هنروتجربه- فاطمه رستمی: رضا فهیمی  که پیش از این فیلم کوتاه «کودکان ابری» و اولین تجربه بلند داستانی خود«دوباره زندگی» را در هنروتجربه اکران کرده‌است، فیلم کوتاه «سفید پوش» را آماده نمایش دارد که قرار است در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به نمایش درآید.

به گزارش سایت هنروتجربه، رضا فهیمی درمورد شکل‌گیری ایده ساخت فیلم کوتاه «سفید پوش» گفت: «سال قبل یکی از دوستانم فایل صوتی که از رادیو ضبط کرده بود را برایم ارسال کرد، آن فایل یکی از قصه‌های استاد محمد صالح علا و البته با صدای گرم و دلنشین خودشان بود. پس از گوش کردن آن قصه صوتی چنان جذب فضا و حس و حالش شدم که پس از پیگیری‌های متعدد جلسه‌ای با جناب صالح علا گذاشتم و ایشان هم بسیار استقبال کردند. قصه که احتمالا هنوز هم چاپ نشده‌است، فضای ذهنی داشت و یکی از نگرانی‌های استاد صالح علا هم همین بود که ممکن است در مرحله اقتباس و فیلم شدن قصه، فضای ذهنی حاکم نتواند پاسخگوی زبان دراماتیک تصویر شود که بالاخره پس از این‌که فیلم‌نامه را نوشتم و ایشان مطالعه کردند خیال‌شان از این جهت راحت شد و بسیار مرا برای ساخت تشویق کردند».

فهیمی در ادامه درمورد خلاصه قصه این فیلم چنین گفت:«پیرزن قالب پنیری که خود درست کرده را به احمد پسربچه ده ساله می‌دهد تا احمد پنیر و پیغام پیرزن را به پدرش برساند».

این کارگردان درمورد لوکیشن فیلم عنوان کرد:«جغرافیای قصه روستایی در استان کرمان است، اما با توجه به این‌که دنبال یک روستای بکر و دست نخورده بودم به پیشنهاد یکی از دوستان به کردستان سفر کردم و در نهایت لوکیشن فیلم را در روستایی به اسم رزاب در نظر گرفتیم».

او افزود: «فیلم کوتاه «سفیدپوش» با مشکلات مالی فراوانی ساخته شد، چون بازیگران و عوامل در یک نقطه متمرکز نبودند، بازیگران از رفسنجان، عوامل گروه فیلم‌برداری، صحنه و صدابرداری از تهران و گروه تولید و تدارکات از سنندج بودند و با توجه به این پراکندگی، بودجه فیلم از برآوردی که فکر می‌کردیم بالاتر رفت و در نهایت منجر به فروش ماشینم شد».

رضا فهیمی در پاسخ به این سوال که آیا زمان ساخت فیلمش با کرونا مصادف شده بود یا نه، توضیح داد: «فیلم‌برداری «سفید پوش» قبل از دوران کرونا بود و دقیقا زمانی که اعلام رسمی شد ما در حال برگشت از کردستان بودیم».

قصه که احتمالا هنوز هم چاپ نشده‌است، فضای ذهنی داشت و یکی از نگرانی‌های استاد صالح علا هم همین بود که ممکن است در مرحله اقتباس و فیلم شدن قصه، فضای ذهنی حاکم نتواند پاسخگوی زبان دراماتیک تصویر شود که بالاخره پس از این‌که فیلم‌نامه را نوشتم و ایشان مطالعه کردند خیال‌شان از این جهت راحت شد و بسیار مرا برای ساخت تشویق کردند

