هنروتجربه- احمدرضا معراجی:جلسه نقد و بررسی فیلم «پات» شنبه اول خرداد در پردیس سینمایی مهرشهر کرج برگزار شد. در این جلسه  امیرتوده روستا کارگردان، مصطفی ساسانی و نگار حسن‌زاده بازیگر و هم‌چنین جمشید نوری بازیگر و مربی سگ و سحر عصرآزاد به عنوان مجری و منتقد برنامه حضور داشتند.

در ابتدای این جلسه سحر عصرآزاد منتقد جلسه با اشاره به این نکته که  فیلم «پات» مصداق یک فیلم کامل از هنروتجربه است، توضیح داد:« اگر بخواهیم یک فیلم را تعریف کنیم که در قالب هنروتجربه بگنجد، به طورقطع  فیلم «پات» در این تعریف جای دارد. در فیلم توده روستا هم به مسائل و دغدغه‌های اجتماعی پرداخته شده بود و هم این‌که از یک سگ به عنوان یک قهرمان در این فیلم بازی گرفته شده و توانسته داستان فیلم را به صورت کامل توضیح دهد.»

در ادامه  امیر توده روستا در مورد چگونگی ساخت فیلمش نکاتی را عنوان کرد: «جمشید نوری به عنوان مربی و بازیگر کمک زیادی در ساخت این فیلم به من داشت و ساخت فیلمم را مدیون عوامل و بازیگران خوبی هستم که در این کار همراهم بودند. دوست دارم عوامل فیلمم همیشه همراهم باشند چون معتقدم هر فیلم موفقی مدیون این گونه افراد است واقعا اگر همکاری خوب جمشید نوری نبود، این فیلم بر روی پرده نمی‌رفت. در اینجا باید از گروه هنروتجربه تشکر کنم که تشکیل این گروه موجب شد، فیلمم را اکران کنم. در این فیلم سعی‌ام بر این بود که به نوعی حیوانات را بیشتر نشان دهم و الان از این که می‌بینم سالن به این حد شلوغ شده واقعا خوشحالم و حضور شما برای دیدن فیلم «پات» مایه افتخار من است.»
او هم‌چنین ضمن ابراز امیدواری از این‌که هنروتجربه بتواند جایگاه خودش را در شهر کرج پیدا کند، گفت: «دعوت از فیلم‌سازانی چون محسن امیریوسفی یکی از کارهای مهمی بود که هنروتجربه انجام داد و امیدوارم که مخاطبان بیشتر از سینمای هنروتجربه حمایت کنند.»
توده روستا در ادامه صحبت‌هایش این جلسه به شرح ایده فیلمش پرداخت:«باید بگویم ایده فیلم‌های من همیشه قدیمی است و مدت زیادی روی فیلم‌نامه فکر می‌کنم. ایده اصلی «پات» خیلی سال پیش در ذهنم بود و برگرفته از کتاب سگ‌های ولگرد و شخصیت آن که «پات» نام داشت، این فیلم‌نامه را نوشتم، اما فیلم «پات» به هیچ عنوان اقتباسی نیست و یک فیلم‌نامه جدا دارد.»

در ادامه سحر عصرآزاد با اشاره به این نکته که نمونه چنین فیلم‌هایی تاکنون در ایران ساخته نشده‌استف از ذهنیت توده روستا برای ساخت فیلم سوال کرد. توده روستا پاسخ داد:« کتاب «سگ ولگرد» را زیاد خواندم اما قصه‌ام کاملا متفاوت بود و در این فیلم سعی کردم به مباحث اجتماعی نیز بپردازم.»

در بخش دیگری از این جلسه نوبت به نگار حسن زاده بازیگر فیلم رسید تا درباره چرایی پذیرش این نقش صحبت کند:« این‌که می‌خواستم در فیلمی بازی کنم که نقش اصلی آن را یک سگ بازی می‌کرد، برایم خیلی جذاب بود و همین امر بر جذابیت نقش برایم افزوده بود. هر چند که نقش کوتاهی در این فیلم داشتم اما سعی کردم  فقط نقشم را اجرا کنم و با روایت قصه همراه شوم. در این راه آرامشی که امیر توده روستا به من می‌داد برایم بسیار خوشایند بود و مرا به ذوق می‌آورد.»

عصر آزاد در ادامه از جمشید نوری بازیگر و مربی سگ درباره حضورش در فیلم و به کارگیری مهارت‌هایش در ایفای نقشش پرسش کرد. نوری در پاسخ گفت:« از امیر توده روستا ممنونم که به من اعتماد کرد و این نقش را به من سپرد. اعتماد به نفسی که توده روستا به من داد باعث بازی کردنم در این فیلم شد. بازیگری سخت‌ترین کار دنیا بود، فقط سعی کردم خودم را به فیلم‌نامه بسپرم و سهم کوچکی در این فیلم داشته باشم.»

