هنرو تجربه- مریم شاه‌پوری: امروز مستند سال ۱۹۸۲ گادفری رِجیو با عنوان «کویانیس‌کاتسی» هم یک فیلم کلاسیک محبوب است و هم یک سمفونی سینمایی شاعرانه. این فیلم با موسیقی فیلیپ گلس و بدون دیالوگ، فقط تصاویر اسلوموشن و تایم‌لپس از سراسر جهان را در کنار هم قرار داده است، اما نتیجه یک بررسی تعمقی درباره رابطه بشریت، طبیعت و فناوری است.

اتفاق جالب توجه و تازه در خصوص این فیلم، این است که علاقه‌مندی با استفاده از گیف‌های تصادفی به‌نوعی دست به بازسازی «کویانیس‌کاتسی» زده است! این فرد که ریکو مانکیان نام دارد، عنوان فیلمش را «گیفانیس‌کاتسی» گذاشته است و از الگوریتمی برای استفاده تصادفی از گیف‌هایی با برچسب «اسلوموشن یا تایم‌لپس» بهره برده است و آن‌ها را به سبک «کویانیس‌کاتسی» و با بهره‌گیری از موسیقی نمادین گلس (که به‌نوعی و تا حدی ویژگی اصلی مستند اصلی و تجربه تماشایش به شمار می‌رود) بازسازی شیطنت‌آمیز و بامزه‌اش را عرضه کرده است.

«کویانیس‌کاتسی» یکی از فیلم‌های سه‌گانه معروف رجیو است که با «پوواک‌کاتسی» (۱۹۸۸) و «ناکوی‌کاتسی» (۲۰۰۲) ادامه یافت و کامل شد. دیگر موضوع جالب درباره فیلم ریکو مانکیان این است که نسخه او بر اساس پیش‌پرده فیلم رجیو ساخته شده است و از آن‌جایی که از گیف‌های تصادفی استفاده می‌کند، تماشاگران هر بار که این پیش‌پرده را می‌بینند با مجموعه‌ای تازه از گیف‌های در کنار هم قرار گرفته روبه‌رو می‌شوند. به همین خاطر، «گیفانیس‌کاتسی» هم یک هجو بازیگوشانه با «کویانیس‌کاتسی» است و هم گواهی بر این‌که چه چیزی این فیلم کلاسیک را پس از این همه سال، هنوز چنین دیدنی و مسحورکننده نگه داشته است.

• ایندی‌وایر