هنر و تجربه: مانوئل دی الیویرا، کارگردان پرتغالی که یه عنوان مسن ترین کارگردان زنده دنیا شناخته می‌شد و تا آخرین سال‌های زندگی هم فیلم می‌ساخت، در سن ۱۰۶ سالگی درگذشت. این فیلم‌ساز در مجموع کارگردان بیش از ۶۰ اثر بود که در میان آنها می‌توان به فیلم‌های بلند و کوتاه سینمایی، بلند و کوتاه مستند، مجموعه کوتاه تلویزیونی  اشاره کرد. او آخرین اثر خود که یک فیلم کوتاه بود را سال ۲۰۱۴ جلوی دوربین برد.

الیویرا سال ۱۹۳۱ با ساخت یک مستند صامت در مورد شهر پورتو، دومین شهر بزرگ پرتغال، پا به عرصه فیلم‌سازی گذاشت و تا بردن دو شیر طلایی از جشنواره فیلم ونیز و یک نخل طلای افتخاری از جشنواره کن پیش رفت. الیویرا کارگردانی بود که آثار مستقل، کم خرج و با مخاطب محدود می‌ساخت و خیلی از فیلم‌هایش به اکران گسترده دست پیدا نمی‌کرد.

اما نکته جالب در مورد این کارگردان کهنه کار این است که او غالب فیلم‌هایش را پس از ۷۵ سالگی ساخته است. او در سه دهه آخر زندگی‌اش به یکی از برجسته ترین فیلم‌سازان پرتغال تبدیل شد و با ستاره‌های به نامی همچون جان مالکوویچ و کاترین دونوو در فیلم «عبادتگاه» و مارچلو ماسترویانی در «سفری به ابتدای دنیا» همکاری کرد.آخرین فیلم بلند او با نام «گبو و سایه» سال ۲۰۱۲ اکران شد.«اصول نامشخص» و «کفش راحتی اطلس» نیز از جمله فیلم‌های معروف و موفق او به شمار می‌آیند.

جایزه یک عمر دستاورد هنری از جشنواره برلین و لوکارنو و یک جایزه ویژه هیئت داوران ، از دیگر افتخارات مانوئل دی الیویرا بود؛ کارگردانی که نامش بیشتر به خاطر استقامت و اراده قوی‌اش در فیلم سازی حتی در سن بالا، در سینما ثبت شده است.