علیرضا رسولی‌نژاد:به فیلم بد و خوب باور دارم
هنروتجربه: این روزها فیلم «صحنه‌هایی از زندگی یک کارآگاه» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا رسولی‌نژاد آخرین هفته اکران خود در سینماهای هنروتجربه می‌گذراند. فیلمی تجربی و مستقل که با بودجه کم تولید شده و تلاش می‌کند شکل و محتوای متفاوتی نسبت به جریان سینمایی رایج و اصلی اکران عموم برای مخاطب‌ها ارائه کند. روزنامه ابتکار (امروز شنبه دوم تیر) به گفت‌وگو با این کارگردان پرداخته است که در این جا بخش‌هایی از آن را مرور می‌کنیم.
رسولی‌نژاد درباره وضعیت گروه هنروتجربه بیان کرد:«هنروتجربه در بهترین شکلش می‌تواند فرصتی باشد برای گروه‌های فیلم‌سازی مستقل، در بخش خصوصی واقعی که بتوانند فیلم‌های‌شان را اکران کنند. ولی از آن‌جا که کلیت سینمای ایران یک حالت «هنروتجربه»ای و دولتی دارد و همچنین نبود تجارت آزادانه فیلم و سینما در ایران و نیز اکران گلخانه‌ای و بدون رقیب خارجی فیلم‌های ایرانی آن هم با یک گردش مالی خیلی پایین باعث شده که این گروه آن‌چنان که باید و شاید موفق نباشد. تا وقتی که کلیت سینمای ایران مشکلاتش حل نشود، سینمای «هنروتجربه» هم تحت‌تاثیر آن مشکلات خواهد بود.»
این کارگردان درباره سینمای مستقل و کم‌هزینه اشاره داشت: «سینمای مستقل به معنای واقعی پدیده‌ای‌ست مربوط به سینمای آمریکا. دلیل‌اش هم این است که در آن‌جا سینمای «مین‌استریم» (جریان اصلی) بسیار قوی وجود دارد و اغلب فیلم‌سازان مستقل هم در نهایت جذب آن می‌شوند. به نظرم در حال حاضر پیشروترین و خلاق‌ترین فیلم‌های مستقل اغلب در آمریکا تولید می‌شوند، درست برعکس اروپا که اغلب فیلم‌های به اصطلاح مستقل‌اش با فاندها و بودجه‌های دولتی ساخته می‌شوند و اغلب ایدئولوژیک‌اند و کیفیت‌شان به پای فیلم‌های اروپایی چند دهه قبل نمی‌رسد و اما در ایران به دلیل خلط مبحث و معنی‌زدایی از خیلی از مفاهیم، سینمای مستقل شفاف و مشخصی نداریم. اغلب فیلم‌های به ظاهر مستقل در نهایت در جایی دست‌شان در جیب دولت است و یا این‌که متصل به کارتل‌های اقتصادی غیرشفاف و رانت‌خوار هستند.»
او اضافه کرد: «شخصا سینمای مستقل را فی‌نفسه سینمایی ارزشمند نسبت به سینمای تجاری نمی‌بینم. بیشتر از این‌که به این دوگانه سینمای مستقل (هنری)/تجاری معتقد باشم به فیلم بد و خوب باور دارم. فیلم‌های مستقل خیلی بدی وجود دارند، فیلم‌های تجاری خیلی خوبی هم وجود دارند و بالعکس. در مورد کیفیت سینمای مستقل ایران هم به نظرم این سینما متاسفانه در اغلب مواقع دنباله‌رو همان سینمای رئالیستی و یا به اصطلاح «اجتماعی»ای است که در این چند دهه شکل گرفته و تثبیت شده. من چندین بار برای ساخت فیلم به تهیه‌کننده حرفه‌ای مراجعه کردم ولی هر بار بنا به دلایلی این کار محقق نشد. بنابراین ترجیح دادم فیلم‌‌هایم را خودم بسازم ولی امیدوارم در آینده نزدیک این اتفاق بیافتد.»
این کارگردان درباره فضای فیلم «صحنه‌هایی از زندگی یک کارآگاه» عنوان کرد: «در این فیلم ما با بازیگر به معنای متعارفش روبه‌رو نیستیم. این نوع فیلم‌ها بیشتر دنبال فضاسازی و ساختن فضاهایی در شکل و شمایل جدید هستند. بنابراین افرادی که در فیلم حضور دارند بیشتر از آن‌که بازی کنند، ابزارهایی هستند در دست راوی برای بسط ایده‌های فیلم. کار با آقای صدر تجربه بسیار خوبی بود. همیشه دوست می‌داشتم که در فیلمی از ایشان استفاده کنم. حضور ایشان طراوت خاصی به فیلم داده. دوئت روانکاو و منتقد در این فیلم دریچه‌هایی رو به سمت تماتیک فیلم باز می‌کنند. این مواجهه روانکاو و منتقد فیلم و کارآگاه برایم جالب به نظر می‌آمد.»
