هنروتجربه: مدرسه ملی سینمای ایران در اسفند ۱۳۹۳ به صورت رسمی و با مدیریت روح‌الله حسینی فعالیت خود را در حوزه آموزش تخصصی سینما آغاز کرد. این مدرسه در آغاز چهارمین دوره فعالیت‌های خود با تغییرات مهمی در برنامه‌هایش همراه است، به گونه‌ای که دیگر شاهد شناسایی و انتخاب استعدادهای سینما به صورت مستقیم از سوی مدرسه ملی سینما نخواهیم بود. مدیر مدرسه ملی سینمای ایران در گفت‌وگو با مهر درباره تعامل این نهاد با بخش خصوصی در مسیر برگزاری دوره‌های آموزشی، بودجه مدرسه، گروه «هنر و تجربه» و جشنواره جهانی فیلم فجر صحبت کرد.

مدیر مدرسه ملی سینمای ایران درباره برنامه این مدرسه در زمینه تولید آثار سینمایی بیان کرد: «دوره دو ساله آموزشی مدرسه ملی سینما به تازگی به پایان رسیده است و در این مدت تعدادی فیلم در کنار آموزش‌ها تولید شد که مخاطبان سینما تنها با دو فیلم «حیوان» به کارگردانی برادران ارک و «شب تولد» به کارگردانی امید شمس آشنا هستند. اما این دوره تولیدات دیگری نیز داشت که به زودی خواهید دید و با دیدن آن‌ها متوجه تفاوت این آثار با سینمای کوتاه موجود خواهیم شد. از طرفی امیدوارم بتوانیم در آینده از این تجربه‌گرایی و جسارت‌های نو در دانشگاه‌ها و حتی بخش خصوصی حمایت کنیم.»

او درباره بودجه مدرسه ملی سینما عنوان کرد: «بودجه در نظر گرفته شده برای فعالیت‌های مدرسه ملی سینمای ایران، کمتر از ۳ میلیارد تومان در نظر گرفته شده است، چیزی معادل متوسط هزینه‌های تولید یک فیلم در سینمای ایران. این بودجه چندان زیاد نیست اما من همیشه گفته‌ام که مشکل عمومی ما در حرکت در مسیر توسعه، بیش از آن‌که پول و بودجه باشد برنامه‌ریزی دقیق، اراده محکم و اجرای درست است. من تلاش می‌کنم تا بودجه مدرسه بالاتر برود تا بتوانم تمامی برنامه‌هایم را محقق کنم اما اطمینان دارم با همین بودجه هم می‌شود کارهای بسیاری انجام داد.»

روح‌الله حسینی درباره گروه سینمایی هنروتجربه اشاره داشت: «سینما یک وجهه هنری و یک وجهه صنعتی و تجاری دارد و بیراه نیست اگر بگوییم که شروع سینما نمود همین وجه هنری بوده است. سال‌های اوج و غوغا و سر و صدای آن هم همان زمانی بوده که وجه هنری آن بر وجوه دیگر مسلط بود. در تعریف هنر نیز آمده است که هنر اصیل آن هنری است که قواعد و مترها را می‌شکند. بنابراین اگر اصل هنر در نو شدن و مدام متحول شدن و در نتیجه تجربه کردن است، هنروتجربه اتفاق مهم بلکه ذاتی سینماست. وانگهی نباید فراموش کنیم که یک نظام فرهنگی برای این که پویا باشد باید به جریان هنر و تجربه متصل باشد. به همین دلیل معتقدم که وجود جریانی به نام هنروتجربه ضروری است.» او اضافه کرد: «البته من خبر چندانی از برنامه‌ها و ساختار و شکل دقیق این گروه ندارم و در مورد خود گروه نمی‌توانم نظری بدهم، تنها چیزی که می‌توانم بگویم و بدیهی می‌دانم این است که آن انتظاراتی که از سینمای تجاری یا به اصطلاح بدنه داریم نمی‌توانیم از سینمای «هنر و تجربه» داشته باشیم.»