هنروتجربه – سوگند نیازمند: مسعود حاتمی کارگردان فیلم‌های کوتاهی چون چهارراه، بی‌نهایت منفی۱، چ مثل صبحانه و ۱۱ که در دوره‌های قبل اکران فیلم‌های کوتاه در گروه هنر و تجربه اکران شد، است. حاتمی در اختتامیه جشنواره فیلم کوتاه تهران، برای فیلم ۸‌دقیقه‌ای «تنازع» برنده جایزه در چهار بخش شد. جایزه بهترین کارگردانی فیلم تجربی، جایزه ویژه هیات داوران بخش بین‌الملل، تندیس هنر و تجربه و مدال ایسفا از جوایزی بود که این کارگردان جوان کسب کرد. به همین بهانه گفت‌وگویی کوتاه با او داشتیم که در زیر از نظرتان می‌گذرد:

حاتمی راجع به چگونگی پرورش ایده اولیه فیلمش توضیح داد:« قصه از جایی شروع شد که من به همراه یار قدیمی‌ام  محمد حدادی قرار شد فیلم‌نامه‌ای بنویسیم. تصمیم گرفتیم به جاده‌ای برویم و خودمان را در معرض اتفاقات طبیعی قرار دهیم. در همین شرایط  برکه‌ای دیدم که مرا مجذوب خود کرد، همان لحظه به یک پلان فکر کردم ،فضای آن‌جا برایم اتمسفر عجیبی داشت. حدود پانزده روز بعد قصه فیلمی در ذهنم شکل گرفت و برایم دغدغه شد. با محمد حدادی مشورت کردم و قصه را با او در میان گذاشتم. او هم موافقت کرد و شروع به ساخت فیلم کردیم. »

او در ادامه راجع به متفاوت بودن فضای فیلم‌هایش افزود:« من خصیصه فیلم‌هایم این‌گونه است، دوست ندارم که خود را در بند یک فرم و محتوا بدانم و راجع به این مساله بسیار بازیگوشم. خیلی راجع به حال و هوای درونی فیلم، خود را درگیر نمی‌کنم و دوست دارم فضاهای متفاوتی را در فیلم‌سازی تجربه کنم. من امیدوارم که همیشه این جسارت را داشته باشم که به فیلم‌سازی و فضای حاکم در آن جور دیگری نگاه کنم. »

کارگردان فیلم «۱۱» کم دیالوگ بودن در فیلم‌هایش را غیرعمدی دانست:« وقتی که فیلم‌نامه را می‌نویسم و سر صحنه می‌روم تازه متوجه می‌شوم که فیلمم دیالوگ ندارد و این  در ضمیر ناخودآگاه من شکل گرفته است. تجربه و نظر شخصی من این است که انسان مدرن کم‌تر حرف می‌زند و صحبت کردن مخصوص انسان کلاسیک است، کاراکتر فیلم‌های من  هم از روزگار مدرن هستند. لوکیشن برکه در تنازع نماد فضایی چرک و کثیف و به نوعی نشانگر دنیا و شهر خودمان است. من احساس می‌کنم انسان روزگار مدرن به قدری تنهاست که وقتی برای حرف زدن پیدا نمی‌کند و فیلم‌هایی که پردیالوگ است شاید کمی تصنعی دربیایند. من هم در «۱۱» و هم در «تنازع» نیازی به دیالوگ زیاد ندیدم و هرکسی فیلم‌ها را ببیند متوجه خواهد شد که به طور قطع دیالوگ زیاد می‌تواند به فیلم لطمه بزند. »

حاتمی از جوایزی که در جشنواره فیلم کوتاه کسب کرده است، ابراز خوشحالی کرد:« من در چهار بخش جایزه گرفتم و به طور قطع برایم خیلی ارزشمند است. گرفتن جایزه هم مرا خوشحال می‌کند و هم مسئولیت مرا سنگین‌تر می‌کند، اما این به آن معنا نیست که من صرفا برای گرفتن جایزه فیلم می‌سازم، هرچند شاید حرفم کمی کلیشه‌ای باشد. اما گرفتن این چهار جایزه از چهار گروه مختلف بسیار برایم مهم است. اما راجع به این‌که تنازع  چطور توانست نظر داوران را جلب کند، فکر می‌کنم در وهله اول شاید فضای فیلم که خیلی خاص و ویژه  و به گونه‌ای نماد جهان خودمان است جذاب بوده باشد، من در جشنواره هم بازخورد‌های خوبی از مخاطبین گرفتم، و در مورد بعد شاید موسیقی، مونتاژ و بازی خوب بازیگران در فیلم باشد که این فیلم را مورد توجه قرار داده است. »

همچنین حاتمی راجع به ورود به عرصه فیلم‌سازی بلند سینمایی توضیح داد:« قصد دارم که وارد عرصه فیلم‌سازی بلند شوم و در حال حاضر روی دو فیلم‌نامه کار می‌کنم، البته من معتقدم  فیلم‌ساز می‌تواند از طریق همین فیلم کوتاه درد‌های زیادی را به تصویر بکشد. من به عنوان یکی از همین فیلم‌سازان، آن را به عنوان یک مدیوم قبول دارم، اما متاسفانه فیلم کوتاه مخاطب کمتری دارد و یک فیلم‌ساز برای بیان دغدغه‌اش به طور قطع، فیلم بلند سینمایی را بستری مناسب‌تر می‌بیند و این را می‌داند که در یک فیلم بلند سینمایی می‌تواند خیل عظیم‌تری را با خود همراه کند. در فیلم‌سازی نکته دیگری که باید مطرح شود بحث اقتصاد است و من اگر بخواهم فیلم‌ساز باقی بمانم باید از طریقی امرار معاش هم بکنم و هزینه‌های زندگی خود را فراهم کنم به همین علت باید وارد فضای حرفه‌ای سینما شوم. درحال حاضر فکر می‌کنم که کدام‌یک از فیلم‌نامه‌هایم ارجحیت دارد برای شروع کردن، البته امیدارم که یک سرمایه‌گذار مناسب هم پیدا شود و همه چیز خوب پیش برود. »

او در پایان حضور گروه هنر و تجربه را در سینمای ایران غنیمت شمرد:« از شکل‌گیری گروه هنر و تجربه بسیار خوشحالم و از زحماتشان متشکرم، اما اکران هنر و تجربه در برخی قسمت‌ها خوب نیست و استقبال مخاطبان از همه فیلم‌ها کمی سخت است. من به شخصه تا به حال فقط توانستم ۴-۵ فیلم در گروه هنر و تجربه را ببینم و امیدوارم که تدبیری برای منظم‌تر شدن سانس‌ها اندیشیده شود. »