هنروتجربه:رئیس هیات مدیره خانه تئاتر در مراسم تشییع پیکر داریوش اسدزاده او را بخشی از تاریخ شفاهی هنر ایران توصیف کرد.

مراسم تشییع پیکر داریوش اسدزاده، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون صبح امروز سه‌شنبه پنجم شهریور با حضور مسئولان و چهره‌های فرهنگی و هنری همچون محمد جواد حق‌شناس، فاطمه معتمدآریا، همایون اسعدیان، منوچهر شاهسواری، داریوش فرهنگ، شهرام گیل آبادی،حسین مسافرآستانه، اکبر رحمتی و حجت‌الاسلام دعایی، محمد متوسلانی و…در مقابل خانه هنرمندان برگزار شد.

اصغر همت، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون که اجرای مراسم را برعهده داشت، در ابتدای این برنامه گفت:«امروز اینجا جمع شده‌ایم تا یکی دیگر از سرسلسله‌های تئاتر و سینمای ایران را بدرقه کنیم. مردی که تا چندی پیش سالم و سلامت زندگی می‌کرد، در این سال‌ها همیشه در همه مراسم‌ها حضور داشت و دعوت‌ها را می‌پذیرفت. او را می‌توان الگویی برای اخلاق دانست. فردی که خاطره‌ای بیش از ۷۰ سال برای هنر ایران رقم زده است.»

او درباره صحبتی که چندی قبل با اسدزاده انجام داده است، عنوان کرد:«چند وقت پیش از خانه تئاتر به او زنگ زدم، دیدم صدایش دیگر صدای داریوش اسدزاده نیست، گفت حالم خوب نیست و این سیر را طی کرد تا امروز.»

علی دهکردی، نماینده انجمن بازیگران سینما نیز درباره جایگاه اسدزاده گفت:«در فرهنگ عامه ما عبارت جالبی وجود دارد به عنوان بزرگ خاندان، ما هم امروز بزرگ خاندانمان را از دست داده‌ایم. رفتن داریوش اسدزاده رفتن یک گنجینه در حوزه تئاتر و سینما بوده است. استاد اسدزاده یک هنرمند نمونه بود که الگوی مناسبی برای هنرمندان به شمار می‌رفت. او آدم صبور و شکیبایی بود که در شرایط فعلی هیچگاه از ناملایمات زندگی خود شکایت نکرد. این هنرمند معتقد بود که مردم باید هنرمندان را به شکل و شمایل برازنده ببینند به همین دلیل همیشه خوش پوش بود.»

ایرج راد، رییس هیات مدیره خانه تئاتر دیگر سخنران این مراسم بود:«ما تاریخ شفاهی بخشی از هنر این مملکت را از دست دادیم، هنرمندی که شاهد فرازو فرودهای تئاتر ایران بود. اسدزاده آن زمان که کمپانی تئاتر وجود داشت و تئاتر از نظر ارزش هنری در جامعه جایگاه ویژه‌ای داشت در تئاتر فعالیت می‌کرد. این هنرمند با بزرگان بسیاری در حوزه تئاتر کار کرد.»

رئیس خانه تئاتر درباره میزان دانش اسدزاده درباره تئاتر گفت:«اسدزاده مدت کوتاهی در فرانسه ماند و دوباره به ایران بازگشت و توسط پروفسور کویین بی مدتی به آمریکا رفت و دوره‌هایی را گذراند و باز به ایران برگشت. یعنی آشنایی او فقط با تئاتر ایران نبود بلکه آشنایی کامل با هنر بازیگری در جامعه جهانی داشت.»

به گفته او داریوش اسدزاده هزار و هشتاد و یک جلد کتاب نفیس از گنجینه‌اش را با تعدادی از آثار مکتوب تئاتر به کتابخانه خانه تئاتر اهدا کرد. راد افزود:«اسدزاده از هنرمندانی است که در تمام دوران کاری خود بسیار شناخته شده اما متواضع بود، هرگز نشنیدم این هنرمند خصلت بد یک هنرمند را بیان کند و همیشه خصلت خوب هنرمندان را بیان می‌کرد.»

او سپس از تلاش برای انتشار آثار منتشرنشده اسدزاده خبر داد:«اسدزاده همچون شاخ شمشاد بود و هیچگاه او را پیرمرد ندیدم. همیشه کشیده قامت و ایستاده بود و اطلاعات غنی را از تاریخ تئاتر ایران داشت. امیدوارم افرادی مانند اسدزاده نقشه راهی برای هنرمندان جوان باشند. خانه تئاتر تلاش می‌کند تا آثار منتشر نشده این هنرمند را منتشر کند.»

سالار عقیلی، خواننده با بیان اینکه اسدزاده بسیار به موسیقی ایرانی علاقه داشت،چند بیتی را به این هنرمند تقدیم کرد.