هنروتجربه-سعیدحضرتی: :کریم لک‌زاده با بیان اینکه نگاه نویی در انتخاب فیلم‌های جشنواره فیلم فجر نیست می‌گوید: « با این شرایط، هیچ تهیه‌کننده‌ای روی آثار متفاوت از سینمای بدنه سرمایه‌گذاری نمی‌کند و انتظار تهیه‌کنندگان بیشتر ساخت و تولید آثاری است که مورد پسند جشنواره فیلم فجر به عنوان ویترین اصلی سینمای ایران است. نگاه غیر حرفه‌ای داوران و حذف آثار هنروتجربه‌ای، عرصه را برای سینماگران مستقل تنگ و مشکل می‌کند».
کریم لک‌زاده با فیلم «شیرجه بزرگ» متقاضی شرکت در سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر بود، این فیلم که در فهرست آثار پذیرفته در این رویداد سینمایی جای گرفت اما به ۱۶ فیلم نامزد دریافت جایزه جشنواره فیلم فجر راه نیافت.
لک‌زاده درباره فیلم «شیرجه بزرگ» به سایت هنروتجربه گفت: «این فیلم سال گذشته و با بازیگرانی که بخشی از آن‌ها از فیلم کوتاه آمده‌اند و با من فیلم‌های مختلفی کار کردند مثل سونیا سنجری ساخته شده و در کنار آن بازیگران دیگری از جمله پدرام شریفی و پگاه آهنگرانی همکاری داشته‌اند. «شیرجه بزرگ» فیلم جاده‌ای بسیار سختی است که متاسفانه یا خوشبختانه با جریان اصلی و غالب در سینمای ایران فرق دارد».
پیش از «شیرجه بزرگ» دو فیلم بلند داستانی ساخته‌ام با این‌حال در جشنواره جزء فیلم اولی‌ها هستم و چنین چیزی در سینما تعجب‌آور و خنده‌دار است. دلیل آن هم این است که به جای اینکه مثلا از اتاق شماره سه مجوز بگیرم از اتاق چهار مجوز گرفتم و جالب این جاست که این مجوزها در یک ساختمان صادر می‌شود
این کارگردان با وجود اکران دو فیلم بلند داستانی‌اش «قیچی» و «کله سرخ» در هنروتجربه با «شیرجه بزرگ» در این دوره جشنواره به عنوان فیلم اولی ثبت نام کرده است. در واقع به دلیل پروانه ویدئویی دو فیلم گذشته‌اش و پروانه سینمایی فیلم جدیدش فیلم اولی جشنواره فیلم فجر محسوب می‌شد. او درباره لزوم ادغام پروانه ساخت آثار سینمایی و ویدیویی که در چند سال اخیر برای جشنواره ملی فیلم فجر و خیلی از فیلم‌سازان دردسر ساز شده است، توضیح داد: «پیش از «شیرجه بزرگ» دو فیلم بلند داستانی ساخته‌ام با این‌حال در جشنواره جزء فیلم اولی‌ها هستم و چنین چیزی در سینما تعجب‌آور و خنده‌دار است. دلیل آن هم این است که به جای اینکه مثلا از اتاق شماره سه مجوز بگیرم از اتاق چهار مجوز گرفتم و جالب این جاست که این مجوزها در یک ساختمان صادر می‌شود. اگر در دو ارگان متفاوت پروانه نمایش ویدیویی و سینمایی صادر می‌شد باز امکان هضم آن آسان‌تر بود. آنقدر این مسئله عجیب است و ادامه‌دار شده که نمی‌دانیم چه وقت رفع خواهد شد».
او ادامه داد: «اگر قرار بود وزارت ارشاد پول تولید فیلم‌ها را بدهد شاید می‌شد این دوگانگی را قبول کرد. الان که سرمایه فیلم‌ها از جای دیگری است و وزارت ارشاد فقط نظارت می‌کند، این بحث پروانه نمایش سینمایی و ویدئویی بی‌دلیل است و محلی از اعراب ندارد. از طرفی اگر تایید تولید اثر توسط وزارت ارشاد، ضمانت نمایش فیلم‌ها را به دنبال داشت باز هم قابل قبول بود. اگر ارشاد می‌گفت به هر فیلمی پروانه نمایش سینمایی بدهم، قطعا نمایش داده می‌شود، باز هم قابل پذیرش بود و می‌شد مبنا را بر این گذاشت که شاید امکان نمایش برخی فیلم‌ها وجود نداشته و اگر پروانه سینمایی فیلمی صادر شود در اکران آن به مشکل برمی‌خورد و بنابراین پروانه نمایش ویدئویی صادر می‌کنند. وقتی که وزارت ارشاد ضمانتی برای نمایش فیلم‌ها بعد از صدور پروانه نمایش نمی‌دهد، دیگر پروانه ویدئویی یا سینمایی چه اهمیتی دارد».
