
هنر و تجربه: در آخرین ساعات پنجمین شب جشنواره پنج شنبه (۱۶ بهمن) ، نشست خبری فیلم «یحیی سکوت نکرد» با شرکت کاوه ابراهیمپور (کارگردان)، طلا معتضدی (نویسنده فیلم نامه)، حسین جلیلی (مدیر فیلم برداری) ،علی عابدینی (طراح صحنه و لباس ) ،ژینوس پدرام(تدوین گر) ، فاطمه معتمدآریا و تینا پاکروان برگزار شد. پوریا ذوالفقاری اداره کننده جلسه در ابتدای صحبتهایش تاکید کرد که به فیلم «یحیی سکوت نکرد» در درجه اول به خاطر سابقهای که کارگردان آن در ساخت تیزرهای تبلیغاتی و فیلمهای کوتاه دارد و در درجه دو به خاطر تهیهکنندهای مثل تینا پاکروان، نگاه سختگیرانهتری میشود و چشمپوشیهایی که در مورد ضعفهای فیلم اولیها معمولا وجود دارد این جا معنا نخواهد داشت. کاوه ابراهیم پور کارگردان فیلم، خودش را با جمله طنزآمیز «کاوه ابراهیمپور هستم یک فیلم اولی» معرفی کرد و ادامه داد: «با وجودی که تازه وارد خانواده بزرگ سینما شدهام اما حضور این گروه بازیگری درخشان و عوامل قوی بسیار به من کمک کرد.» ابراهیمپور بازی گرفتن از بازیگر خردسال فیلم ماهان نصیری را مدیون کمکهای خانم معتمدآریا دانست.
در ادامه این نشست، فاطمه معتمدآریا با اشاره به استعداد بینظیر ماهان نصیری تاکید کرد که در خوب بودن او بیتقصیر بودهاست.
ذوالفقاری بازی بازیگر کودک این کار را تحسین کرد و نگاهش به ندا جبرییلی در صحنه نانوایی را در تاریخ سینمای کودک ایران کم نظیر دانست و از کارگردان پرسید چطور او را انتخاب کرده و بازی گرفتن از این کودک چه سختیهایی داشته است. ابراهیم پور به این سوال چنین پاسخ داد: «ماهان قبلا در تیزرهایی که ساختهام، بازی کرده و او را از بین دویست کودک انتخاب کردم. ماهان اولین یا دومین تست بود اما بعد از مواجه شدن با ۲۰۰ تست به این نتیجه رسیدم که اولین انتخابم بهترین انتخاب بودهاست.» او هم چنین تجربه ساخت تیزر را پشتوانه کارگردانیاش عنوان کرد و افزود: « فیلم را در محله کودکیام فیلمبرداری کردم و مشابه این اتفاقات و این کنجکاویها در دوران کودکی خودم هم به همین شکل بود.»
در ادامه جلسه علی عابدینی طراح صحنه و لباس فیلم در مورد کارش در طراحی این فیلم توضیح داد: « قبل از این که لوکیشن را ببینم کارگردان آن را انتخاب کرده بود. اما آن موقع در این خانه هیچ چیزی نبود و یک خانه خالی و بدون رنگ بود. مطابق فضایی که به فیلمنامه نزدیک باشد آن را ساختم و همفکری با کارگردان تاثیر زیادی روی نتیجه کار گذاشت. »
تینا پاکروان تهیهکننده فیلم هم که سال گذشته به عنوان کارگردان فیلم اولی، درجشنواره حضور داشت، با اشاره به این نکته که تولید عجولانه فیلم اول به دلیل کمبود منابع مالی، به این فیلمها ضربه میزند، گفت:« اما خوشبختانه برای تولید این فیلم سرمایهگذارانی به ما اعتماد کردند که حتی قبل از صدور پروانه ساخت، برای پیش تولید اقدام کردند. با تکمیل بودن مراحل انتخاب لوکیشن و طراحی دکور، دقیقا سه روز بعد از دریافت پروانه ساخت فیلمبرداری را آغاز کردیم.»
پوریا ذوالفقاری از طلا معتضدی نویسنده و ابراهیمپور کارگردان پرسید که چرا در نریشن پایانی بعد از فقط یک سال آن رفتار بچگانه به به لحن و کلماتی حاکی از پختگی بزرگسالانه میرسد؟ سوالی که کارگردان پاسخ داد: «بچههای امروزی را دستکم میگیرید. ماهان جملههای ثقیل را هم بهراحتی استفاده میکند. فیلم ما در مورد گذر از کودکی به بلوغ ذهنی است. من یحیی را مثل جنینی می بینم که سعی میکند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند. وجه تسمیه اسم فیلم ما یحیی سکوت نکرد هم اینجاست که بچه وقتی به دنیا میآید بالاخره سکوتش را میشکند و یحیی هم در پایان انگار تازه متولد میشود یا به بیان دیگر به بلوغ ذهنی میرسد.»
یکی از حضار به صورت شفاهی پرسید که آیا تمایلی برای حضور در بخش مسابقه نداشتهاند و برای بخش هنر و تجربه نامنویسی کردهاند یا به انتخاب برگزارکنندگان فیلم در این بخش به نمایش درآمده است، چون با این انتخاب عوامل و خانم معتمدآریا از رقابت برسر جوایز باز میمانند. این سوال را ابتدا فاطمه معتمدآریا پاسخ داد که قواعدی وجود دارند که طبق آن فیلمها را طبقهبندی می کنند و معمولا این قواعد به تشخیص هیات انتخاب است. کاوه ابراهیمپور هم در ادامه افزود: « از قرار گرفتن فیلم در بخش هنر وتجربه ناراضی نیستم. هیچ دو آدمی مثل هم نیستند و به تبع آن هیچ دو داوری هم مثل هم تصمیم نمیگیرند. خوشحالم که فیلم هنری و تجربی تشخیص داده شدهاست. ضمن این که همیشه فکر میکردم کسی که فیلم اولش را میسازد، باید در همان بخش فیلمهای اول شرکت کند.»
حسین جلیلی نیز در بخش دیگری از نشست،درباره همکاری با کارگردان گفت:« تعاملی که میان من و کارگردان بود و البته تجربیاتی که در ساخت تیزرهای تبلیغاتی به دست آورده بودیم، منجر به ساخت این فیلم شد. طی مشورتهایی که با کارگردان داشتیم، قرار شد دوربین به عنوان ناظر با فیلم همراه باشد و اگر این اتفاق افتاده است، خوشحالم.»