ماهنامه هنروتجربه- محمدرضا مقدسیان:در «پریدن از ارتفاع کم» مانند کوه یخی است که بخش عمده آن زیر آب است و بخش کوچکی از آن بیرن آب دیده می‌شود. دنیای روایی این فیلم بر اساس کشمکش‌های درونی افراد و دریافت‌های شخصی آن‌ها از محیط اطراف برای تغذیه مشغله فکری و نتیجه‌گیری‌های روانی و شخصی شکل گرفته است. به بیان دیگر دنیای ذهنی نهال و شیوه مواجهه او با واقعیت‌های موجود است که کشمکش اصلی فیلم را شکل می‌دهد. کشمکشی که دستمایه سر و شکل گرفتن خط روایی اصلی و تشکیل دهنده ساختمان کلی اثر است.این همه باعث شده تا پریدن از ارتفاع کم درامی روان‌شناسانه تلقی شود که با تکیه بر حرکت مداوم شخصیت‌ها بر روی طیفی که یک سر آن قربانی بودن و سر دیگرش زجر دهندگی قرار گرفته در حرکت باشند. در واقع خود نهال به عنوان شخصیت محوری داستان نیز با همین رویکرد از نقطه قربانی بودن محض به نقطه زجردهندگی شدید حرکت می‌کند.
نهال در برهه شنیدن خبر مرگ نوزاد درون رحمش، یک قربانی محض است و به شدت نیازمند دریافت حس‌های مثبت برای رهایی از این وضعیت بیرون از خودش است.تلاش برای ترتیب دادن یک ملاقات سریع و بی مقدمه با بابک یا سر زدن به خانه مادری برای حرف زدن و دردو دل کردن با مادر و یا سراغ گرفتن از دوست صمیمی‌اش و … همگی در همین راستا قرار می‌گیرند.بی پاسخ ماندن تمام این تلاش‌ها و بروز رخدادهایی که تشدید کننده برداشت نهال از محیط بیرون و شخصیت‌های بیرونی است، منجر به حرکت سریع او به نقطه مقابل قربانی بودن یعنی زجر دهندگی می‌شود و رخدادهای آزاردهنده بعدی را در پی دارد.
در تعاریف روان‌شناسانه دلایل متنوع و در هم پیچیده‌ای را برای رسیدن شخص به نقطه قربانی بودن ارائه می کنند و اما یکی از موجزترین تعاریف آن است که قرار گرفتن شخصیت در شرایطی است که نیازها و خواسته‌هایی که بر مبنای شکل گرفتگی‌های ذهنی‌اش ایجاد شده را برآورده نمی‌بیند و یا در شرایطی احساس رضایت و خوب بودن نسبت به خودش ندارد، سراغ دلایل بیرونی برای کشف ریشه این بد حسی می‌گردد و در این مسیر شخص یا اشخاص و یا حتی رخدادهای بیرونی را به عنوان دلیل این حال بد می‌شناسد و این دلایل را بهانه‌ای برای خشمگین بودن یا غمگین بودن خودش قرار می‌دهد و در ادامه با تکیه بر همین دلایل به خودش اثبات می‌کند که قربانی شده است.نقطه رسیدن به این اطمینان که قربانی شده است دقیقا آغازی است برای حرکت روی طیف و رفتن به سمت ستم‌گری یا همان اگوی کلاسیک انتقام که در پریدن از ارتفاع کم اساس داستان را شکل می‌دهد.
به عنوان جمع بندی باید گفت مبنای اصلی شکل گیری دارم در پریدن از ارتفاع کم کشمکش درونی فرد با خودش و در مرحله بعد کشمکش او با شخصیت‌های اطراف خودش است که باعث می‌شود به شکلی عریان و حتی گاهی بی‌رحمانه نمایش حرکت شخصیت‌های بر روی طیف قربانی–ستمگر را شاهد باشیم.
