هنر و تجربه: با پایان یافتن جشنواره فیلم فجر، صفحات سینمایی و هنری روزنامه‌ها به روال سابق خود برگشتند. انعکاس صحبت‌های علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره لزوم تجهیز سینماهای کشور برای پخش و نمایش فیلم محمد رسول‌الله (ص) و تاثیر برداشته شدن تحریم‌ها در پیشبرد سینمای ایران از موضوعاتی بود که در مطبوعات انعکاس داشت. عیادت حجت‌الله ایوبی رییس سازمان سینمایی کشور از فرج‌الله سلحشور که این روزها درگیر بیماری است از دیگر موضوعات مورد توجه مطبوعات بود.
روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها اکثرا خبر انتخاب همایون اسعدیان به عنوان دبیر جشن خانه سینما و مسائل و مشکلات اکران فیلم خانه دختر را منعکس کردند.
نیکی کریمی داور بخش سینمای سعادت بخش اصلی جشنواره بین‌الملل فجر در روزنامه بانی فیلم درباره تجربه داوری‌اش در این جشنواره صحبت کرده است. کریمی که پیش از این بارها در جشنواره‌های مختلف داور بوده به بانی فیلم گفته است: «شخصا نظراتی که در رابطه با دسترسی آسان به فیلم‌های روز دنیا مطرح می‌شود را قبول دارم، ولی این نکته نباید منجر به حذف بخش بین‌الملل جشنواره فجر شود. کما این‌که برگزاری فستیوال سینمایی فجر به لحاظ برگزاری تخصصی ورک‌شاپ، نمایش فیلم‌های مطرح روز سینما و تعامل بین فیلم‌سازان داخلی و خارجی برای سینمای ایران بسیار مفید می‌تواند باشد.»
نمایش فیلم خانه پدری در خانه اندیشمندان علوم انسانی برای قضات، وکلا و مسئولین نیروی انتظامی در روزنامه آفتاب انعکاس یافته است. کیانوش عیاری در این جلسه ایده اولیه فیلمش را مربوط به بیش از چهل سال پیش دانست. «ایده این فیلم زمانی به ذهنم رسید که خبری را حدود سال ۵۶ می‌خواندم که وقتی دختری قرار بود از زندانی آزاد شود از زندانیان می‌خواسته که او را آزاد نکنند، زیرا پدر و برادرش او را خواهند کشت. اما آن دختر آزاد می‌شود و پدر و برادرش او را به کشتارگاهی می‌برند و می‌کشند! من بعد از خواند این خبر مقابل آن زندان رفتم و آن لحظات را در ذهنم تجسم کردم.»
محمد حقیقت منتقد مقیم فرانسه که سال‌هاست با جشنواره کن برای انتخاب اولیه فیلم‌ها همکاری می‌کند در روزنامه بانی فیلم گفتگویی با بهزاد آزادی فیلم‌سازی که فیلم کوتاه او برای بخش سینه فونداسیون جشنواره کن پذیرفته شده است انجام داده که در مقدمه آن می‌نویسد: «کشف فیلم‌های جالب از کارگردانان ناشناس، همیشه لذت‌بخش است. هنگامی که باخبر شدم در بخش سینه فونداسیون جشنواره کن امسال از یک کارگردان تازه‌نفس ایرانی فیلمی پذیرفته شده با خوشحالی به تماشای آن نشستم.»
محمد حقیقت فیلم کشتارگاه را این ‌طور ارزیابی کرده است: «استیل پرانرژی، جوان‌گرایانه، حرکت‌های دوربین با موضوع انتخاب شده به خوبی در خدمت هم قرار گرفته‌اند. این فیلم و فیلم قبلی بهزاد آزادی «موقت» نشان از استعداد یک کارگردان خوش‌قریحه می‌دهد که باید اسمش را به خاطر سپرد و نوشت که استعداد تازه‌ای در راه است.»
کاوه سالاری در روزنامه فرهیختگان یادداشتی درباره فیلم پنج تا پنج به کارگردانی تارا اوتادی نوشته است. فیلمی که اقتباسی آزاد براساس نمایشنامه‌ پنچری فردریش دورنمات است. در این یادداشت سالاری می‌نویسد: « نخستین چیزی که در این فیلم خودنمایی می‌کند موضوع آن است که آرام آرام در یک بازی و براساس نوعی پازل، زندگی شخصی یک نفر و پیچیدگی‌های آن روشن می‌شود. اما از کنار این موضوع جذاب که بگذریم به ساختار اجرایی فیلم می‌رسیم که شاید تارا اوتادی کارگردان در این فیلم چندان موفق ظاهر نمی‌شود اما متن تماشاگر را تا انتها با خودش می‌کشد. انتخاب بازیگران این فیلم یکی از نقاط قوت آن به شمار می‌رفت؛ دو دوبلور باسابقه سینما، یک بازیگر حرفه‌ای سینما و یک شاعر که به تازگی وارد سینما شده است و دومین حضور خود را در سینما تجربه می‌کند.»
نویسنده معتقد است که تداخل بین بازی و جدی شدن این بازی می‌توانست زودتر و پررنگ‌تر اتفاق بیفتد و کارگردان می‌توانس جلوه بصری بیشتری به آن ببخشد. پایان‌بندی این یادداشت به این شکل است: « اوتادی در فیلم اولش جسارت به خرج نداده و ترجیح داده فیلمی ساده و بدون پیچیدگی‌های تصویری به نمایش بگذارد.»