هنر و تجربه: میزگرد اول بخش مستند جشنواره فیلم فجر، پنج شنبه ۱۰ اردیبهشت ، با نمایش فیلم«پاره تن من» به کارگردانی محمود بهراز نیا و «آخرین گفت وگو با فرانچسکو رزی» به کارگردانی سعید نوری در سالن سه پردیس ملت برگزار شد.
در ابتدای این نشست محمود بهراز نیا کارگردان فیلم «پاره تن من» درباره آشنایی خود با ویم وندرس و پرداختن به سینمای او گفت:

find the info you need. it’s quick, easy and free.وندرز.comclick herexad by safeweb همه وندرز را می‌شناسند اما عشقی که هم‌وطنانم به او در اینجا نشان می‌دهند در آلمان نشان نمی‌دهند. همه می‌گویند که کار با دوربین دیجیتال برای اولین بار با یک کشور شروع شده اما می دانستم وندرس کارش را با دوربین‌های عدسی جدا شروع کرده است.
سر کلاس های وندرس حضور یافتم و گفتم ایرانی اصل هستم و مردم ایران خیلی دوست دارند اطلاعات بیشتری درباره شما داشته باشند. به دلیل اینکه می دانستم شما کارتان را با دوربین دیجیتال شروع کردید، می دانستم که یک طرح تدوین شده در ذهنتان دارید پس با دوربین من درد و دل کنید و در حین صحبت کردن تفاوت آن را با دوربین ۳۵ میلی متری بیان کنید.
بهرازنیا در مورد دیجیتالی شدن سینما در آلمان هم توضیح داد: همه فیلم‌ها در حل حاضر به سمت دیجیتالی شدن می‌روند. سعی داشتم فیلم«پاره تن من» مستند نباشد تا بتوانم همه افراد مختلف را جذب کنم. یاد گرفتم هرکسی که جلوی دوربینم آمد را به شوق بیاورم.
او همچنین در مورد نحوه همکاری وندرس گفت: وندرز وقتی روبروی دوربین آمد به طور دقیق می دانست که چه کاری باید انجام دهد و شبیه یک بازیگر آنچه از او می‌خواستم را انجام داد. با وجود اینکه او بسیار حرفه‌ای است اما اجازه داد که کار را کارگردانی کنم.
اما سعید نوری کارگردان فیلم «آخرین گفت وگو با فرانچسکو رزی»، مستند دوم، درباره علت پرداختن به فرانچسکو رزی گفت: زمان تحصیلم دکتر احمد الستی یادآور شد که فرانسه بزرگترین آرشیو سینمای جهان را دارد. بعد به خارج از ایران رفتم و محل زندگی ام سینماتک فرانسه است. من سالانه ۷۰۰ فیلم در فرانسه می‌دیدم و من این سند تصویری رزی را برای خودم نمی‌دانم. آخر دهه ۶۰ برنامه هنر هفتم در تلویزیون با سینمای ایتالیا شروع شد. بعد از آن زمانی که به فرانسه رفتم برای مقطع دکترا درباره مشابهت رفتاری خود با کشور فرانسه تحقیق کردم. به دنبال آن ملاقات فرانچسکو رزی هم فراهم شد.
این فیلم‌ساز ادامه داد: رزی دستیار ویسکونتی بود و طراحی«زمین می‌لرزد» را به عهده گرفته و اولین فیلم او درباره تاریخ آزادسازی ایتالیا در نهضت گاریبالدی بود.
نوری در ادامه درباره عوارض ناشی از دیجیتالی شدن سینما در ایران گفت: طی دهه ۷۰ که در ایران دانشجو بود و اولین فیلم خودم را ساختم و بعد از آن دیجیتال آمد. متأسفانه واژه فیلم‌سازی بعد از ورود صنعت دیجیتال در ایران اعتبار اولیه خود را از دست داد. در حال حاضر هیجانی نسبت به ساخت فیلم وجود دارد و این به دلیل دیجیتالی شدن است. فیلم ساختن از کارهای ابتدایی مثل سیم جمع کردن، تراولینگ و غیره در گذشته شروع می‌شد.
نوری در پایان نشست حرف‌هایش را این‌گونه تمام کرد: از عوارض دیجیتالی شدن این است که همه جرأت پیدا کردند که خودشان را فیلم‌ساز خطاب کنند. کوستا گاوراس در ۱۲ فیلم،دستیاری کرد که بعدها به این جایگاه رسید. البته باید گفت که جریان دیجیتال دارد خودش را تصحیح می‌کند.