واعظی‌پور در ادامه آورده است :

راوی «میدان جوانان» به دلیل سابقه فعالیتش در رسانه‌های منتسب به جناح اصلاح طلب، سلیقه و گرایش سیاسی دارد که برای بیننده فیلم شفاف و آشکار است، اما فیلمساز حتی از اصلاح طلبان هم انتقاد می‌کند و این باعث می‌شود فیلم فضایی منصفانه به خود بگیرد. (فصلی که اکبری با شمس درباره عجله اصلاح‌طلبان برای استفاده از فضای باز سیاسی و اجتماعی انتقاد می‌کنند.) مینا اکبری در اولین فیلمش که ملال‌آور و خسته کننده نمی‌شود و تا انتها تماشاگر را با خود همراه می‌کند، به حرفه‌ای ادای دین کرده که همه ما تا ابد عاشقش هستیم و می‌دانیم شعله عشقش همیشه در وجودمان گرم است. حتی اگر مانند لیلی فرهادپور حرفه‌های پردرآمدتری را تجربه کنیم . برای ما، مستند «میدان جوانان» به این دلیل دیدنی و جذاب است که این شعله لرزان را باوقار و شکوه به تصویر می‌کشد و چهره محترمانه‌ای از روزنامه‌نگاران ارائه می‌دهد.

کارگردان «میدان جوانان» به دنبال تصنع و فرم‌گرایی افراطی نبوده. برخلاف بسیاری فیلم‌سازان تازه‌کار نخواسته تماشاگر را مرعوب بازی‌های فرمی و پیچیدگی در روایت کند. لحن او صمیمی، ساده و پذیرفتنی است. گفتار متن پالوده و صریح است، استفاده از تصاویر آرشیوی تمهید درستی برای ایجاد جذابیت در فیلم و انتقال اطلاعات و فضاسازی بوده است. اگر فیلم می‌تواند قلب تماشاگر را درگیر کند به خاطر حس زنانه‌ای است که در آن جاری است و روحی که واقعیت تلخ را با شور، خاطره و عشق تلطیف کرده است. در پایان، من هم مانند راوی و بسیاری از تماشاگران «میدان جوانان» دوست داشتم به گذشته بازگردم. به روزهایی که روزنامه‌نگاران پرامید، فارغ از هیاهوی بازی‌های سیاسی به دوربین‌ها لبخند می‌زدند و به ایرانی آباد برای همه می‌اندیشیدند.»