هنروتجربه:همزمان با برگزاری سی‌وهفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت‌وگوهای زنده‌ای با سینماگران جریان هنری و تجربی در لایو اینستاگرام موسسه هنروتجربه انجام میشود.
به گزارش سایت هنروتجربه، گفت‌وگوهای زنده اینستاگرامی موسسه هنروتجربه با سینماگران جریان هنری و تجربی توسط نیما عباسپور نویسنده و سینماگر عرصه فیلم کوتاه انجام می‌گیرد .امیر مهران کارگردان کارگردان انیمیشن «نهنگ سفید» و سعید پوراسماعیلی فیلمبردار باسابقه و استاد دانشگاه شنبه ۴ بهمن از جمله سینماگرانی بودند که در این گفت‌وگوها شرکت کردند.علاقه‌مندان می‌توانند برای تماشای این گفت‌وگوها به صفحه اینستاگرام هنروتجربه به آدرس @honarotajrobe مراجعه کنند.
امیر مهران:
ساخت انیمیشن یک کار گروهی است
امیر مهران، یکی از بهترین انیماتورهای ایران است که فیلم‌های شاخصی در کارنامه خود دارد. او درمورد دلیل کم‌کاری در سال‌های اخیر گفت:«پیش از «نهنگ سفید» آخرین فیلمی که ساخت بود به سال ۹۱ برمی‌گردد و بعد از آن شرایط کاری و اقتصادی موجب شد تا از فیلمسازی دور شوم و به سمت کار تبلیغات بروم. سال ۹۷ در تلاش بودم تا به یکی از مراکز فیلمنامه بدهم و شرایط تولید ایجاد شود، اما این اتفاق نمی‌افتاد تا این که با مرکز گسترش بابت فیلمنامه «نهنگ سفید» به توافق رسیدیم و ساخت فیلم سال گذشته تمام شد اما به دلیل شرایط کرونا، امکان پخش پیدا نکرد و جشنواره فیلم کوتاه اولین جشنواره ایرانی است که « نهنگ سفید» در آن پخش میشود».
او در مورد انیمیشن «نهنگ سفید» توضیح داد:« اولین نمایش بین‌المللی «نهنگ سفید»، در جشنواره فیلم ورشو بود که جزو ۱۵ جشنواره برتر دنیاست. آنجا جایزه اول انیمیشن را گرفت . اتفاق خیلی خوب برای من و تیم سازنده بود که از این طریق برای اسکار ۲۰۲۲ در بخش فیلم کوتاه معرفی شدیم. در حال حاضر پخش‌کننده در تلاش است که امسال یک اکران در آمریکا هم داشته باشد تا شرایط برای ثبت‌نام کامل شود».
امیر مهران درمورد مراحل ساخت فیلم انیمیشن به مخاطبان گفت:« ساخت انیمیشن، یک کار گروهی است و شاید به عنوان یک فیلمساز بتوانید با حضور یک، دو یا سه بازیگر و خودتان، کارهایی مثل فیلمبرداری، تدوین، صداگذاری و موسیقی را انجام دهید، اما در انیمیشن از همان ابتدا و بعد از این که فیلمنامه کار نوشته میشود، وارد بحث استوری‌برد، طراحی فضا، طراحی شخصیت و در آخر مرحله تولید میشود. متحرک‌سازی فیلم باید متناسب با همان فضاها طراحی شود و در نهایت مرحله‌ای داریم به نام مرحله کامپوزیت که همه این مراحل روی هم می‌نشینند و انیمیت در کنار فضا می‌آید و در آخر همان مراحل فیلم مثل تدوین، صداگذاری، موسیقی انجام میشود. البته ما در انیمیشن فیلم‌های تک‌نفره داریم و شخص آن‌قدر هنرمند است که همه کار فیلم را خودش انجام داده است، ولی به هر حال انیمیشن یک کار گروهی است».
او در مورد حمایت از انیمیشن و شرایط انیمیشن‌سازی در ایران گفت: «نمی‌توان گفت که از انیمیشن خوب حمایت نمی‌شود چون جاهایی مثل مرکز گسترش و کانون پرورش در تلاشند. شاید آنها هم محدودیت‌هایی دارند، ولی به هر حال در این سال‌ها بحث انیمیشن سینمایی جدی‌تر شده و همان طور که می‌بینیم سالی سه،چهار انیمیشن سینمایی حداقل در جشنواره فجر، فرم پر می‌کنند و چند انیمیشن هستند که دیده یا بعضا اکران شوند».
امیر مهران در مورد این که ایده‌ها از کجا می‌آیند؟ گفت: « ایده‌یابی یک پروسه بسیار شخصی است. در مورد من هم همین طور است. گاهی با دیدن عکس، فیلم، تصویر یا خبر یک ایده به ذهنم می‌رسد».
امیر مهران در مورد ساخت تیتراژهای سینمایی برای تعدادی از فیلم‌ها توضیح داد:« من به صورت گزیده و کم این کار را انجام می‌دهم چون از ابتدا واقعا به بحث ساخت تیتراژ علاقه داشتم. در این سال‌ها برای فیلم‌های «برف» و «ملبورن» کار کردم، همین طور دو فیلم هنروتجربه، «جاودانگی» و «ماهی و گربه» را کار کردم. آخرین کار تیتراژم نیز فیلم «گورکن» بود».
