هنروتجربه-فاطمه رستمی: آرمین رحیمیان که با بازی در نقش عبدالمالک ریگی در فیلم سینمایی «شبی که ماه کامل شد» به چهره‌ای شناخته شده تبدیل شد، حالا با فیلم کوتاه «تُف» در سی و هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران حضور دارد. او و عماد امامی‌نیا به صورت مشترک فیلم «تُف» را کارگردانی کرده‌اند. 

رحیمیان در ابتدای صحبت‌هایش درمورد تجربه کارگردانی فیلم کوتاه به سایت هنروتجربه گفت: «من و عماد امامی‌نیا سعی کردیم فیلم‌مان به معنای واقعی کوتاه باشد. نمی‌خواستیم تبدیل به سکانسی از یک فیلم بلند شود. اصولا برای من فضای فیلم کوتاه، فضایی بسیار مستقل و پرقدرت است و ما خودمان را از این‌که بخواهیم فیلم کوتاه ساختن را تمرینی قلمداد کنیم برای ورود به سینمای بلند، مبرا کردیم. این دیدگاه در هم نسل‌های ما و جامعه سینماگران باب شده‌است و فکر می‌کنم خطر زیادی دارد. مثل نگاهی که در بازیگری وجود دارد و عده‌ای بازی در تئاتر را راهی برای رسیدن به سینما می‌دانند. این مسئله آسیب زننده است. وقتی از سوی فیلم کوتاه‌سازان این گونه سینمایی به صورت مستقل و هویت‌دار جدی گرفته نشود، به مرور دیدگاه‌های گوناگون به آن آسیب می‌زند. باید ببینیم نتیجه خواست و تلاش ما چه می‌شود و به قول علی معلم تاریخ به ما خواهد گفت که برای این تلاش چه اتفاقی رخ می‌دهد».

او در ادامه با اشاره به این‌که فیلم کوتاه «تُف» اولین فیلمش نیست، اما برای اولین بار است که فیلمش را برای رقابت به جشنواره‌ای فرستاده است، توضیح داد: «دوست داشتم هرچه در این سال‌ها آموختم و با تجربه‌های زیسته‌ام فیلم بسازم. جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به هرحال امسال به دلیل کرونا با سال‌های قبل تفاوت‌هایی دارد. اخبار ابتدایی جشنواره حاکی از این بود که قرار است جشنواره آنلاین برگزار شود و راستش چنین تصمیمی کمی ما را ترساند. به این دلیل که ایران عضو کپی رایت نیست، نمایش آنلاین فیلم‌ها می‌تواند برای فیلم‌سازان خطرناک باشد. بارها تجربه کرده‌ایم که حتی فیلم‌های سینمایی بلندی که روی پرده می‌روند هم به صورت قاچاق منتشر می‌شوند و نمی‌توانیم گریبان کسی را هم بگیریم. فیلم کوتاه هم که بی‌پناه‌ است و قاچاق شدن آن هم واقعا کار سختی نیست».

کارگردانی مشترک هم ترسناک و هم اشتیاق آور است. عماد می‌گفت من کارگردانی مشترک را پیشنهاد می‌کنم، اما به شرط‌ها و شروط‌ها؛ این‌که حرفه‌ای بودن را بلد باشیم، بتوانیم باهم کنار بیاییم و بتوانیم دلیل مستحکمی برایش پیدا کنیم که چرا یک فیلم می‌تواند مشترک کارگردانی شود

رحیمیان ادامه داد: «جشنواره‌ای که صددرصد آنلاین باشد، کمی نگران کننده است و ما را برای جمع‌ها و شور و حال ایام جشنواره فیلم کوتاه دلتنگ می‌کرد. امسال باید زمان بگذرد و ببینیم با همه تدابیری که اندیشیده شده، جشنواره چطور پیش می‌رود، اما من از مخالفان اکران آنلاین هستم به این دلیل که پریمیر فیلم‌ها به خاطر نبود ساز وکار درست نمایش آثار به خطر می افتد. امیدوارم سال آینده بیماری نباشد و ما بتوانیم به شکل گذشته جشنواره برگزار کنیم. در جریان برگزاری جشنواره دوستی‌ها و همکاری‌های ارزشمندی شکل می‌گیرد که خیلی وقت‌ها نتایج خوبی هم در پی دارد. من همیشه پشت نسل خودم می‌ایستم و به دوستانم و در آخر به خودم ایمان دارم. هم من و هم عماد امامی‌نیا قصد ماندن در فضای فیلم کوتاه را نداریم و می‌خواهیم فیلم بلند بسازیم. فکر می‌کنم من هم یک فیلم کوتاه دیگر می‌سازم و بعد فیلم بلندم را خواهم ساخت. این روزها و فاصله‌گذاری‌ها قدری ما را سرخورده کرده البته این شرایط منحصر به ایران نیست و کرونا در تمام کشورها مشکلات تقریبا مشابهی را ایجاد کرده است».

رحیمیان در ادامه درمورد تجربه کارگردانی مشترک گفت: «کارگردانی مشترک هم ترسناک و هم اشتیاق آور است. عماد می‌گفت من کارگردانی مشترک را پیشنهاد می‌کنم، اما به شرط‌ها و شروط‌ها؛ این‌که حرفه‌ای بودن را بلد باشیم، بتوانیم باهم کنار بیاییم و بتوانیم دلیل مستحکمی برایش پیدا کنیم که چرا یک فیلم می‌تواند مشترک کارگردانی شود. یکی از دلایلی که ما را به اینجا رساند که باهم کارگردانی کنیم، زیست مشترکی بود که از سال‌ها قبل وجود داشت و دغدغه های مشترک‌مان که در این فیلم‌نامه بخصوص مطرح شده است. ما قطعا در آینده با هم کار خواهیم کرد و فیلم خواهیم ساخت، اما یک وقتی هم هست که ما جدا از هم فیلم می‌سازیم و شاید چندین فیلم بعدی ما مشترک باشد و چیزی مشخص نیست. نقاط اتصالی در بین ما وجود داشت که فهمیدیم که نقاط قوتی است و تصمیم گرفتیم که باهم کار کنیم و از این بابت خیلی خوشحالیم و واقعا از کار با هم لذت بردیم».

