هنر و تجربه – سوگند نیازمند: سایت هنر و تجربه در ادامه گفت‌وگوهایش با سینماگران و جویا شدن نظر آن‌ها نسبت به برگزاری جشنواره مستقل هنر و تجربه، این بار به سراغ محمدرضا لطفی، کارگردان جوان فیلم «روایت ناپدید شدن مریم» که در دوره‌های ابتدایی شکل‌گیری گروه هنر و تجربه اکران شد، رفته است. در این گفت‌وگو لطفی با تاکید مکرر مبنی بر جدا نشدن بخش «هنر و تجربه» از جشنواره فیلم فجر، نظراتش را پیرامون برگزاری این جشنواره گفته است که در زیر آن را می‌خوانید.

لطفی راجع به برگزاری جشنواره مستقل به خبرنگار هنروتجربه گفت: «به شخصه موافق برگزاری چنین جشنواره‌ای هستم، به شرطی که از جشنواره فیلم فجر منفک نشود. چرا که درباره سینما مستند هم همین‌گونه است، جشنواره «سینماحقیقت» برگزار می‌شود و جشنواره فیلم فجر هم بخش مستند جداگانه‌ای دارد و هیچ منافاتی هم با هم ندارند. اگر این جدایی اتفاق بی‌افتد هنروتجربه تبدیل به یک جزیره جداگانه می‌شود و این جریان به لایه‌های مختلف سینما تسری پیدا نمی‌کند که این مساله خود نقطه ضعف بزرگی محسوب می‌شود.»

کارگردان «روایت ناپدید شدن مریم» پیشنهادهایی را برای جریان‌سازی این جشنواره نیز مطرح کرد: «من فکر می‌کنم برای جریان‌سازی این جشنواره بهترین راهکار شیوه تبلیغاتی است. تبلیغات باید رسمیت داشته باشد. به طور مثال با جدا شدن بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر که سال گذشته در اردیبهشت ماه برگزار شد به دلیل عدم تبلیغات آن طور که باید از جشنواره استقبال نشد. جشنواره فیلم فجر به نوعی یک جشن است و اگر رسانه‌ها در  جشنواره هنروتجربه بتوانند شور و حال جشنواره فجر را پیاده کنند خوب است، اما باز هم تاکید می‌کنم  همه این شور و حال وابسته به تبلیغات و همکاری رسانه‌هاست.»

لطفی در ادامه افزود اگر قدمی درست برداشته شود، آسیبی نخواهد داشت: «در ایران به تعداد اهالی سینما جشنواره وجود دارد، اما اگر قدمی درست برداشته شود سینما ایران آسیبی متحمل نمی‌شود. در سال‌های گذشته که بخش «نوعی تجربه» در جشنواره حضور داشت این بخش به بدترین شکل ممکن برگزار می‌شد و همه فیلم‌ها در طبقه‌های زیرین نمایش داشت. در سال بعدش گروه هنروتجربه ساماندهی شد و امسال هم که سانس‌های خوبی برای فیلم‌های هنروتجربه در نظر گرفته شد. اگر به گذشته نگاه کنیم سیر صعودی جریان هنروتجربه کاملا محسوس است و باید تلاش کنیم که دچار یک عقب‌گرد بزرگ نشویم.»

او راجع به محل برگزاری این جشنواره گفت: «شاید حقیقت تلخی باشد، اما ما ابتدا باید مرکزیت را حفظ کنیم. تهران مخاطب جدی‌تری را شامل می‌شود.»

این کارگردان در آخر به عدم کارکرد بحث بین‌المللی در ایران اشاره کرد: «متاسفانه نام جشنواره بین‌المللی در کشور ما یک شوخی محسوب می‌شود. چون ما به دلیل قوانین کشوری بحث  ممیزی را داریم و طبیعی است فیلم‌سازی که فیلمش در جشنواره حضور دارد، نخواهد فیلمش ممیزی شود. این‌گونه به جای این که کیفیت فیلم را ملاک قرار دهیم به این مساله توجه می‌کنیم که فیلم‌هایی را انتخاب کنیم که یا ممیزی نداشته باشد و یا ممیزی کمتری را شامل شود. به همین علت اعتماد مخاطب به نام «بین‌المللی» پایین است. »