هنر و تجربه: «A157» مستندی است که که در مورد جنایات داعش ساخته شده است. سه دختر کرد سوری به نام‌های «روکن»، «هیلین» و کوچکترین خواهر ۱۰ ساله آنها بنام «سولاف» در اردوگاهی در مرز ترکیه و سوریه زندگی می‌کنند. «A157» زندگی این سه دختر را پی می‌گیرد و از این طریق جنگی که در منطقه درگرفته را از طریق مصایبی که باعث شده است پی می‌گیرد. زنان و کودکان در همه جای دنیا قربانیان اصلی جنگ‌ها هستند.
این مستند در بخش مسابقه سینمای ایران جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت پذیرفته شده است و روز سه شنبه ۳ آذر در سالن حوزه هنری از آن رونمایی شد. سایت هنروتجربه به مناسبت نمایش این مستند گفتگوی کوتاهی با بهروز نورانی‌پور کارگردان «A157»انجام داده است. نورانی‌پور که متولد ۱۳۶۰ در شهر سنندج است، پیش از این مستندهایی از جمله «خدا اشتباه نمی‌کند» را ساخته است. مستندی که درباره یک شتربان در منطقه شمال شرقی ایران است. «زندگی زیر پوست من» و «جنایات در سکوت» دومستد دیگر از بین ۲۵ مستندی هستند که او ساخته است.
نورانی‌پور درباره این‌که ایده اصلی این مستند و سوژه‌های آن از کجا آمده‌اند می‌گوید: «در مرحله بازبینی فیلم بلندم بودم که در کردستان عراق با یکی از آواره‌های جنگ به نام زبیر آشنا شدم. خاطرات زیادی برای من تعریف کرد. پیش از جنگ در یک محله قدیمی یک عکاسی داشت. داشتیم روایات جنگ رو نه برای فیلم که برای اطلاع شخصی تعریف می‌کردیم که یک عکس خیلی بی‌کیفیت در موبایلش به من نشان داد. عکس دختری ده ساله بود که همراه با یک پسربچه دو سه ساله به دوربین زل زده بود. زبیر گفت این دختر باردار است. در زندان داعش بوده وحالا باردار است. بعد از شنیدن این داستان روزم خراب شد. ساخت فیلم از همین نقطه شروع شد و بعد خواستیم بیشتر در مورد او بدانیم. داستان بسیار تلخ و پرفراز و نشیبی داشت. از آوارگی و بعد از دست دادن پدر و از دست دادن مادر و بعد هم برادر. نقطه عطف زندگی‌اش اما زندانی شدن به وسیله داعش بود.»
اما این دختر تنها دختری در اردوگاه نبوده است که چنین وضعیتی داشته. نورانی‌پور ادامه می‌دهد: «زمانی این دغدغه اوج پیدا کرد که فهمیدم او با خواهرش زندگی می‌کند و اتفاقاً خواهرش هم باردار است. در همسایگی آنها دختر دیگری هم همین وضعیت را دارد. این‌جا دیگر مطمئن شدم که باید این سوژه را پیگیری کنم. اما آوردن سوژه‌ها جلوی دوربین کار راحتی نبود و مشکلات زیادی داشت. دو ماه و نیم وقت صرف کردم تا راضی‌شان کنم جلوی دوربین من بیایند و بالاخره ابتدا خواهر بزرگ‌تر و بعد دو دختر دیگر راضی شدند بیایند جلوی دوربین.»
بهروز نورانی‌پور درمورد نام فیلمش «A157» می‌گوید: «A157 شماره چادری‌ست که این دخترها در آن چادر در اردوگاه آوارگان زندگی می‌کردند. هرکس تعبیر و تفسیری از این اسم داشت اما واقعیت این است که این شماره چادر و محل زندگی این دخترها بود.» نورانی‌پور که خودش هم کردزبان است همچنین درباره محل جغرافیایی این اردوگاه گفت: «این اردوگاه در محلی به نام «دیرک» قرار داشت که در مرز سوریه و ترکیه واقع است. برای ساخت این مستند در این اردوگاه در مرز سوریه و ترکیه و همچنین کردستان عراق فیلم گرفتم.»
«A157» در جشنواره سینماحقیقت در بخش مسابقه سینمای ایران پذیرفته شده است. بهروز نورانی‌پور درباره حضور جشنواره‌ای فیلمش می‌گوید: «فیلم در بخش مسابقه سینمای ایران پذیرفته شده اما این فیلم را برای مخاطب ساختم. در واقع اولین فیلمی در کارنامه کاری‌ام بود که صد در صد برای مخاطب ساختم و امیدوارم بودم مخاطب بیشتری این تصاویر را ببیند. اولویت اولم مخاطب است که مصائب جنگ را ببیند. ببیند که جنگ چقدر سخت است و چه تاثیر مخربی روی مردم منطقه داشته است.
نورانی‌پور ادامه می‌دهد: «در فیلمی که حتی یک گلوله هم شلیک نمی‌شود، جنگ به کریه‌ترین شکل آن حضور دارد. دوربین ما در این فیلم بیشتر از یکی دو سکانس از اردوگاه خارج نمی‌شود و آن هم برای رفتن به بیمارستان است، اما جنگ در فیلم بروز و ظهور دارد.»
عوامل تولید فیلم مستند بلند A157 عبارتند از: بهروز نورانی‌پور (پژوهشگر، نویسنده، کارگردان، صداگذار، تدوینگر و تهیه‌کننده)، مهدی آزادی (تصویربردار)، بهنام شیخ‌احمدی (صدابردار)، کامران جاهدی (تدوینگر)، حسن ناهید (آهنگساز)، روکن شاهین (گوینده)، امیر کیان‌زاده (مدیر تولید)، مهدی امیرخانیان (عکاس)، محمدرضا فرهنگ (دستیار کارگردان)
ممنونم بابت مستند خیلی خوب و سوژه خوبتون.خیلی تاثیر گذار بود مخصوصا که کرمانج هستم و حرفاشون رو می فهمیدم