هنر و تجربه:چه‌طور می‌شود یک جشنواره‌ی محلی را که در هشتادونهمین شهر پرجمعیت کالیفرنیا برپا می‌شود، به یک هدف بین‌المللی برای فیلم‌سازان و علاقه‌مندان تبدیل کرد؟ جشنواره فیلم «نیوپورت بیچ» که در طول هفده سال گذشته  دائم بر شهرت و اعتبارش افزوده شده است، در این خصوص می‌تواند درس‌ها و نکته‌هایی را به رویدادهای مشابهی بیاموزد که در سودای «بین‌المللی شدن» به سر می‌برند و می‌کوشند بر جذابیت‌های جهانی‌شان بیفزایند.

گرگ شوونک در مقام مدیرعامل و یکی از بنیان‌گذاران این جشنواره می‌گوید: «ما در طول هر سال روی گسترش روابط‌مان با مؤسسه‌های بین‌المللی مهم کار کردیم تا توجه‌شان را به این نقطه در جنوب کالیفرنیا جلب کنیم. ما کاری کردیم که آن‌ها متوجه شوند ما بیش از آن‌ها به فیلم‌سازان مهم‌شان و دیدگاه‌های درخورتوجه آن‌ها اهمیت می‌دهیم.»

نتیجه‌ی این رویکرد جشنواره‌ای است که جذابیت بومی بالایی دارد و در این دوره بیش از ۳۵۰ فیلم از ۵۰ کشور برای آن ارسال شده است که چند عنوان مهم آن از این قرار است: عشق و دوستی (ایرلند، هلند، فرانسه)، مردی به نام اوو (سوئد)، رنگ‌های به‌پروازدرآمده (ژاپن)، تلفن (کره جنوبی)، بلند (انگلیس)، یک دم (آلمان) و اسم من امیلی است (ایرلند).

این رویداد سینمایی با اولین نمایش جهانی درام کمدی «بعد از رئالیتی» با بازی متیو موریسن از ۲۱ آوریل کارش را آغاز کرده و با نمایش فیلم «دلال» با حضور جیمز فرانکو و ملیسا لئو در ۲۸ آوریل به کارش خاتمه خواهد داد.

منبع: ورایتی