده است، نظر شما در این باره چیست؟
دو تا سه سال پیش در دولت پیشین درخواست پروانه ساخت این فیلم را دادم که پروانه ساخت برای این فیلم صادر نشد  و با صبر و حوصله سال گذشته بهمن ماه پروانه ساخت فیلمم را دریافت کردم. وقتی مسئولی بعد از دو سال پروانه ساخت فیلم های امثال بنده را صادر می کند، در همان ابتدا راه بااین مشکلات روبرو هستیم.  اما من معتقدم اگر ۵ سال دیگر این اتفاقات برای من نوعی بیافتد، مطمئنا انقدر از این نامهربانی ها دیده ایم که برایمان عادی خواهد شد. اما این روزهای تلخ از یاد ما نخواهد رفت. همه ما که کار هنر می کنیم ، ذهن تصویری خوبی هم داریم، پس این اتفاقات ناخوشایند در ذهن من حک خواهد شد. امان از روزی که یک هنرمند دچار روزمرگی شود.  امسال به فیلم های اول خیلی هم پروانه ساخت دادند اما  همه این فیلم ها اکران عمومی خواهند شد؟

نگاه سلیقه ای می تواند در عدم اکران فیلم ها  تاثیرگذار باشد؟
به نظر من سلیقه در هنر و جامعه ما گریبان همه  را گرفته است. اما خوشبختانه در این یکی دو سال اخیر نگاه سلیقه ای مدیران برای نمایش فیلم ها کمرنگ تر شده است. به نوعی می خواهند نگاه ویژه ای به سینما داشته باشند.
البته دست گروه هنر و تجربه هم در تعداد سالن های سینما و بحث تبلیغات واقعا بسته است. در این حد هم که فیلم ها را روانه اکران در سالن های سینما می کنند باید یک خسته نباشید اساسی به این دوستان گفت؛ به هر حال من با نگاه مستقلی فیلم را ساخته ام و ترجیح می دهم  فیلمم اکران عمومی شود.

به راه فیلمسازی در سینما ادامه خواهید داد؟
ببینید شرایط سختی در سینمای ما حاکم است چند روز پیش یکی از دوستان سینمایی ام می گفت شاید ما صبر و تحمل کیانوش عیاری را در سینما و در مقابل مشکلات فیلم سازی مان نداشته باشیم. من هم با این صحبت ها احساس خمیدگی کردم و امیدوارم بتوانم فیلم های بعدی ام را با همه این مشکلات بسازم. باز هم می گویم تبلیغات در سینمای ما همچنان ضعیف است. یکی از راه های تبلیغ در سینما، رسانه ملی است.