
مجید برزگر در جلسه نقد و بررسی فیلم «پرویز» در اصفهان:
پرویز حرکت میکرد و فرو میرفت
هنر و تجربه: «میخواستم دغدغه آن زمان خود را که نقد خشونت جاری در جامعه بود به شکلی جهانشمول و بدون اینکه به دوره زمانی خاصی وابسته باشد به تصویر بکشم و این خواست من بود که داستانی با مختصات پرویز را شکل داد.» مجید برزگر کارگردان فیلم پرویز انگیزه خود را برای نوشتن فیلمنامه و ساخت فیلم پرویز اینطور شرح داد.
جلسه نقد و بررسی فیلم پرویز در سینماسوره اصفهان با شرکت مجید برزگر کارگردان فیلم و امیر پوریا به عنوان منتقد در سالن سینما سوره اصفهان برگزار شد. پرویز بعد از فیلم ماهی و گربه با بیشترین استقبال از سوی علاقمندان هنر و تجربه مواجه شده است و نمایش آن هنوز هم در این گروه ادامه دارد.
کارگردان فیلم پرویز در نشست نقد و بررسی این فیلم در اصفهان در مورد تولد و پردازش شخصیت پرویز به خاطره جالبی اشاره کرد که در دورهای مشغول ساخت فیلم مستندی درباره خانم «ژاله علو» بوده است ، در یکی از همراهیهایش با ایشان برای ساخت فیلم ، در محل ساخت یک تئاتر رادیویی حاضر میشود که ژاله علو کارگردان آن بوده است. برزگر با مردی مواجه میشود که مسئول افکتها و صداهای صحنه بوده و با این که کارش بسیار حساس و مهم است در فاصله آنتراکت وقتی او سرکارش حاضر نمیشود کسی متوجه غیبت او نمیشود تا زمانی که نیاز به شنیده شدن صدای صحنه وجود دارد .مجید برزگر با اشاره به این خاطره عنوان کرد این آدم جرقه و ایده اصلی برای شکل گیری شخصیت پرویز در ذهنش بوده است.
برزگر در پاسخ به این سوال که آیا آدمها و شخصیتها داستان فیلمهای او را میسازند و یا ماجراها و دغدغهها هستند که قصه فیلمهایش را خلق میکنند،گفت: «درباره دو فیلمش آنچه ماده اولیه برای نوشتن و ساختن بوده است دغدغه و موضوع بوده است. » او اشاره کرد که میخواسته دغدغه خود را که نقد خشونت جاری در جامعه بوده به شکلی جهانشمول و بدون انحصار در دورهای خاص از زمان بسازد و طرح کند ، به دلیل همین مسئله داستانی را با مختصات «پرویز» شکل داده است.
کارگردان پرویز و فصل بارانهای موسمی در پاسخ یکی از حضار درمورد جنبههای فلسفی این فیلم گفت: «پرویز حاوی یک جهانشناسی فلسفی است و قاعدتا نمیتوان اصول و المانهای فلسفی را از آن دور و مجزا دانست. »
امیر پوریا منتقد سینمایی درباره این مسئله به نکته مهمی اشاره کرد و گفت: «قاعدتا فیلم خوب و قابل دفاع، قبل از اینکه هر پیچیدگی روانشناختی و فلسفی را بخواهد برای تماشاگر به نمایش بگذارد باید داستان ساده و قابل فهم و دیدن برای تماشاگر داشته باشد. کشف لایه های مختلف دیگر فیلم بخصوص لایههای فلسفی لذتی دو چندان دارد که توسط مخاطب علاقمند حس خواهد شد.»
بزرگر در پاسخ به عدم استفاده از وسایل مدرن ارتباطی امروزی مانند موبایل توسط پرویز و اینکه آیا نمادی از انزوا و عدم ارتباط او با دیگران بوده است یا خیر،گفت: «خیر؛ لزوم استفاده از این وسایل را در فیلم احساس نکردم و در مواقعی هم که موبایل میتوانسته گرهگشای کنش باشد، این فرض را به راحتی پذیرفتیم که فلان کاراکتر موبایل ندارد.» او این موضوع را به جهش بزرگ تکنولوژیک در سالهای اخیر مربوط دانست و گفت: «شاید اگر این فیلم اکنون ساخته میشد نقش و حضور موبایل و وسایل ارتباطی در فیلم بیشتر و چشمگیرتر بود.»
مجید برزگر درباره پایان و شیب تند تحول شخصیت پرویز از مردی آرام و هماهنگ با اجتماع به سمت ناهنجاری و خشونت و حتی قتل گفت : «این شخصیت تبدیل به آینهای از آدمهای اطرافش میشود و خشونت و بیرحمیهای دیگران را به سمت خودشان بازتاب میدهد.» او به شیب تند سقوط شخصیت اشاره کرد و گفت:« ما هم دلمان نمیخواست که پرویز دست به قتل بزند اما این شخصیت داشت حرکت میکرد، فرو میرفت و مسیری جز این عملکرد نداشت.»
برزگر همچنین در پاسخ یکی از حضار درباره حذف صحنههای در پایان «پرویز» گفت: «صحنهای حذف نشده و پایان فیلم به همین شکل انجام میشود.»
امیر پوریا نیز با دستهبندی ژانر فیلم پرویز صحبتهایش و گفت: «این فیلم را طبق تمام دستهبندیهای معمول ژانر اجتماعی و آنچه مرسوم و شناخته شده این ژانر است، نمیتوان منحصرا در ژانر اجتماعی طبقهبندی کرد.» پوریا این فیلم را یک فیلم روانشناسی اجتماعی و حاوی لایههای عمیق روانشناختی دانست و اذعان کرد: «فیلم خاصیت این را دارد که در جاهایی به صورت یک تلنگر و حتی پتک بر سر مخاطب فرود بیاید و با دارا بودن لایههای روانشناسی به لحاظ مفهوم ونگرش عمیقتر بشود.»
او همچنین به فیلم قبلی این کارگردان خوش آتیه کشورمان «فصل بارانهای موسمی» اشاره کرد و گفت: این فیلم نیز در واقع یک درام اجتماعی روانشناسی است و به مضامین روانشناختی یک نوجوان در دوران بلوغ میپردازد
پوریا درباره سوالی که در مورد موبایل نداشتن پرسیده شده بود این چنین پاسخ داد: «در این فیلم نداشتن موبایل صحنههای رویارویی و مواجهه شخصیتها را به سکانسهای زیبا، تاثیرگذار و تکاندهنده تبدیل کرده است. این فیلم در هر زمانی ساخته میشد شاید بهتر بود فلان شخصیتها موبایل نداشته باشند.»