هنر و تجربه: دبورا یانگ در دنیای سینما و به ویژه نقد فیلم نام شناخته شده‌ای‌ است؛ او در سمت دبیر نقدهای بین‌الملل «هالیوود ریپورتر» سالهاست در وصف سینمای ایران نقد می‌نویسد و کاملا با شرایط سینمای کشورمان آشنا است. وی در روز آخر از پنجمین دوره جشنواره فیلم شهر در پردیس ملت حاضر شد و در نشستی تخصصی سخنرانی کرد.

دبورا یانگ با اشاره به اینکه هیچ گونه‌ای از سبک های هنری مانند سینما قدرت این را ندارد که واقعیت را جلوی چشمان ما بگذارد، اظهار کرد: اغلب این واقعیت برجسته می‌شود و تاثیر زیادی بر روی بینش و نگاه ما می گذارد. وی با نام بردن از برخی فیلم های سینمایی در طول سالیان مختلف، به توضیحاتی از شهری بودن هر کدام از آن ها پرداخت که چطور فیلم‌سازان مختلف از نگاه دوربین و فیلم، شهرهایشان را به تصویر کشیدند.

این منتقد به فیلم هایی مانند متروپلیس، بلید رانر و روشنایی‌های شهر اشاره کرد و آن‌ها را از جمله فیلم‌هایی دانست که با سبک و سیاق مختلفی به شهر نگاه کرده‌اند و سعی کردند زمان و مکان متفاوتی را به تصویر بکشند.

منتقد هالیوود ریپورتر همچنین با اشاره به فیلم تیمبوکتو محصول سال ۲۰۱۴ به کارگردانی عبدالرحمان سیساکو بیان کرد: این فیلم در شهر ساخته نشده، اما به خوبی نابودی و ویرانی شهر را نشان می‌دهد و با اینکه فیلم خوب و ارزشمندی است و ارزش دیدن دارد، در جشنواره کن سال گذشته به شکل عجیب و غریبی جایزه‌ای نگرفت. یانگ با اظهار اینکه سینمای ایران هم فیلم‌های شهری جالب توجهی دارد، عنوان کرد: فیلم« ۱۰» ساخته عباس کیارستمی در سال ۲۰۰۲ را در ذهن دارم که درباره زندگی شهری است، این فیلم تماما داخل یک ماشین فیلمبرداری شده و دور شهر تهران می‌گردد. مانی اکبری نقش زنی را دارد که با پسر کم سن و سالش در شهر پرسه می‌زند و آدم‌های مختلفی از جنس‌های متفاوت جامعه را سوار می‌کند.فکر می‌کنم این فیلم برشی از زندگی در تهران را نشان می‌دهد و به خصوص به مشکلات زنان در جامعه می‌پردازد.

این منتقد همچنین به آخرین ساخته رخشان بنی اعتماد اشاره کرد و ادامه داد: «قصه‌ها» مجموعه‌ای از آثار مختلف این کارگردان است و مشکلات مختلف در تمام قشرهای جامعه را به تصویر می‌کشد. آن چیزی که در فیلم می‌بینیم بسیار ناراحت کننده است و سرشار از تقابل‌های احساسی برای بازیگران مختلف است. یکی از دلایلی که بنی اعتماد این تقابل‌های احساسی را نشان می‌دهد، این است که مجموعه‌ای از بازیگران خوب در کنار یکدیگر جمع شده‌اند و فکر نمی‌کنم این موضوع اتفاقی باشد و بیشتر شخصیت‌های فیلم همذات پنداری را در مخاطب برمی‌انگیزند.

یانگ اظهار کرد: شخصیت‌هایی که در «قصه‌ها» می‌بینیم، از تنها ترین قشرهای اعضای جامعه هستند . در نظر من خانم بنی اعتماد جلوتر از زمان خودش به مشکلات اجتماعی کشورش اشاره می‌کنند و به طور مشخص مشکلات و بحران‌های زنان را به تصویر می‌کشد.

این منتقد در پایان گفت: در آثاری که من امروز از آن ها نام بردم و تعداد زیادی که فرصت صحبت درباره آن ها را نداشتم، توصیفی که از فضاهای شهری می‌کنند به طور محسوس و مشخص زمانه آن را برای ما مشخص می‌کند، حتی تصویرهایی را برای ما ماندگار می‌کند و اثری همیشگی در ذهن برجای می‌گذارد.