هنروتجربه: میز مستند برنامه «هفت» در شبکه سه سیما به بررسی مستند «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست اختصاص داشت که این روزها در هنر و تجربه در حال اکران است.

فرزاد خوشدست در این برنامه درمورد ساخت مستند «خط باریک قرمز»گفت: «در چند سال اخیر دوربین من در فضای زندان و پاسگاه ها زیاد حضور داشت. همواره با خودم کلنجار می رفتم که چه تاثیری در این جور فضاها می‌توانم داشته باشم. من مددکار و روان‌شناس نیستم، اما به عنوان فیلم‌ساز می‌توانم هم مددکار باشم و هم روان‌شناس. در کار قبلی‌ام یکی از کارکترهایم در روز آخر فیلم‌برداری از رفتن ما ناراحت بود زیرا جلوی دوربین ما حس خوبی داشته و نبود ما دوباره برای او سخت می‌شد. از آن به بعد شروع به کار روی سایکو درام کردم. متوجه شدم می‌توانم فیلمی بسازم که در طول فیلم‌برداری شاید به تاثیرگذاری در این زمینه برسم. پس پایه کار مستند است. تحقیق و فیلمبرداری برای من توام با هم بود. این یک اتفاق جدید برای من بود. نوعی قلم دوربین».

رامتین شهبازی به عنوان منتقد برنامه عنوان کرد:« پژوهش «خط باریک قرمز» در خود فیلم در حال انجام شدن است. زمانی هست ما به یک نتیجه رسیده‌ایم و آن را در فیلم پیاده می‌کنیم. البته این ممکن است غیر قابل باور شود. در پژوهش یک موضوع و مساله داریم و بعد جامعه آماری. جامعه آماری در فیلم تمام بچه‌های دارالتادیب هستند. سپس یک بازیگر به فیلم اضافه می‌شود و ما با موضوع سایکودرام آشنا می‌شویم.جذابیت این فیلم آن است که ما اصلا نمی‌دانیم چه خواهد شد. چون ما هم جزئی از تیم پژوهش‌گر فیلم می‌شویم. فیلم موضوع فروشی نمی‌کند و درگیر این پژوهش می‌شود. حتی ریسک شکست در پایان کار را هم به جان می‌خرد».

فرزاد خوشدست در بخش دیگری از صحبت‌هایش در مورد سایکودرام توضیح داد: «برای خود من هم این دغدغه بود آیا سایکودرام می‌تواند باعث کاهش جرم شود. فیلم و پیشنهاد آن برای خیلی از مسئولین قضایی مفید بود و از آن استقبال هم کردند. اینجا هنر در واقع می‌تواند پالایش کند. می‌تواند بخشی از بزه های اجتماعی را کاهش دهد. این اتفاق واقعا برای یکی از کاراکترهای فیلم افتاد. زمانی که در جایی قصد دعوا داشت منصرف شد و با من تماس گرفت. او با من تماس گرفت، اما بیشتر به یاد پروسه سایکودرام بود. کاری که توانسته به او کمک کند تا خشم خود را کنترل کند».

رامتین شهبازی ضمن تاکید به ویژگی‌های آثار سایکودرام گفت:«در فیلم داستانی ما با خودآگاه فیلم می‌سازیم. ناخوادآگاه شخصیت‌ها را هم تبدیل به خودآگاه می‌کنیم تا آن را بسازیم تا بتوانیم به آن نقشه داستان دهیم، اما در این فیلم شخصیت‌ها از ناخودآگاه خود دستور می‌گیرند. در صحنه مربوط به خانم قاضیانی ما احضار ناخودآگاه شخصیت را می‌بینیم که کاملا هوشمندانه است».