هنروتجربه: مهدی برجیان کارگردان فیلم کوتاه «سکون» در گفت‌وگویی از انگیزه ساخت این اثر، حضور فرهاد قائمیان در این فیلم و مخاطبان فیلم کوتاه می‌گوید.

فیلم کوتاه «سکون»، پنجمین فیلم مهدی برجیان پس از ساخت مستند «چشم جنگ» و فیلم‌های کوتاه «شب هاروست»، «هم نفس» و «یک روز ساده» است. «سکون »در قالب بسته اکران فیلم‌های کوتاه «هفت» به همراه ۶ فیلم کوتاه دیگر در سینماهای «هنروتجربه» در حال اکران است.. این فیلم پیش از اکران در ایران، برنده بهترین فیلم و کارگردانی از جشنواره war on screen  فرانسه در سال ۲۰۱۹ شد و در بیش از ۲۰ جشنواره داخلی و خارجی حضور داشته است.

مهدی برجیان انگیزه خود را از ساخت این اثر، سوال ذهنی خودش عنوان کرد و به ایرنا گفت: «اینکه چرا هیچ گاه از شهدای زن در جنگ ما حرفی زده نمی‌شود، مساله‌ای است که همیشه ذهن من را درگیر می‌کند. سوالات زیادی در این رابطه دارم؛ اینکه چطور می‌شود آمار شهدای زن را متوجه شد؟ چرا هیچ یک از کوی و خیابان‌های ما به نام آنها نیست؟ و اساسا چرا ندیده‌ایم که به قصه زندگی ایشان پرداخته شود؟»

برجیان با ذکر این نکته که پرداختن به مسایل انسانی و درونی آدم‌هایی که درگیر جنگ شدند برایش مساله بوده و خواسته این درد را به مخاطب برساند، گفت: «نمی‌دانم چقدر در این انتقال پیام دردمندانه موفق شدم. از ابتدا دنبال یک «آن» در فیلم بودم که به قول خودمان به مخاطب سیلی بزنم و این همان اتفاق سکانس پایانی فیلم است. مخاطبانی که تاکنون «سکون» را دیده‌اند به نظر می رسد تاثیر گرفته‌اند و من هم امیدوارم همین طور باشد.»

وی در مورد مخاطبان فیلم کوتاه نیز توضیح داد: «سال‌ها پیش این قالب نمایشی برای قشر خاصی از مخاطبان قابل پذیرش بود و برای عوام تماشای فیلم کوتاه معنایی نداشت. آنها ترجیح می‌دادند ۲ ساعتی که قرار است پول بدهند و به سینما بروند یک فیلم مورد علاقه شان را ببینند و سرگرم شوند. اما الان با وجود شبکه‌های اجتماعی دیگر نمی توان گفت فیلم کوتاه هم برای قشر خاص است. دقت کنید در متروها نمایش فیلم های ۱۰۰ ثانیه‌ای چطور توجه همه را به خود جلب می‌کند. یعنی شما به فاصله رفتن از یک ایستگاه به ایستگاه بعدی می‌توانید یک فیلم ببنید. با دست به دست هم دادن عوامل مختلف در واقع درک جایگاه فیلم کوتاه در رسانه‌های تصویری ملموس‌تر شده است.»

این کارگردان درباره اینکه مخاطبان فیلم «سکون» چه قشری هستند، گفت: «به نظرم همه اقشار جامعه می‌توانند مخاطب «سکون» باشند چون وقتی بحث جنگ به میان می‌آید دیگر نمی‌توان هیچ طیف یا طبقه‌بندی خاصی در نظر گرفت. چراکه در جنگ تر و خشک با هم می سوزند و همه طیف‌های یک جامعه با هر اعتقادی و سطحی از تفکر، درگیرش می‌شوند. فیلم من در جشنواره فرانسه جایزه برد و این نشان می‌دهد که موضوع «سکون» نه فقط در بین قشر خاص داخل کشور بلکه فراتر از بحث مرزها حرفی برای گفتن دارد و دیدیم که آنها چطور با فیلم ارتباط گرفتند.»

وی در پاسخ به اینکه جذب مخاطب جهانی تا چه اندازه در نگارش و تولید آثار او اهمیت دارند، بیان کرد: «من برای مردم و جامعه خودم فیلم می‌سازم؛ اگر ماحصل کار فراتر رفت و گستره مخاطب بیشتر از هموطن‌های من بودند که چقدر خوب؛ چون این گلی است که من زده‌ام. همانطور که این اتفاق هم افتاد و در بسیاری از جشنواره های خارجی منتخب شد و جایزه گرفت اما اینکه از ابتدا فکر کنم که کار را برای فضای جهانی و جشنواره‌ای می‌سازم باید بگویم هرگز این طور نبوده و به اعتقاد من، این تفکر برای فیلمساز و نویسنده سم است چراکه باید از ابتدا جامعه خودمان را در نظر داشته باشیم. درست بسازیم بعد خواهیم دید که اثر مسیرش را پیدا می‌کند.»

کارگردان فیلم کوتاه «سکون» درباره حضور فرهاد قائمیان در فیلم کوتاه سکون نیز گفت: «وقتی از ابتدا به موضوعی فکر می‌کنید و متنی را می‌نویسید، طبیعتا یک بازیگری هم در ذهن شما تداعی می‌شود. برای من هم از زمانی که این دغدغه شکل گرفت و سمتش رفتم، فرهاد قائمیان مدنظرم بود. او بازیگر توانا و خوبی است و شکستن هیبتش در سکانس پایانی فیلم به موضوع فیلم معنا داده است. بازی‌اش به قدری قوی بود که حتی در فرانسه زمانی که برای دریافت جایزه رفتم تحسین هیات داوران از بازی او برایم قابل توجه بود و این واقعا برای هر کارگردانی خوشایند است. قائمیان بین ۲ کاری که همزمان داشت، سر این فیلم آمد و بدون هیچ توقعی برادرانه کنار ما ایستاد و همراهی کرد.»