اسپایک لی:شش نامزدی اسکار «کلنزمن سیاه» نتیجه زمان‌بندی مناسب است!
هنر و تجربه – ترجمه رضا حسینی: اسپایک لی صبح روز اعلام نامزدهای اسکار با تدوینگرش بری الکساندر براون و آهنگ‌سازش تِرِنس بلَنچِرد (که از همان ابتدای فعالیت‌های فیلم‌سازی او تا امروز از همکاران ارزشمندش بوده‌اند) و همین طور روث ای. کارترِ طراح صحنه (که نامزدی‌های قبلی‌اش شامل «مالکوم اِکس» هم می‌شود؛ و این بار برای «بلک پنتر» نامزد شده) تماس گرفت تا نامزدی آن‌ها در جوایز اسکار را تبریک بگوید.
لی می‌گوید براون رفته بود دندان‌پزشکی: «فکرش را بکنید، بعد از سی سال نامزد اسکار بشوی و در آن لحظه روی صندلی دندان‌پزشکی نشسته باشی؟ این دیگه چه زمان‌بندی وحشتناکی‌ست؟» اما واقعیت این است که اسپایک لی به‌خوبی می‌داند که موفقیتش در جوایز اسکار و شش نامزدی که برای فیلمش «کلنزمن سیاه» رقم خورده است، حاصل «زمان‌بندی» درست و مناسب است.
لی با نامزدی در رشته بهترین کارگردان به ششمین فیلم‌ساز سیاهی بدل شده است که به این موفقیت دست پیدا می‌کند و اگر برنده شود (که دور از انتظار است) اولین خواهد بود. به هر حال، این برنده اسکار افتخاری مدت‌ها بود که از آخرین نامزدی‌اش برای فیلم‌نامه اریژینال «کار درست را انجام بده» می‌گذشت. اما او در پاسخ به این سؤال در گفت‌وگوی تازه‌اش که اگر اوباما رییس‌جمهور بود آیا «کلنزمن سیاه» می‌توانست این طور روی مردم تأثیر بگذارد، گفته است: «الان زمان مناسبی برای این فیلم بود. فکر می‌کنم سال‌ها بعد وقتی مورخان سراغ آثار هنری بروند تا به تصویری از این روزگار برسند، این فیلم را در سمت روایت‌های درست تاریخ قرار می‌دهند.»
لی در ادامه صحبت‌هایش اشاره دارد که رأی‌دهندگان آکادمی به تشابه این روزگار با داستان حقیقی سال ۱۹۷۹ واقف هستند: «این فیلم تصویری است از دنیای دیوانه‌واری که در آن زندگی می‌کنیم… و آن‌چه این روزها در آمریکا جریان دارد…» او برای نگه داشتن ویدیوی واقعی از شورش‌های شارلوتسویل در بخش پایانی فیلم جنگید و «جایی که رییس‌جمهور آمریکا که مثلاً قرارست مهد و نمونه‌ای برای دموکراسی باشد، نفرت را تقبیح نکرد و در نتیجه، تروریسم آمریکایی با ظهور هرچه بیش‌تر نئونازی‌ها، راست‌های افراطی یا پیروان فرقه «کو کلاکس کلن» بیش از هر زمان دیگری احساس قدرت کنند! این رییس‌جمهور کسی است که مکزیکی‌ها را متجاوز، موادفروش و قاتل خواند و همین طور خاورمیانه‌ای‌هایی که در جست‌وجوی راهی تازه برای زندگی به این کشور پا گذاشته‌اند… این فیلم حقیقتِ قدرت را به نمایش می‌گذارد.»
لی همچنین در بخش دیگری از صحبت‌هایش از رییس سابق آکادمی، شریل بون آیزاکس، تشکر ویژه کرد که باعث شد هیأت مدیره آکادمی، سیاست‌های تازه‌ای را در پیش بگیرد و تنوع نژادی و جنسیتی اعضای آکادمی گسترش پیدا کند: «تمام فیلم‌های رنگین‌پوستان در سال گذشته، شاید هرگز این طور مورد توجه قرار نمی‌گرفتند اگر اعضای آکادمی از چنین تنوع نژادی و جنسیتی برخوردار نبودند. این اتفاق‌ها به صورت خودکار روی نمی‌دهند و با دست روی دست گذاشتن هم حفظ نمی‌شوند…»
اسپایک لی خوش‌حال است که فیلم‌های بیش‌تری مثل «بلک پنتر» (راین کوگلر) و «اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند» (بری جنکینز) در رقابت اسکار حضور دارند. اما در ضمن گفته است که این شرایط باید حفظ شود و نباید اتفاقی موقت باشد.
- ایندی‌وایر
