هنروتجربه: اولین فیلمی که از سهیل امیرشریفی در هنروتجربه اکران شد فیلم کوتاه «دیدن» بود. فیلمی که با هزینه بسیار محدود ساخته شد اما سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر و بسیاری جوایز دیگر را از جشنواره‌های داخلی و خارجی را به دست آورد. «گسل» فیلم کوتاه بعدی او هم موفق به کسب جوایزی از جمله بهترین فیلم کوتاه جشنواره فیلم لندن شد. در این شرایط خانه‌نشینی از سوژه داغ کرونا و کارهای جدید او پرسیده‌ایم.
با توجه به این‌که وسواس زیادی برای نوشتن فیلم‌نامه دارید و وقت زیادی را صرف نوشتن می‌کنید و شرایط خانه‌نشینی اجباری به دلیل شیوع ویروس کرونا، آیا شرایط مناسبی برای فیلم‌نامه نوشتن شما ایجاد شده و مشغول هستید؟
بله توامان روی یک فیلم‌نامه کوتاه و یک فیلم‌نامه بلند کار می‌کنم. شاید به نظر عجیب بیاید اما این یک جور رندی در خودش دارد که برای من راهگشاست. هروقت یک فیلم‌نامه جایی متوقف می‌شود و اصطلاحاً گیر می‌کند رهایش می‌کنم و سراغ داستان دیگر می‌روم. برایم خیلی مهم است که به موقع از داستانی که خوب پیش نمی‌رود فاصله بگیرم تا بعد که به سراغش می‌روم بهتر بتوانم ببینمش و ایرادش را بفهمم، اما این کار یک خطر دارد آن هم این‌که ذهنم ریتم کار کردن را از دست بدهد و اساسا از فضای کار کردن خارج شود. من این کلک را به خودم می‌زنم تا در فضای کار بمانم. یعنی موازی پیش بردن دو داستان اجازه سوا شدن از یکی را می‌دهد ولی چون سراغ دیگری می‌روم، ذهن از فضای کار دور نمی‌شود.
فکرمی‌کنید شیوع ویروس کرونا و شرایط خاص پیش آمده پیرامون آن، می‌تواند سوژه‌ای مناسب برای تبدیل شدن به فیلم کوتاه یا بلند سینمایی و مستند است؟
حتما هست. البته می‌دانید که در گذشته خیلی در ادبیات یا دیگر رشته‌های هنری روی این سوژه کار شده. اما به نظرم کار کردن روی این موضوع خطرش این است که احتمالا درصد بالایی از فیلم‌سازان دارند به این سوژه فکر می‌کنند. بالاخره سوژه داغی است و مشتری زیاد دارد. من چون این‌روزها کار کردن روی موضوعات شخصی‌تر و درونی‌تررا ترجیح می‌دهم، خیلی مشتاق کار روی این موضوع نیستم. یک دلیل دیگرش هم این است که چون نویسنده کندی هستم و خیلی زمان می‌برد تا از کارم راضی بشوم، بعید می‌دانم در این رقابت به گرد پای بقیه برسم، پس عطای این سوژه جذاب را به لقایش می‌بخشم.
هنرمندان چه نقشی در این شرایط می‌توانند داشته باشند؟
بقیه را نمی‌دانم. اما در مورد خودم فقط برای خودم می‌توانم نقشی داشته باشم و آن هم این است که بنشینم روی کاناپه‌ام و کار کنم یا کتاب بخوانم یا فیلم ببینم. یعنی همان قرنطینه کامل!
به دلیل تعطیلی مراکز فرهنگی و هنری، سینماگران از اکران اینترنتی و بازگشت سرمایه استقبال کرده‌اند. به نظر شما اکران خانگی و اینترنتی می‌تواند در آینده به عنوان گزینه‌ای مناسب و جدی برای فیلم‌سازان و تهیه‌کنندگان تبدیل شود و مزایا و معایب آن از دیدگاه شما چیست؟
اکران اینترنتی قبل از این قرنطینه هم بود و مشتریان خودش را داشت. الان بیشتر شده. من هم خیلی از فیلم‌ها را در اکران اینترنتی دیده‌ام و باز هم مجبورم ببینم ولی همیشه و مرتبا دارم با خودم خیال می‌کنم مثلا فلان پلان روی پرده بزرگ چه شکلی می‌شد. دارم فیلم‌ها را در صفحه نمایش می‌بینم ولی هم‌زمان روی پرده تجسم‌شان می‌کنم. متاسفانه بیشتر ما به این قضیه خو کرده‌ایم.
اگر پیشنهاد فیلم و کتاب برای مخاطبان دارید بفرمائید.
کتاب خوبی که تازه خوانده‌ام عنوانش «دهه ۴۰ و مشق‌های دیگر» است. چند داستان خوب و مقادیری نقد و یادداشت بر سینما و ادبیات به همراه یک فیلم‌نامه، همه از شمیم بهار.
عکس:یاسمن ظهورطلب
