مدیر فیلم‌برداری «پنج تا پنج» در گفت‌وگو با هنر و تجربه
علیرضا برازنده:نوع مخاطب در انتخاب شیوه فیلم‌برداری موثر است
هنر و تجربه-علیرضا کیانی: علیرضا برازنده مدیر فیلم‌برداری فیلم «پنج تا پنج» به کارگردانی تارا اوتادی که این روزها در سینماهای هنر و تجربه در حال اکران است، در گفت‌وگو با خبرنگار هنر و تجربه از تجربه کار کردن با کارگردان‌های جوان و تجربه‌گرا می‌گوید. برازنده تاکنون علاوه بر مدیریت فیلم‌برداری آثاری نظیر «پله آخر»، «آرایش غلیظ»، «هفت دقیقه تا پاییز» و… فیلم‌برداری بسیاری از آثار کارگردانان فیلم‌اولی را نیز در کارنامه دارد.او در سی سومین جشنواره فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین فیلم‌برداری را برای فیلم «دوران عاشقی» از دست محمود کلاری گرفت که پیش از این‌ها در چند فیلم دستیار اول او بود.
مدیر فیلم‌برداری پنج تا پنج در ابتدای صحبت‌هایش از تجربه همکاری با تارا اوتادی می‌گوید. برازنده، اوتادی را کارگردانی به‌روز و دقیق توصیف می‌کند: «با این‌که کار اولش بود، سرصحنه بسیار پخته و جسورانه عمل می‌کرد. او از لحاظ بصری اطلاعات دقیق و به‌روزی داشت و به خوبی می‌دانست که قرار است چه اتفاقی بیافتد. طی صحبت‌هایی که با کارگردان داشتم، با توجه به آن چه که او می‌خواست دوربین انتخاب شد و فضا و نور و کادربندی‌ها نیز چک شد. در این فیلم دوربین تقریبا سیال است و تکان‌های بسیار کمی دارد که با توجه به ریتم فیلم به انتقال بهتر مضمون کمک می‌کند. چهل روز پیش از شروع فیلم‌برداری همکاری با کارگردان را پذیرفتم. در ادامه به بازدید از لوکیشن‌ها پرداختیم و چیزی حدود ۲۷ جلسه تصویربرداری داشتیم.»
او سپس درباره ارتباط خود با متن فیلم‌نامه توضیح می‌دهد: «نمایش‌نامه پنجری دورنمات را پیش از این‌ها خوانده بودم و متن را بسیار دوست داشتم. متن اولین چیزی است که فیلم‌بردار را برای پذیرفتن همکاری با کارگردان ترغیب می‌کند. علاقه بسیاری به اقتباس‌هایی دارم که از نمایشنامه‌ها می‌شود و مشتاقم در طول فعالیت خود چندتایی از این اقتباس‌ها را در کارنامه داشته باشم.»
برازنده سپس در خصوص شیوه فیلم‌برداری پنج تا پنج افزود: « فیلم را با دوربین رد اپیک تصویربرداری کردیم. سعی شد در نورپردازی فضایی واقعی به تصویر کشیده شود و این حس واقع‌گرا بر تمام فیلم حکم‌فرما باشد. همه تلاش این بود که در نورپردازی، حرکت دوربین و تغییر پرسوناژها واقعیت تداعی شود. همان‌طور که می‌بینیم در نمای داخلی فیلم از نور آباژورهای دیوارکوب استفاده شده و با تقویت آن‌ها تصویربرداری انجام گرفته است. کارگردان مایل بود، سوژه‌ها برجسته‌تر باشد و به همین خاطر از عمق میدان پایین‌تری استفاده کردیم. تقریبا تمام فیلم دوربین روی دست است و اینرسی خاصی در کل پلان‌ها وجود دارد که فکر می‌کنم به آن جذابیت بخشیده است.»
برازنده هم‌چنین از اشتیاق خود برای همکاری با فیلم‌سازان جوان می‌گوید: «همیشه از آن‌ها آموخته‌ام و از کار کردن در کنارشان لذت برده‌ام. فیلم‌سازان جوان هرکدام دارای ایده و شیوه شخصی خاص خود هستند و روش خود را در پیش می‌گیرند. تا به‌حال با هر فیلم‌ساز جوان و کار اولی که کار کرده‌ام، همواره تعامل خوب و سازنده‌ای میان‌مان شکل گرفته‌است. از طرفی باید بدانیم همه چیز در حال تغییر است و فیلم‌های بهتری قرار است، ساخته شوند. کما این که در سال‌های اخیر فیلم‌سازان جوان دست به تولید آثار شایسته‌ای زده‌اند.» او در ادامه اضافه می‌کند: «خود من بیشتر مایلم در جریان فیلم‌سازی کارهای نویی انجام دهم که تا به حال نکرده‌ام. طبیعتا تصویربرداری فیلم‌نامه‌هایی را می‌پذیریم که ویژگی‌ای داشته‌باشد و بتوان به نوعی در آن کاری کرد. هر کاری که انجام می‌دهیم، تلاش می‌کنیم، بهترین اتفاقات بیافتد. در سینمای جریان اصلی یک سری امکانات وجود دارد و فیلم‌بردار دستش بازتر است؛ این در حالی است که در سینمای تجربی گاه با محدودیت‌هایی رو‌به‌رو می‌شود.»
طرز تلقی برازنده از فیلم‌های گروه هنر و تجربه، فیلم‌هایی هنری و دارای اندیشه است: «طبیعی است اگر این فیلم‌ها در بخش سینمای بدنه امکان نمایش ندارند. اهالی هنر و تجربه مخاطبانی خاص‌تر هستند و دنبال فیلم اندیشه‌مند می‌روند. از نظر من این گروه همواره دارد سیر صعودی خود را طی می‌کند و روز به روز تماشاگران بیشتری را جذب می‌کند.»
به اعتقاد برازنده مخاطب‌شناسی در تصویربرداری نیز تاثیرگذار است. او با بیان این که اگر بداند فیلم قرار است در هنر و تجربه اکران شود و مخاطب خاص داشته باشد، در انتخاب شیوه بیان و تصویربرداری دقیق‌تر عمل می‌کند، می‌گوید: «نوع مخاطبی که قرار است بعدها به تماشای فیلم بنشیند و درباره آن نظر بدهد، در شیوه کار فیلم‌بردار نیز تاثیرگذار است. وقتی که می‌دانی این فیلم قرار است کجا اکران شود، طبیعتا در همان جهت قدم برمی‌داری.»
