هنروتجربه:نمایش آخرین ساخته امیر نادری در سینماهای هنروتجربه با استقبال بسیار خوب سینماگران و تماشاگران دوستدار سینمای امیر نادری روبه‌رو شده‌است، ابراهیم فروزش کارگردان آثار بیادماندنی سینمای کودک از جمله «کلید»،«خمره»،«مردکوچک»،«هامون و دریا» و….و نظام‌الدین کیایی صدابردار مطرح سینمای ایران یادداشت‌هایی را درباره این فیلم برای روزنامه بانی فیلم نوشته‌اند که می‌خوانید.
نظام‌الدین کیایی:ساخت چنین فیلمى در توان هر کارگردان بزرگى نیست
«عظمت «کوه» فیلم امیر نادرى عظمت قدرت و توان و اراده بزرگ او را دارد. ساخت چنین فیلمى زیبا و اعجاز برانگیزی در توان هر کارگردان بزرگى نیست،بخصوص که نادرى نه فقط کارگردان بلکه خالق این فیلم است،اگر ذهن پر تلاش و همواره جست‌وجوگر او نبود هرگز چنین فیلمى ساخته و به سینما عرضه نمی‌شد. می‌توان گفت این فیلم مثل فرزندیست که فقط یک پدر دارد، قصه بر روال اندیشه حرکت و یکجا نایستادن نادرى شکل می‌گیرد و به نوعى یک اندیشه پیشرفته‌تر و پخته‌تر از نظر ساختار سینمایی نسبت به فیلم «آب، باد، خاک» خودش می‌‌باشد.
در فیلم «آب، باد ،خاک» نادرى یک تنه همراه بازیگرش می‌دود و زمین خشک را با یک بیل سر کج به جست‌وجوى رسیدن به آب می‌کَند و در فیلم «کوه» براى رسیدن به نور خورشید به جدال کوهى سر به فلک کشیده می‌رود و با پتکى آهنین آن‌چنان بی‌‌امان بر کوه می‌زند تا بر اثرعظمت اراده‌اش کوه از اقتدار فرو ریزد و نور خورشید بر زمین و انسان و نبات و هر موجود زنده دیگر بتابد.
آفرین به این قدرت و تداوم اندیشه که روز به روز کامل‌تر می‌شود و اینست اراده مرد تنهایی که در این سالیان از مرز خود ساختگى گذشته است. خود ساخته نه براى برون و تجملات و شکوه ظاهر،بلکه براى رسیدن به اوج شکوفایی تفکر و نگاه و حس، که پس انداز و گنج یک عمر دویدن اوست.
امیر نادرى امروز در بالاترین نقطه اوج دانش سینمایی قرار دارد و تدریس او در دانشگاه سینمایی ژاپن نشان این پختگی و خلاقیت منحصر به فرد او در سینماى امیر نادرى گونه است.
کوه را باید دید و باور کرد یک ایرانى در وطن قدر ندیده هم می‌تواند پرده نقره‌ای سینماى جهان را به لرزه درآورد.»
در فیلم «آب، باد ،خاک» نادرى یک تنه همراه بازیگرش می‌دود و زمین خشک را با یک بیل سر کج به جست‌وجوى رسیدن به آب می‌کَند و در فیلم «کوه» براى رسیدن به نور خورشید به جدال کوهى سر به فلک کشیده می‌رود و با پتکى آهنین آن‌چنان بی‌‌امان بر کوه می‌زند تا بر اثرعظمت اراده‌اش کوه از اقتدار فرو ریزد و نور خورشید بر زمین و انسان و نبات و هر موجود زنده دیگر بتابد.
آفرین به این قدرت و تداوم اندیشه که روز به روز کامل‌تر می‌شود و اینست اراده مرد تنهایی که در این سالیان از مرز خود ساختگى گذشته است. خود ساخته نه براى برون و تجملات و شکوه ظاهر،بلکه براى رسیدن به اوج شکوفایی تفکر و نگاه و حس، که پس انداز و گنج یک عمر دویدن اوست.
امیر نادرى امروز در بالاترین نقطه اوج دانش سینمایی قرار دارد و تدریس او در دانشگاه سینمایی ژاپن نشان این پختگی و خلاقیت منحصر به فرد او در سینماى امیر نادرى گونه است.
کوه را باید دید و باور کرد یک ایرانى در وطن قدر ندیده هم می‌تواند پرده نقره‌ای سینماى جهان را به لرزه درآورد.»
ابراهیم فروزش:نگاه معناگر، فضای متفاوت و استحکام ساختار
«فیلم،به سختی کوه و سرسختی شخصیت امیر نادری است، همان نگاه فیلم‌های «دونده»،«آب،باد،خاک» ودیگر فیلم‌هایش. داستان انسان نستوه در مقابله با صعوبت زنده ماندن، که این خود نیز برآمده از زندگی خود اوست که باز هم در پرداختی استادانه در «سازدهنی» می بینیم. جرات می خواهد ساختن چنین فیلمی که قصه‌ای اندک دارد و پیامی به پهنای تاریخ. رئالیزم این کار،گرچه ناباور است ولی نگاه معناگر، فضای متفاوت واستحکام ساختار، چنان قدرتی دارد که تورا تا آخر می کشد. نفس فیلم، نفس خشم است، نابودگر است، ازپای نمی افتد تا وادی پیروزی.
خسته نباشی امیرنادری عزیز»•
خسته نباشی امیرنادری عزیز»•
