هنروتجربه-فاطمه رستمی: «قصه بولوار» مستندی از یک خیابان خاطره انگیز در تهران است که پیش از این در هنروتجربه اکران شده است و حالا این مستند، به صورت آنلاین در هاشور اکران شده‌است. اشرفی در گفت‌وگو با سایت هنروتجربه از این تجربه و نگاهش به اکران آنلاین و شرایط روز سینما گفته است.
داود اشرفی درپاسخ به این سوال که اکران آنلاین «قصه بولوار» را در مقایسه با اکران در هنروتجربه چطور می‌بیند، گفت: «هنوز روزهای زیادی از اکران آنلاین فیلم ما نگذشته و شاید راه و چاه آن را پیدا نکرده‌ایم که چطور می‌توان ببیننده‌ها را ترغیب کرد یا بازخوردشان دقیقا چگونه است و… ما امیدواریم که بتوانیم مخاطب را به دیدن فیلم دعوت کنیم. بعد از چند ماه اکران در هنروتجربه به نظر می‌آمد یاد گرفته بودیم چطور باید برای جذب مخاطب عمل کنیم، اما اکران آنلاین اتفاق تازه‌ای است به خصوص برای ما که به عنوان پخش کننده هم عمل می‌کنیم و تجربه‌ای در این زمینه نداریم».
او با اشاره به اینکه امیدواریم با اکران آنلاین «قصه بولوار» جمع دیگری از مخاطبان به تماشای این مستند بنشینند، عنوان کرد: «فیلم‌ها ساخته می‌شوند که دیده شوند به خصوص در این شرایط سختی که فیلم‌سازان کار می‌کنند، بنابراین هر نوع پلتفرمی که بتواند فیلم را به گروهی از مخاطبان برساند، لازم و مفید است. هر چقدر بیننده بیشتری، هرچند محدود فیلم را ببیند اتفاق خوبی افتاده و لازم نیست این‌گونه فکر کنیم که مزیت اکران آنلاین بیشتر است یا اکران فیزیکی در سینما؟ دورنمایی که در ذهن داشتم یا دارم درمورد نمایش آنلاین «قصه بولوار» این است که مخاطبانی متفاوت، بتوانند به حلقه تماشاگران فیلم بپیوندند. آنچه در این مدت دریافتم این است که دایره مخاطبان هنروتجربه و این پلتفرم‌ها یکی یا بسیار نزدیک به هم هستند. ایده بلند پروازانه ما در اکران آنلاین این بودکه مخاطبانی تازه به جمع بینندگان فیلم بپیوندند. حالا باید منتظر بمانیم که ببینیم در چه حد موفق می‌شویم، ولی در هر صورت مسیر سختی است».
فیلم‌ها ساخته می‌شوند که دیده شوند به خصوص در این شرایط سختی که فیلم‌سازان کار می‌کنند، بنابراین هر نوع پلتفرمی که بتواند فیلم را به گروهی از مخاطبان برساند، لازم و مفید است. هر چقدر بیننده بیشتری، هرچند محدود فیلم را ببیند اتفاق خوبی افتاده است
داود اشرفی در ادامه درمورد بالا رفتن ریسک تولید فیلم بخصوص فیلم‌های مستقل، مستند یا تجربی که به نوعی مخاطبان خاص‌تری هم دارند و پخش این فیلم‌ها در شرایط کرونا توضیح داد: «مستندسازان هم مثل دیگر فیلم‌سازان نگاهی جدی به پخش دارند و وقتی پخش مختل شود، طبیعی است که نگرانی‌هایی ایجاد می‌شود، اما این امید وجود دارد که با جایگزینی اکران آنلاین و سایر روش‌های جدید راهی باز شود. نمی‌دانم چقدر این تلاش‌ها نتیجه می‌دهد، اما تکاپوهایی در سال‌های اخیر رخ داده که نگاهی مثبت از جانب مستندسازان به پلتفرم‌ها ایجاد کرده است و امیدوارم این امیدواری و نگاه مثبت با واقع‌بینی و کارشناسی پیش برود».
او عنوان کرد: «پخش فیلم مهارت و سازوکار خاصی دارد، ولی فیلم‌های کوچک به خاطر شرایط‌شان مجبور هستند کار پخش را هم خودشان انجام دهند. وقتی صاحب یک فیلم کوچک خودش کار پخش اثرش را برعهده می‌گیرد، چیزی شبیه به اختراع مجدد چرخ رخ می‌دهد و تازه بعد از کلی زمان، فرد متوجه می‌شود باید چه می‌کرده است بنابراین بسیار لازم است نهادها یا موسساتی که پیرامون حمایت از آثار مستند و مستقل فعالیت می‌کنند، تجارب قبلی را جایی جمع آوری و مکتوب کنند و با انباشت این تجربه ها، مشاوره پخش به فیلمساز بدهند تا فیلمساز هم بداند باید بر چه نکاتی متمرکزتر باشد تا به فروش و اکران موفق‌تری برسد. نباید فرصت سوزی شود».