این کارگردان که اولین تجربه بلند داستانی او «دوباره زندگی» با بازی بازیگرانی چون گلاب آدینه و شمس لنگرودی سال گذشته در هنروتجربه اکران موفقی داشت و توانست نظرهای موافقی را هم به خود جلب کند، در مورد ادامه کارگردانی فیلم کوتاه بعد از این تجربه بلند داستانی توضیح داد:«به فیلم کوتاه به عنوان یک مقوله کاملا مستقل نگاه می‌کنم و مصداق ادعایی که دارم هم این است که بعد از فیلم «کودکان ابری»، فیلم بلند «دوباره زندگی» را ساختم و بعد از «دوباره زندگی» فیلم کوتاه «سفید پوش» را کارگردانی کردم که باعث تعجب یکی از دوستانم شد که گفت بعد از فیلم بلند چرا دوباره به فیلم کوتاه برگشتی که در جواب آن دوست عزیز گفتم برای من فیلم کوتاه یک مدیوم مستقل است و به عنوان سکویی برای ورود به سینمای بدنه به آن نگاه نمی‌کنم. ایده و طرح داستانی برای من مشخص می‌کند که در چه قالبی فیلم بسازم. یک ایده ممکن است در قالب کوتاه بگنجد و گنجایشش فیلم کوتاه باشد».

او در ادامه به جایگاه هنروتجربه در رشد فیلم کوتاه اشاره کرد و افزود:« هنروتجربه بستر مناسبی برای ایجاد انگیزه در سازندگان فیلم کوتاه شد. با توجه به این‌که پیشتر پلتفرمی برای نمایش فیلم کوتاه نبود. فیلم‌سازان صرفا به امید جشنواره‌ای مثل جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بودند که بتوانند فیلم‌شان را نمایش بدهند و متاسفانه زمانی که در این جشنواره انتخاب نمی‌شدند، عده‌ای احساس سرخوردگی می‌کردند و دیگر در بخش داخلی شرایطی برای اکران‌شان نبود، اما اکنون هنروتجربه بستر مناسبی را برای فیلم کوتاه ایجاد کرده است، ولی باید بپذیریم هنروتجربه نیازمند فضای تبلیغاتی بیشتری است.من تاکنون دو فیلم «کودکان ابری» و دوباره زندگی را در گروه هنروتجربه اکران کرده‌ام. مردم با فیلم کوتاه آشنایی زیادی ندارند و متاسفانه مخاطبان فیلم کوتاه و بستری چون هنروتجربه، محدود به تماشاگرانی خاص و اهالی فیلم کوتاه است. تلویزیون، شهرداری و نهادهای دیگر باید در اطلاع رسانی و شناساندن فیلم کوتاه به مردم عادی همراه و همگام با هنروتجربه شوند».

فهیمی که فیلم کوتاه «سفید پوش» او برای نمایش در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران انتخاب شده است، درمورد جایگاه این جشنواره در توجه به فیلم کوتاه عنوان کرد: «جشنواره فیلم کوتاه تهران یک ویترین است، ویترینی برای نمایش بهترین آثار سال. جشنواره‌ای با قدمت سی و هفت ساله که هر ساله فیلم‌سازان کشور در عرصه فیلم کوتاه به این امید فیلم می‌سازند که بتوانند همراه با مخاطبان خاص، فیلم‌شان را در این جشنواره ببینند و خود را محک بزنند و البته شاید سکوی پرتابی هم باشد. در واقع می‌توان این جشنواره را با جشنواره فیلم فجر مقایسه کرد.؛ هر دو در رونمایی از فیلم‌ها و کشف استعدادها نقش مهمی را ایفا کرده اند».

او درمورد تاثیرپذیری جشنواره از کرونا و آنلاین بودن این دوره گفت: «این ماجرا از دو منظر قابل بررسی است؛ از نظر شور و شلوغی به طور قطع کرونا در جشنواره تاثیر گذاشته است. خیلی از افراد ساکن شهرستان به خاطر کرونا نمی‌توانند به تهران بیایند بنابراین گردهمایی‌هایی که بین فیلم‌سازان فیلم کوتاه شکل می‌گرفت را امسال نمی‌بینیم. دورهمی‌ها و ارتباطاتی که در ایام جشنواره بین هنرمندان شکل می‌گرفت حس و حال خوبی بود که در شب‌های جشنواره به همه ما منتقل می‌شد».

فهیمی در پایان گفت: «البته با وجود همه مشکلات، تعداد فیلم‌های ساخته شده حتی از سال قبل بیشتر است و تعلیقی که در جشنواره امسال به خاطر کرونا وجود دارد حس و حال عجیبی ایجاد کرده و شاید برخلاف تصور ما حتی در این اوضاع باز هم جمعیتی را گرد هم بیاورد».