معین کریم‌الدینی در نشست نقد و بررسی «آتلان» در تبریز عنوان کرد
ساخت مستند شبیه فیلم‌نامه‌نویسی در لحظه است/به آینده مستندسازی در تبریز امیدوار هستم
هنروتجربه- پری اشتری: پردیس سینمایی ستاره باران تبریز، روز جمعه هشتم تیرماه، میزبان «آتلان» و کارگردانش بود و این حضور، فرصت مغتنمی برای گرد هم آمدن مستندسازان تبریزی و تماشای یک فیلم خوب فراهم و بستری مناسب را برای بحث در خصوص چگونگی ساخت یک مستند موفق را برای علاقه‌مندان ایجاد کرد.
حسین پورستار، فیلم‌ساز و منتقد تبریزی، پس از تماشای مستند «آتلان»، این فیلم را مستندی پخته عنوان کرد: «در عرصه سینمای مستند با اسم معین کریم‌الدینی مواجه شدیم که پیش از آن بیشتر در زمینه تدوین فعالیت داشت و به حق توانست سوار بر تصویر، مستندی بسیار قابل قبول را کارگردانی کند.»
معین کریم‌الدینی ضمن ابراز خرسندی از پا گرفتن سینمای هنروتجربه در تبریز، در خصوص ساخت این مستند گفت: «در دوران دانشجویی سفری به ترکمن صحرا داشتم و متوجه شدم، اسب نقش مهمی در زندگی مردم این منطقه دارد. از همان موقع بود که تصمیم گرفتم در این مورد مستندی کار کنم و سال ها بعد وقتی دوباره به ترکمن صحرا رفتم، متوجه شدم، گرچه نقش اسب در منطقه مثل گذشته نیست اما هنوز حضور موثری دارد و با پژوهشی سه ماهه و ۱۵ سفر تولیدی، ساخت این مستند را آغاز کردم. «آتلان» بعد از ۴۰ سفر و تصویربرداری‌ای که یک سال طول کشید، ساخته شد و مونتاژ و صداگذاری هم ۶-۷ ماه طول کشید. سه بار برای این فیلم موسیقی ساخته شد و در نهایت باید بگویم که کار بسیار سختی بود اما نتیجه خوبی داشت.»
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش به تفاوت‌های سینمای داستانی و مستند اشاره داشت:« فرق سینمای مستند با سینمای داستانی این است که برای تولید یک فیلم مستند باید مجموعه ای از امکانات فراهم باشند تا کار خوب از آب دربیاید و شرایط لحظه‌ای ممکن است که بر وفق مراد نباشد و در کار خلل ایجاد کند و همین امر نیز باعث شد، طرح اولیه من برای ساخت این مستند دستخوش تغییرات زیادی شود. اما با این وجود سعی کردن علیرغم مدرن شدن شیوه اسب‌داری و زندگی اهالی، بتوانم ارتباط عاطفی میان انسان و اسب را در این منطقه به تصویر بکشم و در همین تغییرات بود که با ایلحان مواجه شدم و خلق و خوی این اسب توجه من را جلب کرد، اسبی که نمی‌خواست قهرمان باشد.»
کریم الدینی در ادامه تاکید کرد:«ساخت مستند شبیه فیلم‌نامه‌نویسی در لحظه است و خوشحالم که توانستم تحولات لحظه‌ای را به نحو احسن در مستند به کار بگیرم.»
پورستار نیز در این خصوص گفت: «با وجود این‌که ساختار فیلم از ابتدا تا نتیجه نهایی که ما امروز آن را دیدیم تغییرات زیادی کرده اما چیزی از بار زیبایی بصری و محتوایی کار کم نشده است و ما با داستانی مواجه هستیم که گرچه برای ما ملموس نیست اما به خوبی مخاطب را با خود همراه می‌کند و با ایجاد تعلیق‌ها جذابیت آن دوچندان می‌شود و ذهن را درگیر یک داستان می‌کند.»
معین کریم الدینی در خصوص سینمای مستند در ایران عنوان کرد: «سینمای مستند در همه جای دنیا فقیرتر از سینمای داستانی است اما در ایران یکی از مشکلاتی که برای دیده شدن مستندهای تولیدی وجود دارد این است که مارکت نداریم و تنها گلوگاه برای پخش فیلم‌های مستند تلویزیون است و همین باعث می‌شود مردم نیز آن‌چنان که باید با این نوع سینما آشنایی ندارند. پخش اینترنتی یکی از راه‌های مناسب است اما باز هم مشکلاتی وجود دارند و آن این است مردم به دنبال سوژه‌های زرد می‌روند. به نظر می‌رسد تنها زمانی سینمای مستند به جایگاه واقعی خود می‌رسند که وارد مسیری شویم که انتهای آن تبادل فیلم با کل دنیا باشد. آنجا است که ما می‌توانیم در زمینه سینمای مستند هنری حرفی برای گفتن داشته باشیم. با وجود تمام این مشکلات من باز هم علاقه دارم در این زمینه کار کنم چون انتخاب رشته هنری چیزی نیست که با منطق ریاضیات سنجیده شود.»
کریم الدینی در پاسخ به سوالی در خصوص چگونگی انتخاب سوژه‌های خود توضیح داد:«سوژه‌هایم را براساس دغدغه‌های ذهنی و در مواجهه با وقایع اجتماعی انتخاب می‌کنم.»
در پایان این نشست این مستندساز درباره مستندسازی در تبریز اظهارکرد:« اخیرا تشکل خیلی حرفه‌ای و فعالی در تبریز راه‌اندازی شده به نام خانه مستند که با شناختی که از فعالان این عرصه دارم به مستندسازی در تبریز خیلی امیدوارم. اگر چه جای اعضای این خانه در جلسه اکران«آتلان» خالی بود اما گمان می‌کنم، با ساماندهی به فعالیت مستندسازان این شهر اتفاقات خوبی می‌تواند برای این حوزه در تبریز بیافتد.»
معین کریم‌الدینی هم‌چنین از ساخت مستندی خبر داد که به زودی آن‌را در منطقه چابهار کارگردانی می‌کند.