این فیلمساز در ادامه درمورد میزان مخاطبانی که به دنبال تماشای آثار سینمایی مستقل و تجربی هستند، گفت: «عده‌ای بر این باور هستند که تولید فیلم‌های مستقل به صرفه نیست، اما واقعیت این است که اتفاقا این آثار که با سرمایه‌های محدود ساخته می شوند و تا حدودی هم دیده می‌شوند خرج خودشان را در می آورند و به لحاظ اقتصادی منطق بیشتری هم برای تولید دارند. گاهی فیلم‌هایی در سینمای بدنه اکران می‌شود که سود و ضررشان مشخص نیست و معلوم نیست که به چه دلیل ساخته می شوند؟!در صورتی که تفاوت آثار هنروتجربه با سینمای بدنه و منطق اقتصادی آن می‌تواند موجب دوام و رونق گرفتن بازار چنین فیلم‌هایی شود».
اشرفی گفت: «در چند سال اخیر صحبت‌هایی از ساخت پردیس سینمایی و حمایت بیشتر از هنروتجربه بارها مطرح شده است و دلایلش را هم می‌توانم حدس بزنم مثلا سانس‌های گردشی که باعث گله‌مندی دوستانی می‌شود که در گروه هنروتجربه فیلم اکران کرده‌اند، اما از آن مهم‌تر این است که فکر کنیم که چگونه چنین مسیری می‌تواند ادامه پیدا کند؟ در کشور ما نهادهای غیردولتی و وابسته به دولت عموما عمر کوتاهی دارند و مسئله اصلی این است که فارغ از اینکه چه کمکی از دولت می‌تواند به هنروتجربه برسد، باید فکر کرد این موسسه با استقلال از دولت چطور می‌تواند راهش را ادامه بدهد و عمرش تمام نشود. هنروتجربه جریانی است که ایجاد شده و راهی برای ارتباط فیلمساز با مخاطبان است و مهم است که این راه بسته نشود. باید به ایده‌ای فکر کرد که هنروتجربه نگران آمدن و رفتن دولت‌ها نباشد و بداند با تغییر هر دولتی بقایش حفظ می‌شود».
هنروتجربه جریانی است که ایجاد شده و راهی برای ارتباط فیلمساز با مخاطبان است و مهم است که این راه بسته نشود. باید به ایده‌ای فکر کرد که هنروتجربه نگران آمدن و رفتن دولت‌ها نباشد و بداند با تغییر هر دولتی بقایش حفظ می‌شود
او در ادامه با تاکید بر اینکه هنروتجربه ضرورت وجودی خودش را ثابت کرده است، بیان کرد: «در کنار همه مشکلاتی که وجود دارد باید این نکته را مد نظر قرار داد که هنروتجربه توانسته مخاطب‌های خودش را پیدا کند، یادمان باشد وقتی از هنر وتجربه حرف می زنیم جدا از فیلم‌سازها از مخاطبانی را هم می‌گوییم که پیگیر این آثارهستند و به نظرم طی این چند سال برای خود هویتی پیدا کرده‌اند و جا دارد آن‌ها هم به عنوان یک طرف قضیه در مورد تجربه هنروتجربه اظهار نظر کنند».
او ادامه داد: «به نظر هنروتجربه این ظرفیت را دارد که از فیلم‌سازهای مستقل حمایت بیشتری کند و رابطه ای مستحکم‌تر با آن‌ها پیدا کند. با همین نگاه است که می‌گویم هنروتجربه می‌تواند کاری کند که متکی به حمایت دولت نماند و با هر تغییر سیاسی بقایش متزلزل نشود. اما از طرف دیگر برخی نقدها مثل چرخشی بودن سانس‌های هنروتجربه واقعا از سر ناگزیری است و اگر کمی دقیق‌تر شویم، می‌بینیم شرایط این‌طور ایجاب می‌کند. باید ایده‌هایی برای تعامل داد که قابلیت اجرایی داشته باشد».
کارگردان «قصه بولوار» اظهار کرد: «اگر روزی هنروتجربه به هردلیلی تعطیل شود همین افراد منتقد و مخالف هم افسوس می‌خورند. باید راهی یافت که فراگیر باشد و همه جوانب را در نظر داشت. آن زمان می‌توان به افرایش سالن‌ها و داشتن یک پردیس اختصاصی و… فکر کرد اما فعلا باید به راهکارهایی برای بقای دائمی هنروتجربه و تعامل سازنده بین فیلم‌سازان و این موسسه فکر کرد».
