هنر و تجربه:این روزها بحث پول شویی در سینمای ایران و ورود پول‌های مشکوک به حوزه سینما بسیار داغ شده است. از طرفی براساس مصوبه اخیر شورای عالی تهیه کنندگان قرار است از این پس فقط پرونده‌هایی در شورای پروانه‌ی فیلمسازی بررسی شوند که تهیه‌کنندگان آن‌ها توسط این شورا کتباً معرفی شده باشند. به همین بهانه خبرگزاری ایسنا سراغ منوچهر محمدی، تهیه کننده سینما رفته و در این خصوص با او گفت و گو کرده است.

منوچهر محمدی درخصوص مصوبه شورای عالی تهیه کنندگان می‌گوید: «مدت‌هاست که کشور و به ویژه اقتصاد آن گرفتار پدیده‌ای شده که به نظر می‌رسد از تهدید خارجی هم خطرناک‌تر است و آن هم پدیده فساد سیستمی در اقتصاد است.»

محمدی با اشاره به نقش رسانه‌ها برای دیده‌بانی و ایجاد شفافیت نسبت به مسائل اقتصادی در حوزه فرهنگ اضافه می‌کند: «نگرانی صنف تهیه‌کنندگان برای ورود پول‌های مشکوک و برهم خوردن ضوابط حرفه‌ای اقتصاد سینما به‌حق است اما به نظرم راهکار ارائه‌شده حلال تمامی مشکلات نیست. ارقام اختلاس‌های نجومی، حقوق‌های نجومی، املاک نجومی و بسیاری چیزهایی از این دست جدا از ضربه و لطمه‌های اقتصادی، اثرات مخرب‌تری بر ارزش‌ها و فرهنگ این کشور دارد و وقتی فساد شکل همه جانبه و گسترده‌ای به خود می‌گیرد و پدیده‌ی پول‌های کثیف در بیشتر ارکان رخنه می‌کند، به نحوی که حتی وزیر کشور هم از نگرانی خود در باب ورود پول‌های کثیف به انتخابات سخن می‌گوید، طبیعی است که بدانیم اقتصاد لاغر و نحیف سینما تاب تحمل ضربه و لطمات پول‌های کثیف را بسیار کمتر از سایر بخش‌ها دارد.»

محمدی همچنین می‌گوید: « در بخش بان‌کداری، هلدینگ‌های بزرگ یا موسسات بزرگ اقتصادی ورود پول‌های کثیف یا اختلاس‌های عجیب و غریب اثرات و لطمه‌هایی را بوجود می‌آورد، اما در اقتصاد کوچک و لرزان سینما این اثرات تبدیل به یک سونامی بزرگ با پس‌ لرزه‌های شدید می‌شود. آنچه باعث نگرانی تهیه‌کنندگان دارای سابقه و حرفه‌ای شده این است که این پول‌های مشکوک که تمامی ضوابط و قواعد حرفه‌ای بخش اقتصادی سینما را به هم می‌ریزند، می‌توانند مناسبات عادی و طبیعی این حرفه را دچار مشکل کنند؛ بنابراین نگرانی صنف تهیه‌کنندگان به حق است، اما راهکار ارائه شده به نظرم حلال تمامی مشکلات نیست.»

تهیه‌کننده فیلم‌های «بوسیدن روی ماه» و «حوض نقاشی» در این‌باره توضیح می‌دهد: «در یک فعالیت شفاف اقتصادی طبیعی است که همه‌ی ابعاد روشن و مشخص است، اما کسی که قصد دارد پول مشکوک و کثیف یا پول‌شویی به وسیله سینما انجام دهد، واضح است که از تمامی روزنه‌ها و منافذ عبور می‌کند؛ در نتیجه اگر بخواهیم به یک راه چاره‌ی جدی در این زمینه فکر کنیم به نظر می‌آید اول باید در کلان کشور به سمت یک شفافیت اقتصادی حرکت کنیم .»

منوچهر محمدی در ادامه می‌گوید:‌ «نکته‌ دوم این است که وزارت ارشاد باید نسبت به پاره‌ای تحرکات غیرعادی در زمینه‌ی تولید فیلم یا سرمایه‌گذاری در سینما حداقل با دقت بیشتری عمل کند و چنانچه شواهد غیرطبیعی مشاهده کرد از طریق نهادهای ذیربط نسبت به ماهیت این سرمایه‌ها بررسی لازم را به عمل آورد. این در حالی است که به نظر می‌آید اقتصاد نحیف حوزه‌ی فرهنگ و سینما مدیران فرهنگی را نسبت به ورود سرمایه‌ها چنان ذوق زده کرده است که این احتمال را که ممکن است ورود سرمایه‌های مشکوک تأثیر مخرب داشته باشند، نادیده می‌گیرند.»

تهیه‌کننده‌ فیلم‌های «میم مثل مادر» و«ارتفاع پست» اضافه می‌کند: «نکته‌ سوم این است که صنف تهیه‌کنندگان باید سازوکارهای محکم‌تر و جدی‌تر از این را که اکنون پیشنهاد داده‌ است، در مورد اعضای خود در نظر بگیرد و باز چنانچه صنف مشاهده کرد که تحرکات غیرطبیعی در ورود سرمایه به سینما وجود دارد در تعامل با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ایجاد یک کمیته‌ی صیانت در بخش سرمایه‌گذاری در تولید سینمای ایران نسبت به جلوگیری از ورود این سرمایه‌ها اقدام و راهکار عملی پیدا کند.»

او ادامه می‌دهد: «نکته‌ چهارم این است که به نظر من نقش مطبوعات و رسانه‌ها در دیدبانی و ایجاد شفافیت نسبت به مسائل اقتصادی این حوزه بسیار مهم است و معتقدم رسانه‌ها بدون این‌که امنیت سرمایه‌گذاری در این حوزه را به خطر بیندازند، می‌توانند پاره‌ای از تحرکات غیرطبیعی در این عرصه را اطلاع‌رسانی کنند.»

او با بیان اینکه کاملا مشخص است که “دزد هیچگاه از در وارد نمی‌شود”، می‌گوید: «بنابراین این چهار بخشی که برشمردم، به واقع می‌تواند به عنوان چشم‌های نگهبان تا حدود زیادی کمک کند که حداقل حوزه‌ی فرهنگ به دلیل ماهیت و جایگاه خود دچار آلودگی پول‌های کثیف و فسادهای مالی نشود.»

منوچهر محمدی در پایان اضافه می‌کند: «امیدوارم که سینمای ایران با پول‌های حلال و سالم بتواند نقش دیدبانی و افشاگرانه‌ای در رابطه با فساد سیستماتیک در سایر بخش‌های اقتصادی کشور داشته باشد که البته این وظیفه‌ی ذاتی هنر و فرهنگ است.»