کارگردان فیلم کوتاه «قمارباز» خلاء آثار هنری و تجربی در مهم‌ترین جشنواره سینمایی ایران را ضربه به فیلم‌سازان این حوزه توصیف و تاکید کرد: «شرایط طوری شد که آن‌ها حتی هیچ کرسی‌ای به مدیران و شورای«هنروتجربه» در بخشی که قرار است سیمرغی به اسم هنروتجربه داده شود، ندادند. درست است که این ایراد به دبیرخانه فجر وارد است که فیلم‌های هنروتجربه‌ای را نامزد نکرده‌اند، اما بخش از این ایراد به خود هنروتجربه هم بر می‌گردد که موضع پایینی را اتخاذ کرده است. اگر هنروتجربه در این روزها نتواند هویت خود را چه در نمایش آثار و چه جشنواره‌ها پیدا کند، بزرگ‌ترین فرصت‌سوزی سینمای مستقل پس از انقلاب رخ می‌دهد. ندادن کرسی داوری به یکی از اعضای شورای سیاست‌گذاری هنروتجربه، تلنگر بزرگی است که هنروتجربه به فیلم‌سازان مستقل تکیه کند و نه به جریان اصلی و غالب سینما».
فیلم را ساختم که نمایش بدهم و بگویم سینما پیشنهادهای و بخش‌های دیگری هم دارد. این فیلم تجربه‌گرا که برای آن زحمت زیادی کشیده شده را حداقل لایق دو نمایش برای اصحاب رسانه هم ندانستند
کریم لک‌زاده درباره عدم توجه به فیلم‌های تجربه‌گرا در لیست آثار نامزد شده سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر توضیح داد: «نگاه نویی در انتخاب فیلم‌ها نیست و در بخش انتخاب آثار نامزد شده به سمت تک‌صدایی شدن رفته است. چرا اعلام کردند این دوره جشنواره هیات انتخاب ندارد، در صورتی که داشت. این هیات هم هیات انتخاب بودند و هم داوری، چنین چیزی در آیین‌نامه جشنواره نیست. از طرف دیگر چرا وقتی می‌توانستند ۲۰ فیلم را نامزد اعلام کردند ۱۶ فیلم انتخاب شد؟ اگر به این خاطر است که وقتی برای نمایش فیلم‌ها نداشتند که خیلی موضوع ناراحت کننده‌ای است و اگر مسئله چیز دیگری بوده انتظار داریم توضیحی داده شود. معیار هیات انتخاب برای نامزدی فیلم‌ها چه بوده که همه فیلم‌ها شبیه هم هستند؟».
او در ادامه گفت: «با این شرایط، هیچ تهیه‌کننده‌ای روی آثار متفاوت از سینمای بدنه سرمایه‌گذاری نمی‌کند و انتظار تهیه‌کنندگان بیشتر ساخت و تولید آثاری است که مورد پسند جشنواره فیلم فجر به عنوان ویترین اصلی سینمای ایران است. نگاه غیر حرفه‌ای داوران و حذف آثار هنروتجربه‌ای، عرصه را برای سینماگران مستقل تنگ و مشکل می‌کند. در هر صورت معتقدم با انتخاب نادرست نامزدها در این دوره، تلخ‌کامی را اول به فیلم‌ها و فیلم‌سازانی می‌دهند که در جشنواره‌ها هستند چرا که آن‌ها هم می‌خواهند فیلم‌هایی که پیشنهادهای جدیدی می‌دهند در کنار هم نمایش داشته باشند و آن موقع است که جایزه و نمایش فیلم‌ها ارزش بالایی پیدا می‌کند».
کارگردان فیلم کوتاه «دختری در میان اتاق» با بیان اینکه طبیعی است عده‌ای فیلم‌های مرا دوست نداشته باشند، افزود: «با ساخت «شیرجه بزرگ» سودای سیمرغ و نامزدی جشنواره را ندارم و به دنبال سر و صدا کردن هم نیستم. اما فیلم را ساختم که نمایش بدهم و بگویم سینما پیشنهادهای و بخش‌های دیگری هم دارد. این فیلم تجربه‌گرا که برای آن زحمت زیادی کشیده شده را حداقل لایق دو نمایش برای اصحاب رسانه هم ندانستند و این رفتار برخورنده است».
