هایده صفی یاری از همکاری با کارگردان‌های جوان و تجربه‌گرا میگوید
«دو» حاصل همکاری خوب بین تمامی گروه بود/ اولویت برایم دغدغه فیلم‌ساز و فیلم‌نامه خوب است
هنروتجربه- بهناز شیربانی: یکی از نکات قابل تامل فیلم «دو» به کارگردانی سهیلا گلستانی به عقیده بسیاری از منتقدان، تدوین آن است. تدوین این فیلم را هایده صفی‌یاری برعهده دارد، تدوین‌گری که در کارنامه‌اش هم همکاری با کارگردان‌های شاخص سینمای ایران هم چون اصغر فرهادی، ابراهیم حاتمی کیا، داریوش مهرجویی وخسرو سینایی دیده می‌شود و هم به قول خودش دوست دارد با فیلم سازان جوانی که سینما برایشان جدی است، همکاری کند. به بهانه اکران فیلم «دو» در گروه هنروتجربه با او درباره این فیلم و همکاری‌اش با کارگردان‌های جوان گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
مرورفیلم‌های شما نشان می‌دهد که تاکنون حضوری پررنگ در کنار جوانان تجربه‌گرا داشته‌ا‌ید، مانند همین فیلم دو. دلیل این انتخاب چیست؟
حقیقت این است که فیلم های تجربه‌گرا را دوست دارم و اساسا فکر نمی‌کنم، این‌گونه فیلم‌ها مستحق اکران محدودتری هستند. برعکس به عقیده من باید اکران عمومی‌تری داشته باشند و مردم حق انتخاب داشته باشند. برمی‌گردم به پرسش شما مبنی بر اینکه من با کارگردان‌های فیلم اولى درساخت این‌گونه فیلم ها همکاری کردم. آقای محسن امیر یوسفی از جمله کارگردان‌های خوب تجربه گرای سینمای ما است و من فیلم سینمایی«آتشکار» را با ایشان کار کردم که تجربه بسیار خوبی بود و کار کردن با چنین کارگردان‌هایی جزو علایق من است.
پس علاقه‌مندی به کار با فیلم‌سازان جوان هم از همین روحیه نشات می‌گیرد.
بیش از هرچیز ترجیح می دهم با فیلم‌سازان اولی همکاری کنم و تجربه ام را در اختیارشان بگذارم که نسبت به کارشان احساس مسئولیت دارند و سینما برایشان جدی است و فیلم‌نامه هاى خوبى هم دارند.اساسا فیلم‌ساز اول یا با سابقه خیلی در انتخاب کارها برایم اولویت نیست.دغدغه‌هاى فیلم‌ساز و فیلم‌نامه خوب از جمله مواردی است که به آن‌ها دقت می کنم.
گروه هنروتجربه فعالیت اش را عمدتا با نگاه به فیلم‌سازان جوانی که سعی دارند در مسیر حرفه‌ای تجربه‌های نو و موفق داشته‌باشند و اکران فیلم‌هایشان می تواند انگیزه لازم برای پیشرفت را به آن‌ها بدهد ایجاد شد و ادامه مسیر دارد. بعد از چندین تجربه و نمایش تعدادی از فیلم‌هایی که شما با آن‌ها مشارکت داشته‌ا‌ید مانند «۳۱۶» در این گروه، نظرتان را درباره این گروه سینمایی می‌گویید؟
فکر می کنم با توجه به اینکه برخی ازفیلم‌هایی که سال‌ها پشت اکران مانده بودند،توانستند در گروه هنروتجربه به نمایش گذاشته شوند،این گروه امکان خوبی را برای فیلم‌سازان فراهم کرد.از طرفی فکر می‌کنم تعدادی از فیلم‌های به نمایش درآمده در این گروه سینمایی، قابلیت نمایش گسترده تر را داشت و جا دارد تا این جریان اصلاحاتی در درون خودش ایجاد کند تا شرایط بهتری برای اکران فیلم ها فراهم شود. مثلا فیلم« ۳۱۶ »از جمله فیلم‌هایی بود که با در اختیار داشتن سالن‌ها و سانس‌های محدود توانست فروش خوبی داشته باشد و با توجه به اینکه این‌گونه فیلم‌ها با سرمایه شخصی ساخته می شوند، بازگشت سرمایه برای کارگردان‌هایی که فیلم‌هایشان در این گروه سینمایی نمایش داده می شود،خیلی راضی کننده نیست.اما باز هم تاکید می‌کنم که گروه هنروتجربه اتفاق خوبی برای دیده شدن تجربیات این فیلم‌سازان است.