کارگردان فیلم «تُف» درمورد دیدگاهش نسبت به جشنواره فیلم کوتاه تهران هم توضیح داد: «ما از جشنواره‌های داخلی که مربوط به کشور خودمان است، توقع داریم. اصولا آدم از هرکسی یا هر چیزی توقع ندارد، ولی جشنواره فیلم کوتاه جشنواره‌ای است که ما در صف‌هایش ایستاده‌ایم و سالن‌هایش را پر کرده‌ایم، اگر به فیلم خوبی جایزه داده، خوشحال شدیم و تشویقش کردیم و اگر به فیلم بدی جایزه داده، نقدش کرده‌ایم یعنی این جشنواره برای ما مهم بوده و هست و از آن توقع داریم. این توقع اگر برآورده شود بهترین اتفاقات از سوی فیلم‌سازها و جشنواره رخ می‌دهد».

در سینمای بدنه معادلات دو دوتا چهارتایی است، اما در فضاهای دغدغه‌مندی مثل هنروتجربه، بده بستان‌ها تعریف دیگری دارد و گاهی هیچ چیزی نمی‌دهیم و همه چیز می‌گیریم. این‌که می‌گویم «هنروتجربه» از در تهیه‌کنندگی هم وارد شود، منظورم صرفا پول دادن به فیلم‌سازها نیست بلکه منظورم این است که هنروتجربه به نوعی گوشه کار را بگیرد و اگر روزی هم توانست در بحث مالی حمایت‌گر باشد، اتفاقات بهتری هم می‌افتد

رحیمیان در ادامه در پاسخ به سوالی در ارتباط با عملکرد «هنروتجربه» در زمینه اکران و حمایت از فیلم کوتاه و مستقل ،با تاکید به لزوم ایجاد تحولاتی در این موسسه، خپعنوان کرد: «این‌که هنروتجربه تا چه اندازه بستری برای معرفی فیلم‌سازان مستقل هست، نیازمند افزودن متمم‌هایی به آن است. حمایت‌های هنروتجربه باید شکل‌های گوناگونی داشته باشد. یکی از دغدغه‌هایی که بچه‌های فیلم کوتاه‌ساز دارند که درمورد فیلم بلند هم در ابعاد کوچک‌تر صدق می‌کند، نبود تهیه‌کننده حرفه‌ای است. به عنوان مثال روندی که برای جذب سرمایه‌گذار طی می‌شود، داستان خاص خودش را دارد و پیدا کردن تهیه کننده‌ای که به معنای واقعی تولیدکند هم ماجرای دیگری است. خیلی وقت‌ها با این جواب مواجه می‌شویم که چنین تهیه‌کننده‌ای وجود ندارد. هنروتجربه و آدم‌های دغدغه‌مند این حوزه، می‌توانند از این زاویه به دوستان کمک کنند، یعنی شرایطی فراهم کنند که بچه‌ها با فراغ‌بال و خیال راحت فیلم بسازند».

او عنوان کرد: «اگر افراد دغدغه‌مند وارد حوزه تهیه آثار مستقل و کوتاه شوند و شرایط را بهبود ببخشند، کمک بزرگی به سینماگران خواهد شد. ما مسئله‌های زیادی داریم و وقتی بحث تهیه‌کننده حرفه‌ای هم به میان می‌آید،این مسائل افزایش پیدا می‌کند. خیلی وقت‌ها فیلم‌سازان فیلم کوتاه مجبور می‌شوند، خودشان تهیه‌کننده آثارشان شوند. این مسئله بار زیادی به دوش کشیدن است و از آنجایی که فیلم‌سازها اغلب توانایی تهیه‌کنندگی ندارند، ممکن است این فشار مضاعف به فیلم لطمه بزند. من و عماد از این منظر خیلی شانس آوردیم و پیمان شادمان‌فر کنار ما قرار گرفت و شرایط را به حدی ایده‌آل جلو برد که واقعا طعم فیلم حرفه‌ای را چشیدیم و همیشه به او می‌گویم ما را بد عادت کردی و بعد از این دیگر نمی‌توانیم به هرکسی قانع شویم. جدا از این‌که هنروتجربه با اکران درست و تبلیغ خوب می‌تواند یاری‌گر فیلم‌سازان باشد، به نظرم ورودش به بحث تهیه ایده خوبی است و می‌تواند از راه‌های دیگری هم برای رسیدن به این هدف کمک بگیرد».

آرمین رحیمیان افزود: «در سینمای بدنه معادلات دو دوتا چهارتایی است، اما در فضاهای دغدغه‌مندی مثل «هنروتجربه»، بده بستان‌ها تعریف دیگری دارد و گاهی هیچ چیزی نمی‌دهیم و همه چیز می‌گیریم. این‌که می‌گویم هنروتجربه از در تهیه‌کنندگی هم وارد شود، منظورم صرفا پول دادن به فیلم‌سازها نیست بلکه منظورم این است که هنروتجربه به نوعی گوشه کار را بگیرد و اگر روزی هم توانست در بحث مالی حمایت‌گر باشد، اتفاقات بهتری هم می‌افتد».