هیات مدیره انجمن مستندسازان: برخورد یک بام و دو هوا
هم‌چنین هیات مدیره انجمن مستندسازان نیز بیانیه‌ای را منتشر کرده که در قسمتی از آن آمده است:
«سینمای مستند این سرزمین، یقینا طریق نجیبانه‌ای را که سال‌هاست از میان هزارتوی پیش رویش، به تدبیر پیرانش برگزیده و با منشی صبورانه طی کرده، با گزند هر خطای زودگذری ترک نخواهد کرد.
اما آنچه طی این سال‌ها در برخی از تصمیمات مدیران سینمای کشور مشاهده می‌شود، سلسله‌ای از خطاهاست که بیم آن می رود که به عادتی ماندگار بدل گردد.
مستندسازان این کشور که سال‌هاست مرزهای سینمای ایران را تا فرسنگ‌ها دورتر از مرزهای کشور پیش برده‌اند و مدت‌هاست به اشتیاق و انتظار فراوان تماشاچیان، داوران، مدیران و دست اندرکاران جشنواره‌های معتبر جهانی برای نمایش و تحسین هنر سینمای مستند این سرزمین عادت کرده‌اند، حال باید در میان انبوه تصمیمات خلق الساعه‌ مدیران جشنواره‌های داخلی به دنبال جایگاه گم شده‌ خویش باشند.
هرچند در این سال‌ها مدیریت و تصمیمات سلیقه‌ای و پر اشکال در جشنواره‌های داخلی خصوصا مهم‌ترین آن‌ها یعنی جشنواره فیلم فجر به امری پیش بینی پذیر بدل شده که سینمای مستند کشور هیچ گاه از گزند این اشکالات بی‌بهره نمانده، اما برخورد یک بام و دو هوای صورت گرفته در جشنواره امسال فیلم فجر با فیلم‌های مستند، بدعتی تامل برانگیز در شیوه‌ برخورد با هنرمندان مستندساز کشور بود.
پس از آنکه در تصمیمی بحث برانگیز سهمیه‌ حضور تنها دو فیلم مستند در جشنواره فیلم فجر به اطلاع عموم رسید، مستندسازان کشور فارغ از تمامی مباحث اساسی‌تر، مقصود مسئولین جشنواره برای هم سنگ دانستن تمامی فیلم‌ها در زمان اکران و داوری آثار را به فال نیک گرفتند و چشم به تکامل و اصلاح این روند دوختند.
اما آنچه متاسفانه داوران پس از پایان جشنواره اعلام کردند، خبر رفتاری توهین آمیز با جامعه مستندسازی کشور بود.
پس از حذف سیمرغ فیلم مستند از جشنواره و قرار گرفتن تنها دو فیلم مستند در کنار فیلم‌های داستانی، اینکه داوران جشنواره اعلام کنند فیلم‌های مستند حتی داوری نیز نشده‌اند، خبر از سیاست گذاری بلاتکلیف و توهین آمیز مسئولین جشنواره در قبال فیلم‌های مستند می‌دهد.
بدیهی ست مدیران جشنواره باید پاسخگوی این بی‌توجهی آشکار به شان مستندسازان کشور باشند.»

سام کلانتری:ما کجای داستان ایستاده‌ایم؟
سام کلانتری که این روزها مستند «مانکن‌های قلعه حسن خان» او در گروه هنروتجربه در حال اکران است، هم یادداشت مفصلی رادرباره برخورد با آثار مستند در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر نوشته‌است. در بخشی از این یادداشت می‌خوانیم:«امروز تمام کشورهای صاحب نام در عرصه فیلم‌سازی که اتفاقا بعضی از آن‌ها از نظر ساختار سیاسی و اعتقادی با ما زاویه دارند تمام قدرت و سرمایه شان را در تولید مستندهای جذاب در حوزه های مختلف گذاشته اند و هیچ ابایی هم ندارند که از آن به عنوان سلاحی در جهت پیشبرد افکارشان استفاده کنند اما ما کجای داستان ایستاده‌ایم؟ وقتی در یکی از موضوعات پراهمیت و استراتژیک امروز کشور و منطقه فیلمی ساخته می‌شود که با هزینه‌اش می‌توان بیش از ۱۰۰ مستند تاثیرگذار در همان حوزه ساخت، چرا باید غفلت کنیم؟ چرا هنوز باور نداریم که مردممان برای مستند حاضر به خرید بلیت هستند؟
من از دبیر محترم خواهش می کنم نگاهی به جدول اکران امسال بیندازند و ببینند چند فیلم سینمایی استراتژیک که با حمایت نهادهای دولتی ساخته شده‌اند موفق به بازگشت سرمایه میلیاردی آن ارگان شده‌اند؟ کدام یک از فیلم‌های سینمایی که سرمایه‌گذاری آن توسط بخش دولتی صورت گرفته توانسته باورهای ملت ایران را در فستیوال‌های بین‌المللی به دنیا نشان دهد؟ می‌دانم جواب عزیزان چه خواهد بود.
قطعا تمامی کشورهای جهان برای پیشبرد اهداف و آرمان هایشان از تیغ برنده سینما استفاده می کنند و امروز صنعت سینما چیزی بیشتر از سرگرمی محسوب می شود اما کدام فیلم سینمایی آرمانگرایانه ما توانسته در جوامع بین المللی مردم جهان را با افکارمان آشنا کند؟ بیاییم برای یکبار هم که شده این هزینه را در سینمای مستند انجام دهیم و آن وقت ببینیم نتیجه ما در عرصه بین المللی در جهت نشان دادن فرهنگ و باورهای این ملت به کجا خواهد رسید. نمی‌دانم در این روزهای نزدیک به آخر سال مدیرانی هستند که حوصله خواندن این نوشته را داشته باشند یا خیر ولی این متن نوشته شد تا حداقل در تاریخ ثبت شود.
راستی دوستان جشنواره مطلع هستند که شصت و هشتمین دوره جشنواره فیلم برلین با یک انیمیشن آغاز می شود!؟»