به گزارش  هالیوود ریپورتر، نانی مورتی  این بار با فیلم درام نیمه اتوبیوگرافیکی «مادر من» در کن حاضر شده که بعد از فیلم «یک پاپ داریم» بیشتر به عنوان بازگشتی به سوی فیلمسازی شخصی‌ ارزیابی می‌شود.

نانی مورتی در گفتگویی کوتاه درباره این فیلم چنین توضیح داده است:« این فیلم را ساختم چون می‌خواستم بدون نگاهی روان پریش، یکی از رویدادهای بسیار مهم زندگی مردم را به تصویر بکشم:‌ مرگ مادر. این اتفاق برای من زمانی افتاد که در مراحل تدوین فیلم “یک پاپ داریم” بودم.» مورتی درباره این که کدام بخش فیلم به زندگی شخص‌اش بیشتر نزدیک است:« بخشی از فیلم که بیشتر از همه خود من را نشان می‌دهد، کلماتی هستند که جان تورتورو سر صحنه فیلم خیالی می‌گوید: می‌خواهم از اینجا بیرون بروم و به واقعیت بازگردم. در این فیلم، من به عنوان یک کارگردان مشکلات روان‌شناختی خودم را به سخره می‌گیرم. اینکه با خودت دشمنی داشته باشی خیلی خیلی خسته‌کننده‌تر از این است که نسبت به دیگران غضب کنی.

عده‌ای معتقدند«مادر من» از پخته‌ترین آثار مورتی است :« حالا در روایت آثارم به دنبال ساده‌گرایی بیشتر هستم. ساده‌گرایی که از طریق پروسه نویسندگی و کارگردانی به آن دست پیدا می‌کنی. سال‌ها قبل، جنبه‌های مختلفی در شخصیت‌هایم تکرار می‌شدند و موقعیت‌هایی از زندگی حقیقی بودند که در نهایت سر از فیلم‌هایم در می‌آوردند. دیگر نسبت به اینکه بخواهم شخصیت‌هایم را به آن شیوه و به آرامی بسازم حساسیت چندانی ندارم اما هنوز هم وقتی در حال فیلم‌برداری هستیم از صحنه‌های تکرارشونده خوشم می‌آید. فیلم‌برداری چند باره یک برداشت، تازگی آن را نمی‌گیرد. اغلب دقیقا همینطور است که می‌توان صحنه را درست فیلمبرداری کرد.»

«مادر من» محصول مشترک ایتالیا و فرانسه است و مارگریتا بای، جان تورتورو، نانی مورتی در آن بازی کرده‌اند. این فیلم داستان زندگی یک کارگردان ایتالیایی را روایت می‌کند که در حالی که  فیلم جدیدش را می سازد متوجه می‌شود مادرش به شدت بیمار است و به زودی خواهد مرد.

نانی مورتی از فیلمسازان موفق اروپایی نخستین بار در سال ۱۹۹۴ به خاطر فیلم اپیزودیک «خاطرات عزیز» جایزه بهترین کارگردان جشنواره فیلم کن را به دست آورد و به شهرت جهانی رسید. مورتی سال ۲۰۰۱ با «اتاق پسر» نخل طلای بهترین فیلم کن را دریافت کرد.