هنر و تجربه: دیدار حجت‌الله ایوبی با سینماگران در اصفهان از مهم‌ترین اخباری بود که روز شنبه ۱۰ مرداد در صفحات هنری روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های سراسر کشور منعکس شد. ایوبی در این جلسه گفت دل‌مان نمی‌خواهد جشنواره از اصفهان برود و خبر ماندگاری جشنواره در اصفهان هم از دیگر خبرهای پر طرفدار رسانه‌ها بود.

اخبار مربوط به اعلام اسامی فیلم‌های شرکت‌کننده در جشنواره ونیز نیز مورد توجه مطبوعات قرار گرفت. از ایران فیلم «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» در بخش افق‌های این جشنواره پدیرفته شد. این فیلم را وحید جلیلوند ساخته است و در جشنواره سی و سوم فجر به نمایش درآمد.

خبرگزاری ایسنا در گفت وگویی با کیارش اسدی‌زاده به نداشتن تیزر تلویزیونی این فیلم اشاره کرده است. اسدی‌زاده به خبرنگار ایسنا می‌گوید: «تنها تبلیغات این فیلم در شبکه‌های مجازی است، زیرا علاوه بر این که تلویزیون تیزرهای فیلم را پخش نکرد، به دلیل پر هزینه بودن بیلبوردهای شهرداری نیز نتوانستیم تبلیغات شهری انجام دهیم.»

کیارش اسدی‌زاده با اعلام رضایت از بازخوردهای فیلم «گس» گفت: «این فیلم به نسبت دیگر فیلم‌های این گروه (به جز فیلم ماهی و گربه و پرویز) از استقبال بالا و فروش خوبی برخوردار بوده است.»

روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «شنل و حالا کفش پادشاه» به قلم فرهاد دهکردی نگاهی انداخته است به فیلم «۳۱۶». در قسمتی از این یادداشت می‌خوانیم: «فیلم ٣١۶ از یک فصل‌بندی کج و معوج تشکیل شده است…… به هر حال فیلم می‌خواسته، مثلا زندگی یک دختر متولد سال ۵٠ را در مقاطع حساسی از زندگی‌اش بازآفرینی کند و در این قصه، قرار بر این بوده که کفش‌ها نقش تعیین‌کننده‌ای داشته باشند… خیال باطل!» نویسنده روزنامه اعتماد در این یادداشت نظر مثبتی روی این فیلم نداشته است.

روزنامه وطن امروز با کاوه ابراهیم‌پور کارگردان فیلم «یحیی سکوت نکرد» گفت‌وگو کرده است. گفت وگوکننده پرسیده است: «فیلم یحیی سکوت نکرد برخلاف آثار معمول تجربی، دارای فرم غیرمتعارفی در شیوه اجرای کارگردانی نیست و بیشتر متمرکز به شکل سرراستی در روایت‌پردازی است. خودتان این فیلم را در دسته آثار تجربی قرار می‌دهید؟» ابراهیم‌پور به این سوال به این شکل پاسخ داده است: «من کاملا سعی کردم به لحاظ کارگردانی هیچ‌گونه خودنمایی انجام ندهم و تنها به شکلی ساده و روان، داستان را پیش ببرم. یعنی تنها می‌خواستم به‌طور سرراست قصه بگویم، نه اینکه بخواهم با استفاده از تکنیک‌های عجیب کارگردانی، تماشاگر را مرعوب کنم. مهم‌ترین مسأله در ساخت این فیلم برایم داستان‌پردازی مناسبی بود که مورد پذیرش بیننده قرار بگیرد، به‌طوری که همه بتوانند فیلم را ببینند و با آن ارتباط برقرار کنند. از این نظر به دنبال تدوین خاص و دکوپاژ متفاوتی در اجرا نبودم و بیشتر از خودم دوست داشتم اثرم مورد توجه قرار گیرد. شاید از این لحاظ نتوانیم فیلم را تجربی بدانیم.»

روزنامه جام جم نیز نقدی بر فیلم اعترافات ذهن خطرناک من به چاپ رسانده است که به این شکل آغاز می‌شود: «فیلم‌هایی که در چندسال اخیر دیده‌اید را مرور کنید. عمده آن‌ها مربوط به سینمای درام خانوادگی یا کمدی و ملودرام‌های اشک برانگیز بوده است. احتمالا وقتی در سینمای ایران یک ژانر متفاوت مانند گونه ترسناک یا دلهره یا حتی یک اکشن پرماجرا یا تریلر پرتعلیق ساخته شود همه تعجب خواهند کرد. البته فقر ژانر در سینمای ایران به دلیل نبود پول و سرمایه در سینمای ایران است زیرا ژانرهای یادشده در زمره گران‌ترین گونه‌های سینمایی است. اما «اعترافات ذهن خطرناک من» فیلمی در همین ژانر اکشن است با بضاعت سینمای ایران.»