امیر توده روستا هم پیرامون این همکاری گفت:« نسبت به این پدیده نا آشنا بودم و از جمشید نوری در نوشتن فیلم‌نامه کمک گرفتم، او در جزییات کمک زیادی به من کرد. سختی‌های زیادی برای به تصویر درآوردن نقش سگ داشتیم برای این که واقعی جلوه کند و گاهی حتی به خاطر یک پلک زدن اضافه سگ پلان‌ها را دوباره می گرفتیم.»

مصطفی ساسانی دیگر بازیگر فیلم «پات» درباره نقش خود در این فیلم توضیح داد:«در فیلم «پات» هم متن درستی داشتیم و هم کارگردانی خوبی بود. فیلم‌نامه و کارگردانی با یکدیگر هم‌سو بودند. توده روستا با اشراف بر این‌که چه می‌خواهد فیلم‌نامه را نوشته بود و پلان ها با کمترین برداشت گرفته می‌شد. خیلی دوست دارم در نقش جدی بازی کنم، اما همیشه این طنازی در نقش‌ها برایم ایجاد می‌شود. به سمت طنازی رفتن یک بخشی در فیلم‌نامه بود و یک بخشی هم شخصیت خود من بود که در تمرین‌ها به دست آمد و سعی کردیم که تماشاگر در پاره‌ای از اوقات با فیلم ارتباط بهتری برقرار کند.»

توده روستا نیز در مورد انتخاب مصطفی ساسانی عنوان کرد:«مصطفی ساسانی را در فیلم‌نامه‌ای که می‌نوشتم برای این نقش در نظر گرفتم. من همیشه فیلم‌امه‌ام را می‌نویسم و اگر لازم باشد بر اساس بازیگران کمی تغییر در آن‌ها ایجاد می‌کنم اما این نقش را از اول با توجه به شناختی که داشتم برای مصطفی ساسانی در نظر گرفته بودم. ما سعی کردیم به خاطر کم بودن بودجه کمترین برداشت‌ها را داشته باشیم. سر صحنه‌ها سعی می‌کردیم بهترین اجرا را انجام دهیم که نیازی به برداشت‌های بیشتری نباشد.» او در ادامه تاکید کرد:«ما زمان کوتاهی داشتیم و این کار بازیگران را سخت می‌کرد. در این کار بازیگرانی داشتم که نابازیگر بودند و برای اولین بار بود که جلوی دوربین می‌رفتند، در کنار افرادی که حرفه‌ای بودند و این یک تلفیق خوبی برای من بود.»

عصر آزاد در ادامه این نشست این سوال که:«شما در نگارش این فیلم‌نامه از سگ یک قهرمان ساخته‌اید و به یک موضوع اجتماعی نیز پرداخته‌اید؛ چگونه به این هم‌خوانی رسیدید؟» را مطرح کرد. کارگردان «پات» در پاسخ گفت:«هر دوی این مسائل در کنار هم قرار دارند و همان‌طور که دیدید از هم جدا نیستند. ما هم دغدغه اجتماعی داشتیم و هم دغدغه‌ای نسبت به حیوانات. «پات» راوی این داستان است و در واقع روای قصه‌گوی من یک سگ است.»

جمشید نوری هم در ادامه افزود:« این سگ یکی از بداخلاق‌ترین سگ‌ها بود ولی بسیار با احساس بود. این سگ را امیر توده روستا از بین ۳۰ سگ پیشنهادی انتخاب کرد و این تیزهوشی توده روستا را نشان می‌داد. در سال ۹۲  فکر نمی‌کردیم که بتوانیم «پات» را در ایران اکران کنیم و این فیلم تا حدود زیادی برای اکران خارجی ساخته شد، به همین دلیل سعی کردیم احساس واقعی سگ را در فیلم نمایش دهیم. شاید برای مخاطبان این سوال پیش بیاید که چرا در طول فیلم این سگ دزدیده نشد که در جواب باید بگویم در آن سال‌ها هنوز این قدر سگ دزدی رواج نداشت.»

مبحث بعدی مطرح شده در این نشست پیرامون تدوین فیلم بود. توده روستا در این موردتوضیح داد: «تدوین این کار تکامل ایده‌هایم بود. من با میثم صمدی از سال‌های گذشته همکار هستم  و به نوعی باید بگویم از قدیم نه فرد غریبه‌ای دست به موهایم زده و نه به پلان‌هایم. من با میثم صمدی حتی قبل از نوشتن فیلم‌نامه در مورد پلان‌ها گپ می‌زنیم، اما ایده تکاملی این فیلم متعلق به میثم صمدی بود و تدوین او فیلم را کامل کرد.»

کارگردان فیلم «پات»  هم‌چنین در پاسخ به این پرسش که چرا از نمای برج میلاد در فیلم استفاده کرده است، گفت: «برج میلاد نماد شهر تهران و نماد ایران است و قصه من نیز از شمال شهر تهران آغاز می‌شود و در جنوب شهر به پایان می‌رسد.»

توده روستا در پایان تاکید کرد:« این فیلم در ۱۴ جلسه فیلم‌برداری و طی دو ماه ساخته شد و این خودش یک رکورد است که یک فیلم قصه پرداز در ۱۴ جلسه به پایان رسیده است.»