هنر و تجربه: پیرز هندلینگ رییس جشنواره فیلم تورنتو در حاشیه این جشنواره به اتهام های ضعیف بودن فیلم‌های این دوره جشنواره و تحلیل رفتن قدرت سینما پاسخ داد و تاکید کرد که فیلم‌سازان باید روحیه ماجراجویی خود را دوباره به کار بگیرند.

جشنواره تورنتو در آستانه چهل سالگی  به عنوان یکی از معتبرترین جشنواره‌های قاره  آمریکا شناخته می‌شود که بازار فیلم معروف و قدرتمندی هم دارد. این جشنواره که سال‌های قبل برندگان اسکار بهترین فیلم از جمله «۱۲ سال بردگی» و «میلیونر زاغه نشین» برای اولین بار در آن  به نمایش درآمده بودند، امسال با انتقادات زیادی به خاطر فیلم‌های ضعیفی که به آن راه یافته‌اند، مواجه شد. هر چند که فیلم‌های شاخصی نظیر «مریخی»، «نورافکن» و «حقیقت» هم در این دوره تورنتو حضور دارند. هندلینگ در این‌باره می‌گوید: «اوضاع عوض شده است. خبرنگارها و سینمایی‌های دائماً می‌پرسند پس فیلم‌های جریان‌سازی که سرو صدا کنند کجا هستند؟  آن‌هابه همین دلیل جشنواره تورنتو را شکست خورده می‌بینند و فکر می‌کنند انتظارشان برآورده نشده است، در حالی که باید به آن‌‏ها پاسخ داد،الان دیگر چنین فیلمی وجود ندارد.»

از طرفی دیگر فروش فیلم‌ها نیز در بازار پر رونق تورنتو با کاهش مواجه شده و بیشترین رقمی که برای خرید فیلم‌ها پرداخت شده تنها ۵ میلیون دلار بوده است. رییس تورنتو به این مساله هم واکنش نشان می‌دهد: «فکر نمی‌کنم کسی که به جشنواره ما نگاه کند کسادی بازار فیلم را  شکست ما بداند. در جشنواره کن هم این کسادی را شاهد بودیم. دلیلش کاملا به فیلم‌ها برمی‌گردد. اگر این روند ادامه پیدا کند، فیلم‌ها بدتر هم می‌شوند. فیلم‌هایی نظیر بردمن و ۱۲ سال بردگی به دلیل تفاوت‌شان موفق هستند و اینکه به مرکز گفت‌و‌گوهای فرهنگی تبدیل شده‌اند. سینما باید همیشه نوآور باشد و فیلم‌هایی که خوبند اما متفاوت نیستند به مشکل می‌خورند.»

هندلینگ ابراز امیدواری می‌کند که فیلم‌سازان به این نتیجه برسند که ریسک پذیری بیشتر، اوضاع را بهتر خواهد کرد: «بهبود وضعیت سینما به خطر کردن و خلاقیت فیلم‌سازها بستگی دارد. زمانی می‌رسد که جیمز کامرون، اسپیلبرگ و امثال آن‌ها بابت ساخت فیلم‌های فعلی‌شان احساس گناه کنند. فکر می‌کنم فیلم‌سازهایی از این دست فقط با اتکا به استقلال مالی‌شان این فیلم‌ها را می‌سازند. هوشیاری آزادانه هالیوود دارد از بین می‌رود و مسبب آن نیز استودیوهایی هستند که فقط حسابگرند و نگاه عمیقی به جامعه ندارند. در دهه ۱۹۶۰ فکر می‌کردیم سینما می‌تواند دنیا را تغییر دهد. اما آن دوران گذشته است. سینما دیگر دنیا را تغییر نمی‌دهد چون شرایط فرق کرده است. الان فیلم‌ها به روش های متفاوتی عرضه می‌شوند که تاثیر پرده سینما را ندارند. برای اینکه فیلمی به جریان سازی برسد پرده عریض سینما باید در کار باشد.»

منبع: گاردین