هنروتجربه:«درساژ» به کارگردانی پویا بادکوبه و به تهیه کنندگی روح الله و سمیرا برادری و نویسندگی حامد رجبی داستانی را حول محور نوجوانان روایت می‌کند.این فیلم که از هفته سوم دی ماه روی پرده سینما رفت، در زمان اکرانش با مشکلات بسیاری مواجه شد. از یک هفته به تعویق افتادن نمایشش روی پرده سینما تا فوتبال جام ملت‌های آسیا و بخشنامه آموزش و پرورش مبنی بر اینکه مدارس اجازه ندارد دانش‌آموزان‌های خود را به دیدن این فیلم ببرند!خبرگزاری ایسنا در گفت‌وگویی با پویا بادکوبه کارگردان «درساژ» که با همراهی نیلوفر کیان راد روان‌درمانگر انجام شده، به این فیلم پرداخته است.

در بخشی از این گفت‌وگو پویا بادکوبه در پاسخ به سوالی درباره دلیل انتخاب این موضوع می‌گوید:«این انتخاب دو علت اساسی داشت؛ یک اینکه قشر متوسط جامعه که بیشتر از همه در حال تلاش هستند در رده سنی‌ای قرار دارند که اگر ازدواج کرده باشند، اکنون فرزندان نوجوانی دارند. دوم اینکه نوجوانان نسلی هستند که به شدت متفاوت رفتار می‌کنند و تفاوت زیادی با نسل‌های پیش از خود دارند و شاید بتوانیم بگوییم، درک هم نشده‌اند.»

بادکوبه هم‌چنین درباره توجه به ویژگی‌های نوجوانان در مرحله نگارش فیلم‌نامه توضیح می‌دهد:« ما زندگی را از زندگی یاد می‌گیریم و دیدیم که بچه‌هایی از قشر متوسط و حتی مرفه جامعه هستند که دست به حرکت‌های ناهنجاری مثل دزدی می‌زنند. علتش هم این است که این نوجوانان می‌خواستند یک اثری از خودشان به جای بگذارند و شاید به یک هویت مستقل برسند و به یک جمع یا جامعه احساس تعلق بیشتری پیدا کنند که در این میان جمع دوستی مهمترین فضایی است که احساس متعلق بودن و قدرت به نوجوان می‌دهد.ما برای ساخت این فیلم و شخصیت‌پردازی آن از روانشناس استفاده نکردیم اما سعی کردیم با نوجوانان ارتباط زیادی بگیریم، با آن‌ها صحبت کنیم و در جمع شان حضور پیدا کنیم. حتی جلساتی با نوجوانان برگزار کردیم و یک تیم تحقیقاتی هم در این زمینه به ما کمک کرد.«

در ادامه این گفت‌وگو بادکوبه در پاسخ به سوالی در ارتباط با سختی‌های ساختن فیلم اول و پروسه تولید فیلم عنوان می‌کند:«من به عنوان یک کارگردانی که اولین فیلم سینمایی‌اش را ساخت، مسائل و مشکلات زیادی را ندیدم اما فکر نمی‌کردم که دور بودن لوکیشن می‌تواند اینقدر اذیت کننده باشد. مساله دیگر هم این بود که بعد از ۲۵ روز فیلم‌برداری سر یکی از پلان‌هایی که نگار در حال دویدن بود، پایش شکست و این باعث شد پروژه بیش از یک ماه تعطیل شود. پیش تولید این پروژه حدود دو ماه و نیم  طول کشید این زمان، جدایی از نوشتن فیلم‌نامه بود که یک سال و نیم نوشتن آن به طول انجامید و بعد از آن دو  سال هم برای مجوز گرفتن آن معطل بودیم زیرا شورای پروانه ساخت می‌گفتند که چرا اینها دزدی می‌کنند و رابطه این نوجوانان با هم چیست و روی این چیزها نگران بودند که توانستیم آن‌ها را توجیه کنیم و در نهایت هم چیزی از فیلم‌نامه تغییر نکرد.سپس ۴۰ جلسه فیلم‌برداری این اثر طول کشید که البته وقفه‌ای هم در میانه تولید داشتیم. حدود چهار ماه هم تدوین و صداگذاری آن زمان برد و بهمن ماه سال گذشته به جشنواره فجر داخلی رسید اما پذیرفته نشد و به همین دلیل اولین نمایش آن در جشنواره برلین بود.»

پویا بادکوبه هم‌چنین با تاکید بر علاقه‌اش به گروه هنروتجربه درباره چرایی اکران نشدن فیلم در این گروه توضیح می‌دهد:« گروه سینمایی هنر و تجربه مورد علاقه خودم هم هست و من مدت‌هاست که فیلم خارج از این گروه سینمایی ندیدم مگر آنکه در جشنواره فجر باشد. اما نکته این است که این گروه سینمایی اکران‌های بسیار محدود و مخاطبان خاص دارد و این شانس را از فیلم می‌گیرد که بتواند مخاطب زیادی را به خود جلب کند و من دلم می‌خواست که همه مردم بتوانند این اثر را ببینند.فکر نمی‌کردیم که تایم اکران ما به جشنواره فیلم فجر بخورد و زمان اکران ما مقداری تغییر کرد. وقتی مخاطب کمتر به سراغ این فیلم‌ها می‌رود مسئولین هم این فیلم‌ها را در تایم‌های مرده سینما قرار می‌دهند، سینمادار هم می‌خواهد که هزینه سینمایش درآید و سود کند همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا این شرایط به وجود بیاید.با این وجود اگر مدیران سینمایی و پخش کننده‌ها و سرمایه گذاران دغدغه‌مند مطالعه کنند، متوجه می‌شوند که به نسبت زمان اکران این فیلم با امتحانات مدارس و دانشگاه‌ها، زمستان سرما و زمستان اقتصادی، فوتبال جام ملت‌های آسیا و جشنواره فجر یک فیلم معنادار و مفهومی اکران می‌شود با همه این تفاسیر بر اساس آمارهایی که ما گرفتیم فیلم فروش خوبی داشته و دیدیم اگر در زمان بهتری روی پرده می‌رفت، می‌توانست در رقابت با آثار دیگر سینمایی قرار بگیرد.»