بیش از هرچیز ترجیح می دهم با فیلم‌سازان اولی همکاری کنم و تجربه ام را در اختیارشان بگذارم که نسبت به کارشان احساس مسئولیت دارند و سینما برایشان جدی است و فیلم‌نامه هاى خوبى هم دارند.اساسا فیلم‌ساز اول یا با سابقه خیلی در انتخاب کارها برایم اولویت نیست
برسیم به فیلم«دو»و تجربه همکاری با سهیلا گلستانی که به نوعی نخستین فیلم بلند این کارگردان جوان محسوب می شود.دو برای شما چطور بود؟
فیلم سینمایی دو با وجود اینکه نخستین فیلم بلند خانم گلستانی بود اما ایشان پختگی و تسلط بسیار خوبی به کارشان داشتند . تمامی بخش‌هاى فیلم‌سازى را به خوبی می‌شناسند و می‌دانند که چه می‌خواهند ، نگاه‌شان به سینما و چشم اندازشان را دوست دارم و همکارى با ایشان برایم ارزشمند بود .فیلم «دو» حاصل همکاری خوب بین تمامی گروه بود و از حاصل کار راضی هستم و فکر می‌کنم حق مطلب ادا شد و امیدوارم در اکران هم موفق باشد.
بهعقیده بسیاری از منتقدان تدوین فیلم این فیلم یکی از نقاط قوت آن محسوب می شود که متاسفانه زمان اکران فیلم در جشنواره فیلم فجر دیده نشد.درباره کار خودتان در این فیلم صحبت کنید.
بخشی از تدوین در زمان فیلم‌برداری انجام شد و طبعا بخش دیگر بعد از پایان فیلم‌برداری.همانطور که گفتم برای من تجربه بسیار خوبی بود و راحت بودم. همه چیزبرای کار من خیلی استاندارد و به اندازه بود و هم‌فکری خوبی بین من و سهیلا گلستانی اتفاق افتاد.فکر می‌کنم همه کسانی که در این سینما کار می کنند و فیلم‌هایشان در رقابتی مثل جشنواره فیلم فجر شرکت می‌کند، سال‌هایی با اقبال روبه‌رو می‌شوند و سال‌هایی دیگر خیر. مثل امسال که دو فیلم «دوئت» و «آبجی» با وجود اینکه فیلم‌های ارزشمندی هستند، به جشنواره فیلم فجر راه پیدا نکردند .البته این مساله هیچ چیزاز ارزش‌های این فیلم‌ها کم نمی کند. به هرحال، نه تنها در جشنواره فیلم فجر بلکه در سایر جشنواره‌ها هم سلیقه و نگاه داوران هر سال متفاوت است و چه بسا طی این سال‌ها با فیلم‌هایی روبه‌رو شدیم که در جشنواره‌ها، موفق بوده‌اند اما در اکران عمومی خیلی با مردم ارتباط نگرفته‌اند.اما فیلم‌های موفق راه خودشان پیدا می‌کنند. البته فکرمی‌کنم کارگردان‌های اول، بابت این دیده نشدن تا حدی لطمه می‌خورند اما این چیزی است که باید بپذیریم و در نهایت اینکه، دیده نشدن در دوره‌هایی از جشنواره برایم نکته عجیبی نیست و در نهایت همانطور که گفتم فیلم مسیر خودش را پیدا می‌کند.
درود بر خانم صفی یاری به خدا از خیلی از مردها مردتری.
درود بر شما که روحی بلند و ذهنی باز و اندیشه ی روشنی داری. درود.