هنروتجربه:فیلم «رفتن» این روزها در گروه سینمایی هنروتجربه درحال نمایش است. روزنامه شرق، روز شنبه، ۱۲ خرداد گفت‌وگویی را با نوید محمودی و کوهیار کلاری به عنوان کارگردان و فیلم‌بردار این فیلم منتشر کرده‌ است.

نوید محمودی در بخشی از گفت‌وگو در مورد موضوعی که برای این فیلم انتخاب کرده است، گفت:«نکته‌ای که باعث شد به سمت قصه‌ای که در فیلم می‌بینید برویم، این بود که یک روز صبح همه ما با تصویری روبه‌رو شدیم که دنیا را تکان داد؛ تصویر بچه کُردی به نام ایلان که جنازه‌اش در ساحل پیدا شده بود. همین تصویر ذهنم را مشغول کرد. فکر کردم خوب است به قصه‌ای درباره این ماجرا فکر کنیم، از طرفی ما شش خواهر و برادر هستیم و همین شلوغ‌بودن خانواده برایم جذاب است. در این بین بازشدن مرزها و پذیرش مهاجران از طرف اروپا باعث شد یکی از برادرانم با خانواده به اروپا مهاجرت کند. ماجرای ایلان و مهاجرت برادرم، من را به اینجا رساند که قطعا باید «رفتن» ساخته شود.»

به گفته محمودی او مدت‌هاست که همه‌چیز زندگی‌اش مثل زندگی یک مهاجر شده‌است:«به‌عنوان یک مهاجر فکر می‌کنم، وقتی می‌خواهم ماشین بخرم یا فیلم بسازم یا هر اتفاق دیگری، مثل یک مهاجر رفتار می‌کنم. این نگاه در همه زندگی من وجود دارد.»

محمودی با بیان اینکه پیش از شروع کار با برادرش، جمشید زیاد صحبت می‌کند، افزود:«تا قبل از شروع کار من و جمشید با هم زیاد صحبت می‌کنیم. وقتی فیلم‌بردار اضافه می‌شود، با او هم صحبت می‌کنیم و با تک‌تک آدم‌ها جلسات مفصلی داریم و حتی گاهی اوقات مجبور می‌شویم در حین کار برخی از دوستان را که خیلی در مسیر فیلم نیستند، تغییر بدهیم. درباره «رفتن» همه‌چیز از ابتدا من را به سمتی هدایت کرد که تمام اجزایش باید در حرکت باشد، از لحظه‌ای که در ذهن من شکل گرفت، فیلم در حرکت بود.»

کوهیار کلاری، فیلم‌بردار فیلم هم در مورد همکاری در این اثر عنوان کرد:«همان‌طور که نوید اشاره کرد، ما جلسات مفصلی برای رسیدن به یک نگاه مشترک در زمان پیش‌تولید می‌گذاریم؛ البته من دیر به بچه‌ها ملحق شدم و تعداد این جلسات کمتر شد، بسیاری از لوکیشن‌ها انتخاب شده بود؛ بنابراین در لوکیشن‌ها درباره چگونگی کار صحبت می‌کردیم؛ مثل اینکه چقدر فضای واقعی کارگاه خیاطی را حفظ کنیم یا تغییر بدهیم؟ «رفتن» برایم دوست‌داشتنی بود و از کارم راضی‌ام و از این نظر برایم ارزشمند است که مستقل به معنی واقعی کلمه ساخته شده است.»

کارگردان «رفتن» همچ‌نین در پاسخ به این پرسش که در این فیلم زیاد از نور شهری استفاده شده و چطور به این نتیجه رسیده‌اند که تهران را با این رنگ‌ها نشان بدهند،توضیح داد:« تصمیم همه ما این بود که یک فیلم نزدیک به واقعیت بسازیم؛ بنابر‌این در تمام اجزای فیلم این را می‌بینید، هر‌آنچه ویژگی یک فیلم مستقل است، در «رفتن» اتفاق افتاد و باید در سریع‌ترین زمان فیلم را می‌ساختیم. من تا پیش از این فیلم «قصه‌ها»ی خانم بنی‌اعتماد را از کوهیار دیده بودم و همان یک فیلم کافی بود که یقین پیدا کنیم کوهیار بهترین گزینه برای فیلم‌برداری این فیلم است. از ابتدا به این رنگ و نور فکر کرده بودم و خوشبختانه ما و کوهیار خیلی زود درباره اجزای فیلم با هم هماهنگ شدیم.»

کوهیار کلاری هم در ادامه به جزئیات بیشتری درباره فیلم‌برداری این فیلم اشاره کرد:«به نظرم بعد از تجربه چندین و چند کار در سینما، در همان ملاقات اول نه اینکه همه‌چیز اما می‌توان بخش عمده‌ای از کاری که قرار است انجام شود و آدم‌هایی را که قرار است با آن‌ها کار کنید، درک می‌کنید، اینکه اصلا همه‌چیز سر جایش هست یا خیر؟ خوشبختانه خیلی سریع به این نتیجه رسیدیم که همکاری خوبی خواهد شد. فصلی که برای فیلم‌برداری فیلم در نظر گرفته شده بود، بهترین حالت ممکن بود. فصل سرد خاکستری تهران و هوای بسیار آلوده که اصولا آفتاب همیشه مایل بود و نور بی‌جان و کم‌رمق مناسب این فیلم بود و هر‌آنچه در فیلم می‌بینید، سلیقه همه ما بود.»