هنروتجربه:تجهیز  و توسعه سالن‌های سینمایی  از دغدغه‌های اصلی مدیران سینمایی کشور  است .در سال ۹۳ سالن‌های موجود در کشور به سیستم‌های دیجیتال مجهز شدند ،  اما آن‌طور که از صحبت‌های یکی از این مدیران دولتی برمی‌آید؛ سال ۹۴ برای شهرستان‌ها فاقد سالن خوش‌یمن خواهد بود. طبق برنامه‌ریزی‌های به عمل آمده در این سال مجتمع‌های فرهنگی ۱۵۰ شهر با اولویت شهرهایی که فاقد سالن سینما هستند؛ برای نمایش فیلم تجهیز خواهند شد. تصمیمی که با دستور و تاکید مستقیم شخص وزیر فرهنگ و ارشاد اتخاذ شده.مجید مسچی‌ مدیر موسسه سینما شهر هزینه موردنیاز برای تحقق این امر را حدود ۱۰ میلیارد تومان برآورد می‌کند که با عملی شدن آن؛ ۴۵ هزار صندلی به ۱۴۵ هزار صندلی سینما در سراسر کشور اضافه خواهد شد.

او درباره تعداد سالن‌های مجهز شده و هزینه‌ای که برای آن صورت گرفته و همچنین صرفه اقتصادیشان در گفت‌و گویی مفصل با ایلنا گفته است : «در سال ۹۳ بیش از ده میلیارد تومان برای تجهیز ۳۱۰ سالن سینما به سیستم دیجیتال هزینه شد. هیچ سینمای تجیهز نشده‌ای به این سیستم باقی‌نمانده است. این را هم بایداشاره کنم؛ تعداد محدودی از سینماها که از سیستم صوتی مناسب برخوردار بودند که غالبا تعویض یا اصلاح شدند.در گذشته هر سال حدود ۶۰ فیلم در طول سال اکران می‌شد که متوسط کپی برای هریک از فیلم‌ها برای نمایش در سراسر کشور ۳۰ تا۴۰ کپی بود. هر کپی نیز بین ۳٫۵ تا ۴ میلیون تومان برای پخش‌کننده هزینه دربرداشت. باتوجه به اینکه چیزی بالغ بر دو هزار کپی در طول سال چاپ می‌شد؛ این اتفاق صرفه‌جویی حدود ۶ تا۷  میلیارد تومانی در سال دارد. جدا از صرفه اقتصادی؛ اکران همزمان فیلم در سراسر کشور از دیگر محاسن سیستم دیجیتال بود؛ زیرا پیش از این فیلم‌ها ابتدا در شهرهای بزرگ اکران می‌شد و در یک پروسه یک ساله به شهرهای درجه دو و سه می‌رسید. این کندی در مواقعی؛ زمان نمایش یک فیلم در شهری را با عرضه آن فیلم در شبکه خانگی همزمان می‌کرد.»

او درباره ورود تکنولوژی به ایران نسبت به سایر کشورها توضیح داد:«اولین بار در سال ۲۰۰۱ سینمایی در امریکا تجهیز به این سیستم شد و تا سال ۲۰۰۵ کمتر از ۵۰۰ سینما از این سیستم برخوردار شدند. رونق تبدیل تولید انبوه سالن‌های سینما به سیستم دیجیتال بعد از سال ۲۰۰۷ بوده؛ البته هنوز سینماهایی در امریکا وجود دارند که از این سیستم برخوردار نیستند. درایران این پروسه بین سال‌های  ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ انجام شد.»

او درباره میزان مخاطب نسبت به سال گذشته ابراز امیدواری کرد و به گزارشی درباره عملکرد سینما شهر اشاره کرد:«در سال ۹۲ تعداد مخاطب سینما شش میلیون و ۸۰۰ هزار نفر بود که این رقم در سال ۹۳ به حدود سیزده میلیون نفر رسیده. میزان فروش هم به‌طور تقریبی دو برابر  رشد را نشان می‌دهد. میزان فروش در سال ۹۲ حدود ۳۲ میلیارد تومان برآورد شده و این رقم تاکنون به حدود ۵۵ میلیارد تومان رسیده است.در سال ۹۳؛ سینما سروش بعد از دو، سه سال توقف بازسازی شد که در این روند از تک سالن به سه سالن ارتقا پیدا کرد. سینما جام جم یزد از تک سالن به سه سالن، بازسازی سالن یک سینما فرهنگ تهران همچنین تجهیز مجتمع فرهنگی‌های شهرهایی که پیش از این سینما نداشتند؛ مانند مجتمع فرهنگی «تربت حیدریه» در استان خراسان رضوی، سالن «اندیشه» در تربت حیدریه، سینمای «دکتر حسابی» در تفرش، در بوشهر «نیروگاه اتمی» و «پایگاه شکاری» که برای کارکنان و عموم نمایش فیلم دارند؛ تجهیز شدند. در تنکابن سینما «انقلاب» که سال‌ها فعالیت نمی‌کرد؛ فعال شد.»

او در پاسخ به پرسش «چه میزان بودجه برای تجهیز این مجتمع‌های فرهنگی نیاز است؟» پاسخ داد:«سالن اجتماعاتِ مجتمع‌های فرهنگی پتانسیل تبدیل شدن به سینما را دارند. از نظر ساخت سالن نیاز به هزینه‌ای نیست تنها تعبیه مکانی برای لابی سالن سینما کفایت می‌کند. برای بخش تجهیز سالن‌ها ۶ تا ۷ میلیارد تومان و سیستم صوتی ۳ میلیارد تومان نیاز است. به‌طور کل برای تجهیز ۱۵۰ مجتمع فرهنگی به سالن سینما در سراسر کشور باید ۱۰ میلیارد تومان تخصیص یابد. نظر شخص آقای جنتی این است که اولویت تجهیز این مجتمع‌های فرهنگی با شهرهایی باشد که فاقد سالن سینما هستند.»

او درباره بازسازی سینماها قدیمی در تهران می‌گوید: «بعضی از این سینماها از نظر مکانی دارای موقعیت مناسبی نیستند و درصورتی‌که بازسازی شوند صرفه اقتصادی نخواهند داشت. حتی ما برای اینکه شائبه‌ای پیش نیاید که چرا اقدام به بازسازی سینماهای قدیمی نکرده‌ایم؛ چند سینما مانند سینما حافظ در جمهوری، ناهید در ۱۷ شهریور و میلاد در میدان شهدا را بازسازی کردیم. اما تجربه نشان داد بازسازی سینماهایی که ازنظر مکانی در بافت تفریحی امروز وجود ندارند؛ ارزش افزوده‌ای نخواهند داشت.»