مسعود حاتمی از تجربه ساخت فیلم کوتاه ۱۱ می‌گوید:
می‌خواستم فیلمی در قد و قواره ایده‌ام بسازم
هنر و تجربه- زهرا عزیزمحمدی: مسعود حاتمی نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «یازده» است؛ یکی از چهار فیلمی که این روزها در سانس فیلم‌های کوتاه گروه هنر و تجربه درحال اکران است. حاتمی در گفت‌وگو با سایت هنر و تجربه از روندی که منجر به ساخته شدن این فیلم به عنوان جدی‌ترین فیلم کوتاه او شده است می‌گوید. فیلم کوتاه «یازده» بعد از حضور در بخش فیلم‌های کوتاه جشن خانه سینما به گروه هنر و تجربه برای اکران عمومی راه یافت. تاکنون این فیلم در جشنواره فیلم‌های ایرانی لندن جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کرده و در جشنواره‌های معتبر داخلی از فیلم کوتاه تهران در سال گذشته تا فیلم شهر همین امسال از طرف مخاطبین مورد استقبال قرار گرفته است.
مسعود حاتمی درباره چگونگی شکل‌گیری ایده اولیه فیلم کوتاه ۱۱ می‌گوید:« این قصه از زندگی خودم نشات گرفت. ما فیلم‌سازها به خاطر شغلی که داریم زمان زیادی را از خانواده دور هستیم. سال ۸۹ سر پروژه‌ای بودم که به خاطر آن وقتی صبح زود از خانه بیرون می‌رفتم سعی می‌کردم همسرم را بیدار نکنم و شب‌‌ها هم طوری می‌آمدم که او بی‌خواب نشود. تکرار این موضوع در زندگی ما باعث درنگی در من شد و متوجه شدم یک هفته است خبری از حال همسرم ندارم. یک روز در مسیر کار ایده این فیلم در ذهن من آمد که اگر حال همسر من بد شود و متوجه آن نشوم چه فاجعه‌ای رخ خواهد داد؟» او معتقد است ترسی که منجر به ساخت این فیلم شده مساله‌ای است که عمومیت دارد:« زندگی خیلی از ما دچار روزمرگی شده، به طوری که هر چند کنار هم زندگی می‌کنیم اما با هم زندگی نمی‌کنیم. این سبک زندگی در تمام شهرهای بزرگ و مدرن دنیا رایج شده و آدم‌ها آن قدر گرفتار مشغله‌هایشان هستند که همدیگر را فراموش می‌کنند.»
حاتمی درباره سختی‌های نوشتن فیلمنامه ۱۱ توضیح می‌دهد:«وقتی طرح اولیه فیلمنامه را نوشتم و آن را برای ناصر تقوایی خواندم، ایده را به شدت دوست داشت و بسیار با شنیدنش منقلب شده بود. پرداخت فیلمنامه بیش از یک سال طول کشید و بعد از بیست بار بازنویسی در نهایت به این فیلمنامه رسیدم.خیلی تلاش کردم فیلمنامه در قد و قواره ایده‌اش باشد. تجربه جالبی هم بود چون وقتی شما روی ایده‌ای کار می‌کنید که خودش وزن سنگینی دارد، گذاشتن آن ایده در قالب یک قصه و پرداخت آن خیلی سخت می‌شود.» او کمک‌های ناصر تقوایی و دکتر الستی را در این مرحله یادآوری و از آن‌ها تشکر می‌کند و نحوه رسیدن به مرحله تولید را شرح می‌دهد:« از وقتی ایده در ذهنم جرقه زد تا موقعی که کار کلید خورد، تقریبا ۲ سال طول کشید و صبر زیادی کردم چون بعد از نوشته شدن فیلمنامه با فیلم پرهزینه‌ای مواجه بودم که نمی‌‌شد با آن ساده برخورد کرد.» او ادامه می‌دهد:«در مرحله پیش‌تولید در حالی که تهیه‌کننده فیلم هم بسیار بر حرفه‌ای بودن عوامل اصرار داشت ناگهان پا پس کشید و اعلام کرد پروژه از اولویتش خارج است. من هم با حمایت و انرژی دوستان و عوامل فیلم که بدون هیچ چشمداشتی با من کار کردند، تصمیم گرفتم خودم هرطور شده آن را بسازم.»
کارگردان فیلم ۱۱ که با این فیلم ششمین فیلم کوتاه خود را تجربه کرده است از «محمد حدادی» به عنوان فیلم‌بردار، دوست و همکار خود در فیلم‌نامه‌های کارهای خود نام می‌برد و زحمات گروهی را به یاد می آورد که بدون چشمداشت مالی در یک هفته فیلم‌برداری و پس از آن از «نازنین مفخم» تدوینگر و صداگذار فیلم که همراه او بوده‌اند، تشکر می کند.
او هم‌چنین درباره چگونگی انتخاب «لیلا زارع» برای بازی در ۱۱ می‌گوید:« هم به این دلیل که می‌خواستم پیش از ساخت اولین فیلم بلند سینمایی‌ام با بازیگر حرفه‌ای کار کنم و هم به دلیل پیچیدگی‌های شخصیت اصلی فیلم می‌خواستم حتما این نقش را یک بازیگر حرفه‌ای بازی کند، اولین گزینه من لیلا زارع بود. باید از او و حضورش تشکر ویژه‌ای کنم چون از لحاظ حسی نقش خیلی سختی داشت و هم خودش در شرایطی که زیر فشار زیاد کاری قرار داشت این نقش را پذیرفت.» حاتمی تجربه کار با بازیگر حرفه‌ای را بسیار مفید توصیف می‌کند:« از دوستان بازیگر دیگرمان می‌خواهم بیشتر به بچه‌های فیلم کوتاه اعتماد کنند و در فضای فیلم کوتاه کشور مشارکت داشته باشند. این فضا بسیار دوست داشتنی است چون فیلم‌سازها در آن تجربه و رشد می‌کنند.»
از حاتمی درباره تجربه اکران عمومی و تماشای فیلم همراه تماشاگر می پرسیم. او پاسخ می‌دهد:« من این تجربه را پیش از هنر و تجربه در جشنواره‌های داخلی داشتم که ویژه‌ترین آن‌ها جشنواره فیلم کوتاه تهران و اولین مواجهه من با مخاطب در سالن رخ داد. تجربه تماشای فیلم همراه مخاطب هم سخت و هم شیرین است. بازخوردی که دیدم بسیار مثبت بود و غیر از چند پیشنهاد هیچ نظر منفی‌ای نگرفتم. طی یک سال گذشته به واسطه هر اکران توانسته‌ام با تماشاگران فیلم از طیف‌های مختلف از نزدیک صحبت کنم و متوجه شدم که فیلم روی آن‌ها تاثیر بسیاری گذاشته‌است.»
مسعود حاتمی هم‌چنین تاکید می‌کند، عواید مالی اکران این فیلم را به مدرسه کار صبح رویش تقدیم می‌کند:«فکر نمی‌کنم مبلغی که برگردد چیز چشم‌گیری باشد اما امیدوارم که باشد تا به این مدرسه که برای کودکان کار امکانات تحصیل عام المنفعه ایجاد می‌کند، کمک کند.»
حاتمی هم اکنون در تدارک ساختن دو فیلم کوتاه دیگر است و فعلا برای ساخت اولین فیلم بلند خود تا فراهم آمدن شرایط مناسب آن دست نگه داشته است.
