هنر و تجربه: شب نکوداشت هفدهمین جشن خانه سینما به عنوان یکی از جشن‌های پنج‌گانه صنفی با تجلیل از سعید پورصمیمی، فرهاد ورهرام، احمدرضا درویش و علیرضا داودنژاد شب گذشته ۱۷ شهریورماه در تالار ایوان شمس برگزار شد.

رضا میرکریمی مدیرعامل خانه سینما در این مراسم بزرگانی را که قرار است از آن‌ها تجلیل شود شبیه به قندیل‌های دانست که میلیون‌ها سال طول کشیده است تا در غارهای قدیمی شکل بگیرند و گاه افرادی که قد کوتاهی دارند برای اینکه سرشان به آنها نخورد ناگزیر می‌شوند با تیشه به آن‌ها بزنند و بشکنندشان و میراث یک عمر را از بین ببرند.

کارگردان فیلم «یه حبه قند» و مدیرعامل جدید خانه سینما از عدم رسیدگی به خواسته‌های حداقلی اهالی هنر گلایه کرد : «از خودم خجالت می‌کشم که مجبور هستیم در دولت‌های مختلف همچنان خواسته‌های حداقلی هنرمندان را به دفعات بیان کنیم. متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد.»

میرکریمی یادآور شد: «تعجب من از این است که دولت‌ها خوب یا بد یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند اما همه آن‌ها در یک موضوع آن هم بی‌اعتنایی به مقوله هنر اشتراک نظر دارند و من امیدوارم حسن روحانی به عنوان رییس دولت یازدهم مجبور نباشد در نشست رسانه‌ای پیش رو، برای سومین بار و در مقابل این سوال که برای مقوله فرهنگ و هنر چه کرده‌اید از بازگشایی خانه سینما به عنوان دستاورد دولتش یاد کند.»

در ادامه اعضای هیات مدیره خانه سینما روی صحنه آمدند و با اهدای لوحی از علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی تقدیر کردند. ربیعی در سخنانی دولت یازدهم را دولت فروتن خواند.

بخش دیگری از این مراسم به تقدیر از سینماگران اختصاص داشت و همایون اسعدیان دبیر جشن هفدهم خانه سینما، سخنان کوتاهی را در توصیف هر کدام از سینماگرانی که قرار بود تقدیر شوند، بیان کرد.

اسعدیان از فرهاد ورهرام به عنوان یک مستندساز ارزشمند یاد کرد و در توصیف احمدرضا درویش هم گفت: «همیشه کمی با احتیاط با درویش صحبت می‌کنم، شاید به این خاطر باشد که از او می‌ترسم آن هم به خاطرجسارت و برخورد چکشی که دارد. البته ساخت فیلم‌هایی مثل کیمیا، دوئل و رستاخیز واقعا شهامت هم می‌خواهد و بابت این شهامت و سال‌های حضورش در جبهه و تاثیرات مثبت در سینما از او قدردانی می‌کنیم.»

دبیر جشن سعید پورصمیمی  را هم از افتخارات بازیگری سینمای ایران دانست: «کسانی که تئاتر “ریچارد سوم” را دیدند‌، حتما بازی او را فراموش نکردند و شاید سال‌ها باید بگذرد تا کسی بتواند نقش “ملول” ناخدا خورشید را خلق کند و من بابت همین یک نقش سپاسگزار او هستم.»

اسعدیان ادامه داد: «به علیرضا داودنژاد غبطه می‌خورم که پس از گذشت ۴۰ سال فیلم‌سازی در حال تجربه کردن است و این جسارت را دارد که دنبال نوآوری و خلق موقعیت‌های جدید باشد. اگر جایزه سیف‌الله داد را شایسته او دانستیم، فقط به خاطر فیلم‌سازی‌اش نبود بلکه به خاطر نگاه نقادانه به سینمای ملی و حضورش در کنار اصناف سینمایی نیز بوده است. او در این سن فیلمی میسازد که قرار است در گروه «هنر و تجربه» نمایش داده شود.»

فاطمه معتمدآریا، امین تارخ و آتیلا پسیانی از جمله بازیگرانی بودند که برای اهدای لوح یادبود و تندیس هفدهمین جشن سینمای ایران به سعید پورصمیمی روی صحنه حاضر شدند و درباره او صحبت کردند. سعید پورصمیمی بازیگر به یادماندنی فیلم‌هایی مثل «ناخدا خورشید»، «پرده آخر»، «آبادانی‌ها»، «نسل سوخته» و «یه حبه قند» با تشویق حاضرین روی صحنه حاضر شد: «از برگزارکنندگان هفدهمین جشن سینمای ایران و همکارانم در انجمن بازیگران برای برگزاری چنین جشنی تشکر می کنم. به نظر من این بزرگداشت‌ها دو وجه دارد، وجه نخست این است که هنرمند را سر شوق می آورد تا کار بهتری عرضه کند و بعد دیگر این است که هنرمند به فکر فرو می رود که لابد کارهای مهم را انجام داده است و دیگر وقت رفتنش فرا رسیده است.»

پورصمیمی با اشاره به هنر بازیگری در عرصه سینما و تئاتر گفت: «حرفه بازیگری در سال‌های اخیر در سینما و تئاتر ایران ترقی کرده است و بازیگران جوان با سواد و بسیار مستعد شده‌اند ولی متاسفانه بیهوده می چرخند و باطل می گردند و فقط وقت تلف می کنند و جالب این است که نابازیگران فعال‌تر شده اند تا جایی که صنف نابازیگران درست شده است و بعید نیست با وجود صنف نابازیگران، صنف ناکارگردان ها و ناتماشاگران نیز ایجاد شود.»

