تلاش‌های نولان برای محافظت از فیلم‌سازی آنالوگ به هند رسید
هنروتجربه- رضا حسینی: کریستوفر نولان در جریان تعطیلات آخرهفته عید پاک، از شهر مومبای (بمبئی سابق) دیدن کرد تا پیکارش برای حفظ فیلم سلولویید را ادامه دهد.
نولان در این سفر به هنرمند بریتانیایی تاسیتا دین ملحق شده است تا به برگزاری یک سری از رویدادها در کمپین «اصلاح آینده فیلم» در هند کمک کرده باشد؛ اتفاقی که شامل نمایش‌های «دانکرک» به صورت ۷۰ میلی‌متری و «میان‌ستاره‌ای» در قالب ۳۵ میلی‌متری می‌شود و از حالا تمام بلیت‌های این نمایش‌ها به فروش رفته‌اند. نولان در خصوص این سفرش به رسانه‌ها چنین توضیح داده است: «ما جلسه بسیار مفید و مؤثری با اهالی صنعت سینمای هند داشتیم، درست مانند جلسه‌ها و نشست‌هایی که در ایالات متحده و انگلیس تجربه کردیم. ما واقعاً تمام تلاش خودمان را می‌کنیم که فیلم‌سازان را در این بحث‌ها دخیل کنیم و این‌که چه‌طور می‌توانیم به لذت بردن از سلولویید و فیلم‌سازی آنالوگ و فرایندهایش ادامه دهیم.»
البته نولان در میان حرف‌هایش روی این موضوع تأکید کرد که تلاش‌های آن‌ها «اصلاً برای علم کردن فیلم علیه سینمای دیجیتال نیست؛ بلکه هدف، حفظ این رسانه برای نسل‌های آینده است.» این فیلم‌ساز برجسته به این موضوع هم اشاره کرد که سفرش به هند از این بابت هم حساب‌شده بوده است که بالیوود بزرگ‌ترین صنعت فیلم‌سازی جهان است؛ موضوعی که باعث می‌شود تداوم استفاده از فیلم‌های سلولویید در این منطقه اهمیت بیش‌تری پیدا کند.
با وجود این، نولان اعتراف کرد که برای سفرش به هند دلایل «خودخواهانه‌ای» هم داشته است: «می‌خواستم با فیلم‌سازان هندی دیدار کنم و بیش‌تر درباره هند یاد بگیرم. قصد دارم در آینده فیلم‌های هندی بیش‌تری را تماشا کنم. به‌تازگی از لذت تماشای اثر کلاسیک ساتیاجیت رای با نام «پاتر پانچالی» بهره‌مند شدم که پیش از این ندیده بودم. فکر می‌کنم این فیلم واقعاً فوق‌العاده و حتی یکی از بهترین آثار تاریخ سینماست. مشتاقم بیش‌تر درباره صنعت سینمای هند بدانم و اصلاً به همین دلیل این‌جا هستم.» نولان در زمان تولید «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» مدت کوتاهی را در هند سپری کرد چون صحنه‌های خارجی زندانِ چاه‌مانند بزرگ، در نزدیکی قلعه مهران در شهر جوداپور فیلم‌برداری شدند.
به هر حال نولان حرف‌هایش درباره محافظت از سلولویید را چنین به پایان رسانده است: «فیلم‌های فوتوشیمیایی رسانه فرهنگی بسیار مهمی هستند و به همین دلیل باید جایی در آینده شیوه‌های تصویرسازی ما داشته باشند. فیلم شباهت فوق‌العاده‌ای به چگونگی دریافت ما از جهان و رؤیاهای‌مان دارد. فیلم ابزاری است برای کاوش در زمان و این موضوعی است که همیشه الهام‌بخش من است؛ و همه چیز به ناخودآگاه و واکنش احساسی برمی‌گردد.»
کریستوفر نولان که با «دانکرک» اولین نامزدی اسکارش در رشته بهترین کارگردانی را کسب کرد، در حال حاضر هیچ طرح و برنامه‌ای برای فیلم بلند بعدی‌اش ندارد.
- ایندی‌وایر
