هنروتجربه: فیلم سینمایی «پریناز» به کارگردانی بهرام بهرامیان مدتی‌ست که اکران خود را در گروه هنروتجربه آغاز کرده است. این فیلم که چند سال توقیف بوده است در نهایت با اعمال ممیزی‌هایی توانست به اکران برسد. روزنامه صبا در همین خصوص با بهرامیان گفت‌گویی داشته است که با تیتر «هرگز چنین فیلمی نخواهم ساخت» در صفحه اول روزنامه انعکاس یافته‌است.در این روزنامه هم‌چنین نقدی بر این فیلم منتشر شده‌است. در ادامه بخش‌هایی از گفت‌وگو با بهرام بهرامیان را می‌خوانید:

«پریناز» برای مخاطب کهنه نمی‌شود
یک‌سری فیلم‌ها برای کهنه شدن ساخته نمی‌شوند و در تاریخ سینما جای خودشان را پیدا می‌کنند، فیلم‌هایی که به مسائل انسانی می‌پردازند و دغدغه‌شان روابط انسان‌ها با یکدیگر و ارتقای سطح کیفی انسان‌هاست کهنه نمی‌شود، روابط انسان‌ها و قوانین میان آن‌ها تا ابد همین گونه است و تغییری نمی‌کند، همین طور که بسیاری از فیلم‌ها در سینما ساخته شده‌اند که درباره روابط و احساسات مابین انسان‌ها بودند، بعد از سال‌ها هنوز که هنوز است در تاریخ سینمای ایران جای خوبی دارند و مخاطبان امروز هم از آن استقبال می‌کنند. «پریناز» هم از این قانون مستثنی نیست، چون در مورد روابط آدم‌ها با هم نسبت به جهان بینی‌شان است، به همین دلیل من نگران کهنه شدنش نیستم و معتقدم می‌شود در هر برهه‌ای این فیلم را دید و راجع به آن حرف زد.

«پریناز» به لحاظ بازیگری از بسیاری از فیلم‌ها جلوتر است
«پریناز» با الگوی ناتورالیستی ساخته شد بازی بازیگرها بسیار مورد توجه قرار گرفت، انرژی بسیاری توسط بازیگرها و من گذاشته شد و بازی در این فیلم سطح خوبی پیدا کرد و نسبت به بسیاری از فیلم‌هایی که ساخته شده ارجح شد، الان که «پریناز» را نگاه می‌کنم به لحاظ بازیگری می‌توانم بگویم در زمان حال نه تنها عقب نیست که از بسیاری از فیلم‌ها جلوتر هم هست، بازی‌ها بسیار قابل قبول است و خانم معتمدآریا هم که درخشان هستند.

سینمای هنری جهان شمول است
من معتقد نیستم که فیلم‌سازها برای کشورهای غربی فیلم می‌سازند، چون سینما هنری جهان‌شمول است و هر هنرمندی دوست دارد نه تنها برای مملکت خودش که برای کل جهان کار کند و اثرش مورد توجه همه با تمام فرهنگ‌ها قرار بگیرد و اگر کارگردانی تلاش می‌کند که نسبت به استانداردهای جهانی فیلم بسازد تا بتواند خارج از ایران هم حرفی برای گفتن داشته باشد به دلیل ارتقای سینمای ایران در عرصه بین‌الملل است. فیلم‌سازان برای این‌که فیلم‌شان دیده شود تشویق می‌شوند فیلم‌هایی بسازند که در عرصه بین‌الملل و جشنواره‌ها مورد توجه قرار بگیرند تا اتفاقا صاحب یک احترامی برای مردم خود ما ‌شوند. مردم کشور ما به دلیل توجه بین‌المللی به فیلم احترام بیشتری می‌گذارند و تشویق می‌شوند فیلم را ببینند. فراموش نکنید که هر مملکتی با توجه به فرهنگ خودش فیلم می‌سازد و آن فیلم متعلق به مردم همان کشور است اما چه بهتر که بتواند این فرهنگ را در قالب یک مدرس به خارج از مرزها هم ببرد و مورد توجه جهانیان قرار دهد.