هنر و تجربه: فیلم کوتاه«تهران، خانی‌آباد، ۱۳۶۶» ساخته سید عماد حسینی از اواسط دی ماه امسال در گروه هنر و تجربه به نمایش در آمده‌است. با سید عماد حسینی کارگردان این فیلم ۹ دقیقه‌ای گپ کوتاهی زده ایم که می خوانید.

چطور شد که سراغ قصه‌ای با موضوع جنگ ایران و عراق رفتید؟
دو سال پایانی جنگ، صدام دامنه‌ جنگ را به شهرها کشاند. جنگنده‌های عراقی بمب‌هایشان را روی سر مردم می‌ریختند اما زندگی در شهر هم‌چنان ادامه داشت. این موضوع برای من که در کودکی اضطراب این لحظات را تجربه کرده بودم، سوژه‌ی جذابی بود. بنابراین زود دست به کار شدم. برای ساخت، طرح‌های مختلفی مطرح بود. بیش‌تر می‌خواستند احساس ترس، سرگیجه و ناامنی را از طریق تصاویری انتزاعی به وجود بیاورند. من اما تصورم این بود که باید به سمت واقعیت حرکت کنم. واقعیت جنگ شهری به اندازه‌ی کافی هولناک و مهیب بود. فکر می‌کردم اگر از پس بازسازی این فضا برآیم مقصود خودبه‌خود برآورده خواهد شد. بنابراین تصمیم گرفتم برشی از واقعیت را در یک سکانس-پلان ۹ دقیقه‌ای پیش روی بیننده بگذارم. تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

تا به امروز از نمایش فیلم خود در گروه هنر و تجربه  چه بازتاب‌ها و بازخورهایی دریافت کردید؟
فیلم در جشنواره‌های مختلف داخل و خارج از ایران پذیرفته شده است  و جوایزی را هم دریافت کرده ایم. در کنار همه‌ی این‌ها از این‌که فیلم مورد توجه منتقدین واقع شده که به نوعی تماشاگر حرفه‌ای به حساب می‌آیند، خوشحال‌ام؛ مطالبی که منتقدین در بولتن‌های جشنواره‌ها نوشته‌اند و در گفت‌وگوها به خودم گفته‌اند موید این توجه هستند.

بازتاب هایی که دریافت کردید چه تاثیری بر ادامه کار شما داشته است؟
طبعا دل‌گرم‌کننده هستند و برای ادامه‌ مسیر راه را هموارتر می‌کنند. در واقع برای فیلم‌سازانی که سلیقه‌ خاصی دارند و سینمای پیش‌رو را می‌پسندند این توجه‌ها خیلی امیدوارکننده هستند.

نظرتان درباره اکران فیلم کوتاه‏‌تان در گروه هنر و تجربه چیست؟
برای یک فیلم‌ساز چه خبری خوش‌تر از این هست که فیلمش اکران شود و بیش‌تر دیده شود. به نظر من این‌که در این گروه امکان نمایش فیلم‌های کوتاه خاص فراهم شده حتما گامی رو به جلو است. امیدوارم این حرکت روز به روز رشد بیش‌تری داشته باشد. این حرکت از نظر من یک گام بزرگ است؛ این‌که فیلم‌ساز کوتاه حق داشته باشد فیلم مستقل بسازد و در سینماها به نمایش بگذارد. به هر حال راهی که مسئولین گروه هنر و تجربه در پیش گرفته‌اند را کاملا می‌پسندم؛ توسعه‌ سالن‌ها به‌ویژه در شهرهای دیگر و نیز اکران فیلم‌های کوتاه در آغاز فیلم‌های بلند این گروه، باعث افزایش مخاطب فیلم‌های کوتاه خواهد بود.

به نظر شما که تاکنون چند تجربه در ساخت فیلم کوتاه داشته‏‌اید، هزینه‌های ساخت یک فیلم کوتاه را چگونه می‌شود، مدیریت کرد که تهیه کننده‌ها حاضر به سرمایه‌گذاری در این بخش شوند؟
راستش من وقتی ایده‌ای ذهنم را درگیر می‌کند چندان به هزینه‌ساخت فکر نمی‌کنم. ذهنم را آزاد می‌گذارم تا بهترین شکل ساخت در فیلم‌نامه متجلی شود. فکر می‌کنم فیلم‌نامه‌خوب مسیرش را برای ساخت هموار می‌کند. در ضمن این فیلم با آن حجم دکور، تعدد بازیگر و جلوه‌های ویژه، فیلم ارزانی نیست و رطب‌خورده نمی‌تواند منع رطب کند.

در حال حاضر مشغول به چه کاری هستید؟ فیلم کوتاه جدیدی ساخته اید؟
در حال تکمیل فیلم‌نامه‌ی بلندی هستم که از چند سال پیش ذهنم را مشغول کرده‌است. البته قصه‌ این فیلم‌نامه هم بی‌ارتباط با جنگ خودمان نیست. طرح اولیه کار را چند سال پیش جناب آقای محمد رضایی‌راد به پیشنهاد من نوشتند. بنا دارم به امید خدا بعد از تکمیل فیلم‌نامه آن را بسازم.