فرهاد ورهرام یکی دیگر از تقدیرشدگان جلسه دیشب بود که جایزه‌اش را به مستندسازان جوان به دلیل جسارت و نوآوری در آثاری که می سازند، تقدیم کرد. فرهاد توحیدی پیش از این‌که جایزه را به ورهرام اهدا کند گفت: «مراسم تقدیر امسال به شکل عجیبی بی سر و صدا است. در جشن های گذشته سفر کن سلقون هم نمی‌توانستیم به تقدیرشده‌ها بدهیم اما امسال جایزه ویژه سفر به آفریقا است.»

فرهاد ورهرام پس از دریافت لوح تقدیر هفدهمین جشن سینمای ایران تاکید کرد: «نسل جدید تاثیر مهمی بر سینمای مستند گذاشته‌اند و نسبت به نسل ما جسورتر وارد میدان شده‌اند. بنابراین جایزه خود را به مستندسازان جوان به خاطر جسارت و نوآوری که در آثارشان دارند، تقدیم می کنم.»

کیومرث پوراحمد و سهیل محمودی برای اهدای جایزه به احمدرضا درویش روی صحنه آمدند و در صحبت‌هایی از اکران نشدن فیلم «رستاخیز» انتقاد کردند. احمدرضا درویش هم متنی را خواند که از قبل نوشته بود و در این متن از سیف ‌الله داد یاد کرد:«گرامی می‌دارم یاد و نام کسی را که ثبت روز ملی سینما در تقویم تاریخ و برگزاری آیین سالیانه جشن سینمای ایران ابتکار اوست. آن نوزاد فلسطینی در فیلم بازمانده اکنون جوان بیست و چند ساله است و دفاع از شرافت و هویت خود در غزه، لازقیه، دمشق، حلب، موصل و الرمادی را مرهون تلاوت آیت‌الکرسی از زبان مادربزرگش در واگن قطار می‌داند. جای سیف‌الله داد در عرصه سینمای ایران خالی است.»

برای اهدای جایزه به چهارمین تقدیرشده مراسم، محمد بزرگ‌نیا، منوچهر شاهسواری و رضا میرکریمی روی صحنه آمدند. میرکریمی درباره داوودنژاد گفت: «کسانی که کار صنفی انجام داده‌اند می‌دانند که همواره پای منافع شخصی در میان است و گاهی باعث می‌شود که فرد تصمیم‌گیر که دارای سمت است بین منافع شخصی خود و جمعی دیگر اهم و فی‌الاهم کند و گاهی واقعا جدال سختی است. داوودنژاد جزو افرادی بوده که همواره خودش را ندید گرفته است.»
صحبت‌های حجت الله ایوبی معاون سینمایی وزارت ارشاد اما باعث تعجب خیلی از حاضران شد. خیلی‌ها که نمی‌دانستند ایوبی و داوودنژاد همسایگان قدیمی هستند و رفاقت خانوداگی دارند. ایوبی در این مراسم خاطراتی از دوران زندگی در تنکابن را بیان کرد: «این افتخار را داشتم که با این کارگردان در تنکابن همسایه باشم و پنجره خانه هر دوی ما رو به دریا باز می‌شد. آرامش و توفان دریا را با هم می‌دیدیم. مادر این کارگردان بزرگ نیز که در بستر بیماری به سر می‌برد برای من مادر بود. در دورانی که سن کمی داشتم مادرم را از دست دادم و واقعا مادر بزرگوار آقای داوودنژاد برای من مادری کرد.»

علیرضا داودنژاد بعد از دریافت جایزه و لوح تقدیر در سخنانی با اشاره به این‌که تندیسی که به او داده شده نام سیف‌الله داد را دارد گفت: «از سیف‌الله داد یاد کنم که چقدر دلسوز سینما بود و یک چیز را خوب فهمیده بود که اگر سینما رونق پیدا کند کشور نیز رونق می‌گیرد .او تماشاچی را سرمایه اصلی برای سینما می‌دانست و با این مخالف بود که اگر بخواهیم به سمت تمایلات مخاطب برویم بدین معنی است که باید به موارد سطحی آن بپردازیم. او می‌دانست در شرایطی که سانسور و فیلم خارجی به سینما مسلط باشد نمی‌توان توقع داشت که سینما رونق بگیرد.»

داوودنژاد در ادامه گفت: «سیف‌الله داد به سینمای مصلحانه اعتقاد داشت، سینمایی که سیاست‌زده نیست و صرفا برای تبلیغ سیاست به کار گرفته نمی‌شود. امیدوارم که به این سمت حرکت کنیم.»

در پایان مراسم حجت الله ایوبی معاون سینمایی وزیر ارشاد در واکنش به بحث‌های مطرح شده در این شب نکوداشت گفت: «ته دلم با خودم می‌گفتم که هنوز از فضای آقای درویش خارج نشده‌ایم. ای کاش به او عشق نمی‌ورزیدم، ای کاش مخالف فیلمش بودم و طرفدار این نبودم که فیلمش نمایش داده شود تا آن وقت برخی از فرمایشاتی که در اینجا مطرح شد به من می‌چسبید. کاش می‌توانستم لااقل حرف بزنم اما از آن هم محروم هستم و ناچاریم صبر کنیم تا این مشکل هم در سینما حل شود.»