او درمورد تاثیر هنروتجربه در اکران انیمیشن‌های کوتاه گفت:«من معتقدم هر فعالیتی هرچند کوچک که موجب میشود یک حس و انرژی خوب به فیلمساز انتقال یابد، در هر اندازه‌ای خوب و مفید است. زمان جشنواره وقتی چند فیلم انیمیشن کوتاه در یک سانس پخش میشود، مخاطبان معمولا باز هم مخاطبان فیلم کوتاه هستند. این نمایش، زمانی می‌تواند خیلی موثر باشد که عموم مردم هم بتوانند آن آثار را ببینند. خیلی‌وقت‌ها این موضوع مطرح شده که چه خوب بود اگرسینمادارها یا مدیران فرهنگی می‌پذیرفتند که در زمان اکران فیلم‌های بلند، قبل از هر فیلم و در ادامه تبلیغات اول سانس، فیلم کوتاه پخش کنند تا کسی که برای دیدن فیلم سینمایی آمده، یک فیلم کوتاه هم ببیند. شاید از این طریق مخاطبان بیشتری ورود پیدا کنند».
سعید پوراسماعیلی:
«هنروتجربه» جای خودش را باز کرد
سعید پوراسماعیلی، فیلمبردار باسابقه که در حال حاضر معاون فرهنگی و آموزشی سینمای جوان و استاد دانشگاه است، درباره وضعیت آموزش سینما در کشور و سطح آموزش‌ها در گفتگو با هنروتجربه گفت: «مجموعه عملکرد آموزش نسبت به قبل خیلی بهتر است به دلیل این که امکانات آموزشی برای علاقه‌مندان بیشتر شده است. مثلا فرض کنید یک زمانی در یک شهری فقط سینمای جوان بود و تعداد محدودی کتاب. ولی الان منابعی زیادی برای آموزش در دسترس است. اما چیزی که جای خالی آن حس میشود، روش‌های جدید آموزشی است که در ایران خیلی به روز نیستیم، چون در مدل‌های آزاد سینمایی است بیشتر استادمحور است، یعنی استاد تعیین‌کننده شرایط آموزش است. در صورتی که اگر به روز نشویم عقب می‌افتیم؛ مخاطبان ما جوان هستند و می‌توانند به سرعت از ما پیشی بگیرند .آنها امروز به منابع زیادی دسترسی دارند و دیگر آموزش و سینما در انحصار یک عده نیست» .
او در پاسخ به این سوال که آیا لزومی دارد که سینمای جوان به همان شکل قبل به فعالیتش ادامه دهد؟ گفت:« وقتی مدرسه ملی سینما شکل گرفته بود خیلی مقاومت در مقابل آن زیاد بود که ما نیازی به مدرسه ملی نداریم. بنابراین مجموعه پنلی برگزار شد تا افراد مهم سینمایی دعوت شوند و در این مورد صحبت کنند. اگر امروز مجموعه‌ای جدیدی ساخته شود، واقعا باور ندارم که بتواند جایگزین سینمای جوان باشد، البته اگر مجموعه‌ای بهتر از سینمای جوان داریم، میشود سینمای جوان را حذف کرد، اما سوال اینجاست که با حذف یک مجموعه بزرگ آموزشی سینما به چه چیزی می‌خواهیم برسیم و دستاورد آن چیست؟ فکر می‌کنم کمی غیرمنصفانه است که به‌عنوان کوچک‌سازی، کم کردن بودجه یا هر عنوان دیگری، مجموعه‌ای مثل سینمای جوان حذف یا کوچک کنیم. همه جای جهان بخش‌های زیادی را به بخش خصوصی واگذار می‌کنند اما همواره دولت حامی فرهنگ و هنر است و هیچ وقت مجموعه فرهنگ و هنرش را حتی در حوزه فیلم کوتاه کوچک نمی‌کند».
سعید پوراسماعیلی درباره تاثیر هنروتجربه بر سینمای ایران نیز اظهار داشت: «من جزو طرفداران و علاقه‌مندان هنروتجربه هستم و اعتقاد دارم قطعا تعطیلی آن کار درستی نیست. بسیار از سینماگران جوان همان نگاهی را که به حوزه سینمای جوان دارند به هنروتجربه هم دارند. الان هنروتجربه نقطه امیدی برای تعدادی از فیلمسازان ،حتی فیلم کوتاهی‌ها است.وقتی یک بسته فیلم کوتاه را برای نمایش در یک فصل هنروتجربه تعریف میشود، دست‌اندرکاران هنروتجربه و جوانان فیلمساز انرژی زیادی می‌گذارند برای این‌که این فیلم‌ها دیده و نمایش داده شوند. من در کل می‌گویم که در مجموعه تربیت نیروی انسانی برای سینمای ایران و بعد مجموعه خروجی و سایر اتفاقات، باید چیزی به آن اضافه شود نه این‌که کم شود. شاید اگر هنروتجربه وجود نداشت، خیلی‌ها متوجه نمی‌شدند که هنروتجربه را برای چه می‌خواهیم چون سینما دارد کارش را انجام می‌دهد. وقتی آمد و جای خودش را باز کرد، دیگر یک جای خالی بوده که در سینمای ما هست. حذف کردن هر مجموعه‌ای که یک حلقه کامل‌تری به تولیدات سینما اضافه می‌کند، خطای بزرگی است».
