هنر و تجربه: اخبار سینمایی رسانه‌های چاپی و مجازی کشور در روز یکشنبه ۱۸ مهر با نام کیارستمی گره خورده بود.  جشنواره بوسان جایزه ویژه‌ای به این فیلم‌ساز فقید سینمای ایران اهدا کرد که احمد فرزند بزرگ‌تر کارگردان آن را تحویل گرفت و در همین جشنواره سیف‌الله صمدیان اعلام کرد مستند جدیدی با موضوع بیست سال همراهی با عباس کیارسمتی در جشنواره کن می‌سازد. در همین روز ویدئویی از بهمن فرمان‌آرا منتشر شد که در آن به دکتر احمد میر پزشک معالج کیارستمی یادآوری می‌کرد یک بار برای معذرت‌خواهی از کارگردان به خانه او رفته بود و کیارستمی او را از خانه بیرون کرد.

اخبار فیلم‌های به نمایش درآمده در گروه هنروتجربه نیز در رسانه‌های این روز به چشم می‌خورد. روزنامه اعتماد نقدی بر مستند «مینور/ماژور» ساخته علیرضا رسولی‌نژاد با عنوان «حوالی فیلمساز» منتشر کرده است. در بخشی از این نقد به قلم شهریار حنیفه می‌خوانیم: «گم شدن، گم شده، گم شدگی و همه مشتقاتش. خوشبختانه در «مینور/ماژور» این واژگان در بیانِ لفظی، به بیگانه و دیگر مشتقاتش، تغییر پیدا نکرده‌اند؛ هرچند شاید در ذهن‌مان تفاوتی نداشته باشند، اما خوشبختانه فیلمساز هیچ‌وقت این کلمه به‌خصوص را بیان نمی‌کند و همان واژه پیشینِ گم را هم در حد این یکی واژه، جدی مطرح نمی‌کند و اتفاقا با ارجاعاتی- شوخی‌هایی- پیش‌پاافتاده آن را حدِ جوراب گمشده و گم شدن در مترو و برید گم شید، تنزل هم می‌دهد.»

در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «مشخص است که فیلمساز هر لحظه را زندگی کرده و در هر لحظه‌ گم شده، گم شده واقعی در وهله اول خود فیلمساز است (نه فیلم) که در فیلم- به نوعی زندگی- گم شده و به عمد، فیلم را هم پیرو زندگی گم می‌کند؛ آن هم نه فقط با ترفندِ از این شاخه به آن شاخه پریدن و نتیجه نگرفتن، بلکه با ترکیب عجیب و غریب ایده‌های متنی و فرامتنی و تصویری و صوتی، مانند اضافه کردن موسیقی جز روی معماری بی‌اصالت ایرانِ امروز (تداعی وودی آلن؟) این ترکیب‌ها هیچگاه متوقف نمی‌شوند و به شیوه یکدستی مدام گسترش می‌یابند. رسولی‌نژاد روی هیچ ایده‌ای چندان توقف نمی‌کند (بهتر است بگوییم به یک اندازه توقف می‌کند) و از همه‌چیز عبور می‌کند؛ حتی روی خوب بودن یا بد بودنِ گم شدن هم چندان مانور نمی‌دهد.»